Μικρές φλασιές

Όσο το θες, τόσο σε διώχνει. ΤΟ = οτιδήποτε

Όταν πλακώσουν οι ανάδρομοι, απλά lay low. Κάνε την πάπια. Ίσως βαρεθούν και μεταφερθούν σε άλλο ζώδιο.

Ναι, για να συμβούν πράγματα, κουνάμε το δακτυλάκι μας. Τίποτε δεν ήρθε ποτέ ως δια μαγείας. Εκτός και αν είσαι κωλόφαρδο άτομο και έχεις το κοκκαλάκι της νυκτερίδας.

Κουνάμε το δακτυλάκι μεν, ποτέ όμως ολόκληρο το σώμα. Αν χρειάζεται τόση προσπάθεια, απλά δεν λέει. Άσε που χάνεις και τη μισή χαρά του "θαύματος".

Για να ερωτευτείς, πρέπει να αφήσεις παράθυρα ανοικτά. Αν αφήσεις την πόρτα ακόμα καλύτερα. Αν υπάρχουν άλλοι κάτοικοι μέσα, παράθυρα και πόρτα φρακάρουν.

Για να επιβιώσεις σε μια αποστειρωμένη κοινωνία προβάτων, παραδέχεσαι ότι το να είσαι μονάδα είναι πανδύσκολο και προχωράς με το κεφάλι ψηλά αγνοώντας το "bubble" του βολέματος.

Καθόμαστε και αναλύουμε άνδρες σε γυναικοπαρέες, αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μπορούμε να σκεφτούμε σαν αυτούς. Άρα οι αναλύσεις γίνονται για χάρη του καφέ και του κινηματογραφικού ενσταντανέ.

Μια φίλη μου είπε ότι το Σάββατο βγαίνουν μόνο οι στρατιώτες. Έχει δίκιο.

Η πιθανότητα να βρεις γκόμενο και να κάνεις σχέση μαζί του, από μπαρ/κλαμπ είναι μηδενική. Έτσι καλύτερα να βγαίνεις , να περνάς καλά και να μην κοιτάς δεξιά και αριστερά.

Όταν περνάς φάσεις δύσκολες, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τις αποδεκτείς. Πάντα περνούν. Αν ήταν ολόκληρη η ζωή, μια και μόνο φάση...

Η ζωή είναι πολύ μικρή για ψεύτικες κουβέντες και λόγια μεγάλα. Το θέμα είναι, πόση αντοχή έχεις στην ειλικρίνεια.

Μετά τα τριάντα γίνεται ένα απίστευτο κλικ μέσα σου και βλέπεις καθαρά ποιοι είναι πραγματικά ΕΚΕΙ.

Και όποιος αντέξει.