Πριν από τις μεγάλες αλλαγές, λίγο πριν να διαλέξεις ένα καινούριο δρόμο γεμάτο με νέες εικόνες, νέα "ναι" και καθώς βρίσκεσαι στο πιο χαμηλό σημείο της ύπαρξης σου...
...έτσι θα είναι μάλλον η κατάσταση, όπως είμαι εγώ αυτό τον καιρό. Εδώ και 2-3 βδομάδες.
Το τηλέφωνο κτυπάει σπάνια, καμιά φορά καθόλου. Εγώ δεν πληκτρολογώ κανένα αριθμό. (Υπο)δηλώνω εξαφανισμένη. Δεν έχω κάτι να δώσω, να πω, να δείξω. Είμαι κλεισμένη σε ένα κόσμο που δεν χωράει κανεις άλλος.
Ίσως αυτό να είναι η αρχή του μεταβατικού σταδίου. Ίσως το τέλος του. Ίσως πάλι να είμαι λίγο πριν από τη μεγάλη έκρηξη και τις αλλαγές που τόσο έχω ανάγκη.
Αυτό είναι το μόνο στο οποίο πιστεύω αυτές τις μέρες.
Μακάρι να είναι αυτό.
Υ.Γ1 Ευτυχώς που υπάρχει και η Αθήνα.
Υ.Γ2 Αν επιλέξεις ποτέ το δύσκολο δρόμο να ακούσεις τα 'θέλω΄σου, να προετοιμαστείς για μεγάλες στεναχώριες. Και να εύχεσαι ( όπως εύχομαι κι εγώ) να μετατραπούν σε δύναμη.
Μόνο δύναμη μπορούν να δώσουν Τουλίπα μου! Μάζεψε δυνάμεις και ετοιμάσου για όμορφες αλλαγές!
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ πολύ για τα όμορφα λόγια Bes :)
ReplyDeleteif you feel like disappearing, just do it. without explanations...
ReplyDeleteσκέφτηκες ποτέ ότι τα θέλω μας μπορεί να αλλάζουν; μπορεί αυτά που θέλαμε κάποια χρόνια ή κάποιους μήνες πριν να μην είναι τα ίδια. δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε, ακόμη κι αν τότε τα υποστηρίζαμε ένθερμα. i don't know if this is your case, though.
ποτέ δεν πίστευα στο δρόμο της απομόνωσης είναι η αλήθεια.
ReplyDeletepax, Not THIS case. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω πρόβλημα επειδή έχουν αλλάξει τα θέλω μου, αλλά επειδή μου ουρλιάζουν να κάνω κάτι. Είναι καιρός.
ReplyDeleteMahler, δύσκολος δρόμος σου λέω....
ReplyDeleteΔεν μπορώ να διακρίνω όμως άλλο δρόμο. Πιστεύεις στο δρόμο του μπαρ και του socializing?
η αρχή είναι μάλλον,στα ίδια είμαι κι εγώ
ReplyDeleteκαλύτερα που δεν σε παίρνουν,εμένα που το κάνουν είναι ακόμη χειρότερο
I feel you αν και έχω βγει από τη φάση της απομόνωσης. Ο Ερμής σταματά να είναι ανάδρομος στις 29. 10 days to go!:))
ReplyDeleteεν πρεπει να απομονωθεις τουλιπα.αν θελεις να μεινεις μακρυα που φιλους τζαι γνωστους μαλλον σημαινει οτι εν σου προσφερουν τζεινα που θελεις.σημαινει οτι μαλλον χρειαζεσαι νεους φιλους.καποιους που να λαλεις τους προβληματισμους σου οπως καμνεις μεσα που τουτο το μπλογκ.
ReplyDeleteτζαι καλες διακοπες.
Jenk, δεν είπα ότι δεν παίρνουν αλλά από την στιγμή που δεν επικοινωνώ εγώ, γιατί να προσπαθούν και εκείνοι πάνω από 2-3 φορές;
ReplyDeleteIna, Είναι θέμα ανάδρομου; Στο τσακ όταν θα μαι Αθήνα θα φύγει. Για να δούμε αν ειναι θέμα ανάδρομου ή τόπου :)
ReplyDeleteΑνώνυμε, νομίζω πως δεν είναι δυνατόν να μην μου "κάνουν" δέκα άτομα. Πάει να πει ότι είναι δικό μου θέμα. Από την άλλη...ίσως κάποιοι νέοι φίλοι που να κουβαλούμε την ίδια τρέλλα, να είναι ένα από αυτά που χρειάζομαι.
ReplyDeleteΚαλές διακοπές και σε σένα!
Σαν την Αθήνα και τη Βίσση δεν έχει! Καλές γιορτές!
ReplyDeleteAnti-Christo, σαν την Αθήνα και τις πορώσεις που σου ξυπνά δεν έχει!
ReplyDeleteΚαλές γιορτές :)
Τι ωραίο τραγούδι είναι αυτό της Ευανθίας που μας έβαλες!
ReplyDeleteΝα περάσεις όμορφα στην Αθήνα!
όμως ο δύσκολος δρόμος έχει ανταμοιβές στην πορεία που ο εύκολος δεν έχει.
ReplyDeleteκι έπειτα όλα αυτά είναι σχετικά: δύσκολος στην αρχή μπορεί να μετατραπεί σε εύκολο στην πορεία. εύκολος στην αρχή τίποτα δεν αποκλείει να γίνει πολύ δύσκολος πολύ γρήγορα.
φιλιά τουλιπάκι!
Den einai Euan8ia pou ti lene, etsi?
ReplyDeleteHomo, χα χα Ευσταθία την λένε...
ReplyDeleteDaisy, έχεις απόλυτα δίκιο. Φοβάμαι μην είναι όλα δύσκολα για πάντα όμως...από λάθος επιλογές ζωής.
ReplyDeleteετοιμάζεσαι να μπουμπουκιάσεις τουλιπάκι :) ..την άνοιξη δε βγαίνουν οι τουλίπες; ..μια χαρά σε βρίσκω! ..το χειμώνα δε χρειάζεται να κάνεις κάτι.. είναι εκεί για να σε προετοιμάσει :)
ReplyDeleteMary μου, Μακάρι να είναι έτσι! Πολύ όμορφο αυτό που μου έγραψες - ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης :)
ReplyDelete