Sunday, March 27, 2011

Τρεις μέρες μόνο

Πάντα φοβόμουν τα σαββατοκύριακα και τις αργίες. Χμ, όχι πάντα. Τα τελευταία χρόνια.
Ένιωθα πως ο ελεύθερος χρόνος θα με ανάγκαζε να μην χρησιμοποιώ την πρόφαση "έχω δουλειά" και έτσι δεν θα μπορούσα να αποφύγω τη ζωή μου και τις σκέψεις μου.

Τους τελευταίους μήνες έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα. Δεν έγινε κάτι συνταρακτικό που ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία. Νομίζω απλά ήταν φυσική συνέπεια των τελευταίων 10 και βάλε χρόνων. Πολλές σκέψεις και προβληματισμοί, τους οποίους σου τους είχα πει αυτά τα τεσσεράμιση χρόνια που γράφω στο blog.

Τώρα που λες, έχουν μπει κάποια πράγματα στις σωστές διαστάσεις τους. Μια συγκεκριμένη ατάκα μιας φίλης με βοήθησε πολύ. "Μην περιμένεις το τέλειο, μην περιμένεις γενικά."
Είμαι γενικώς τελειομανής, έχω και λίγο OCD ( obsessive compulsive disorder). Το να νομίζω ότι ελέγχω το βράδι μου, το να έχω πρόγραμμα είναι ο τρόπος μου να νομίζω ότι ελέγχω τη ζωή μου. Αλλά η ατάκα της με έβαλε στη διαδικασία να προσπαθώ να μην έχω high expectations - ειδικά όσο αφορά στο πως θα εξελίσσεται η κάθε μέρα μου.

Γιατί, δεν μπορείς να ελέγξεις τι θα σου τύχει , ούτε το πως θα συμπεριφερθείς σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Τα σενάρια υπάρχουν μόνο στην οθόνη. Αλλα και πάλι...μπορεί να σου το κάνει φύλλο και φτερό ο σκηνοθέτης και η ιστορία να πάει αλλού.

Πού θέλω να καταλήξω; Αυτό το τριήμερο εξελίχθηκε τόσο διαφορετικά απ' ότι περίμενα και τόσο όμορφα.
Είχα 1-2 πράγματα φιξαρισμένα. Ένα πάρτι γενεθλίων, μια εκδρομή στον Πρωταρά με γονείς. Αυτό.
Τελικά προέκυψαν και καφέδες στον ήλιο - παλιά Λευκωσία, δεν θα σε ξαναπαρνηθώ, σ' αγαπώ βαθιά - , βόλτες πολλές, κουβέντες με φίλους ΚΑΙ ένα σχεδόν σπασμένο δόντι από χορευτική φιγούρα gone bad (ναι εμείς ήμασταν η γελοία παρέα χθες στο Hustle που κάναμε αναπαράσταση το Black Swan).

Άντε φεύγω, πάω Λεμεσό για ένα γρήγορο ποτάκι.

Υ.Γ1 Η φωτό χθεσινή. Η παραλία του Figtree - έτσι μοιάζει χωρίς ομπρέλες.
Υ.Γ2 Το τραγουδάκι δίπλα είναι το Floating Bed από το soundtrack της Frida. Είναι το αγαπημένο μου, αρχίζω να το ακούω σχεδόν μόνο όταν μπαίνει η άνοιξη.

14 comments:

  1. :) ωραία η φωτό. Επεθύμησα την παλιά Λευκωσία..Να πίνω λεμονάδα τζιαι να με κτυπά ο ήλιος .

    Nice.

    ReplyDelete
  2. να υποθέσω ότι εσύ είσαι η 2η από αριστερά που στέκεται δίπλα στο ζευγάρι; :)

    ωραία αμμουδιά. πάτε τα καλοκαίρια;
    εχω να παω πρωταρα ή αγ. νάπα για διακοπές από τότε που με πήραν οι γονείς μου όταν ήμουν 8 χρονων! φαντάζομαι θα'χουν αλλαξει τα πραγματα από το '84 ε; :))))

    αυτό που λες είναι σοφό και ισχύει κάθε φορά. όταν έχεις υψηλές προσδοκίες ετοιμάζεις τον εαυτό σου για απογοήτευση.

    καλημερα!

    ReplyDelete
  3. οι παλιές αγάπες δεν σβήνουν ποτε!!! όϊ καλό! ακους εκεί να μου λες για τρύπιες κάλτσες και εκπολιτισμό!!!!

    αμάν ρε τουλιπάκι!!!

    καλημέρα :)

    ReplyDelete
  4. Καλά είπε η φίλη σου. Μην περιμένεις τίποτε. Οι προσδοκίες φέρνουν μόνο απογοητεύσεις και στεναχώριες.
    Καλημέεεερα! xx

    ReplyDelete
  5. The internal locus of control is one thing and the illusion of control over our life is another. ;-)

    ReplyDelete
  6. η ζωή ειναί σαν τον αστικό σχεδιασμό, όσο και να σχεδιάζεις, τα καλύτερα παίζουν στο τυχαίο

    ReplyDelete
  7. Η ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα πηγάζει από την ανασφάλεια σου η οποία είναι τόσο βαθιά μέσα σου που νομίζεις ότι εσύ έχεις την ανάγκη να τα ελεγχεις όλα. Απελευθερώσου από την υποσεινήδυτη απειλή εξαφάνισης του εγώ σου και η ζωή θα ανθίσει σαν ένα φανταχτερό πανηγύρι...με μέρες καταιγίδας φυσικά...αλλά πανηγύρι nonetheless. It's just a ride...nothing more....όπως είπε και ο bill Hicks.

    Αυτά δεν τα λέω για να παίξω την ωραία...αυτό ακριβώς είναι που προσπαθώ να κάνω εγώ!

    Έτσι την είδα and am sharing!

    ReplyDelete
  8. μαθητουδι, ναι ναι λεμονάδα!! Και ήλιος!

    ReplyDelete
  9. Daisy, ναι, πάντα μεταξύ ζευγαριών χα χα. Ναι πάω Πρωταρά - όχι στη συγκεκριμένη παραλία αφού είναι τίγκα στον κόσμο συνήθως. Αλλά εσύ ως Λεμεσιανή σνομπάρεις την περιοχή :)

    ReplyDelete
  10. mary, αγαπώ παλιά πόλη αλλά είναι ντεκαντάνς όσο δεν πάει!

    ReplyDelete
  11. homo, και εκτός από τις προσδοκίες έχω αποφασίσει να μην κάνω πρόγραμμα και να βλέπω αναλόγως των ορέξεων μου μέσα στη μέρα. Είναι ρίσκο!

    ReplyDelete
  12. Ina, α γεια σου! Σοφή ατάκα :)

    ReplyDelete
  13. Anonymous, εξαιρετικό αυτό που είπες! Αστικός σχεδιασμός - δεν θα συμβεί ποτέ σε αυτόν τον τόπο.

    ReplyDelete
  14. Anonymous, ειμαι στον δεύτερο καφέ και ακόμα δυσκολεύομαι να κατανοήσω την ατάκα σου! Από την άλλη, αν διαβάζεις το blog μου θα δεις πως δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεκτώ ότι είμαι control freak και ότι έχω και γω τις ανασφάλειες μου :)
    Πάντως, θέλει μια προσπάθεια να μην μπαίνεις σε διαδικασία control...θα τα καταφέρουμε!

    ReplyDelete