If there's a rocket tie me to it

Η ώρα είναι 2300, είναι Κυριακή και γω είμαι σπίτι.

Άρα δεν έχω βγει, δεν έχω πάρει τα τηλέφωνα για έξοδο - για τα οποία σε πρήζω συνεχώς- και δεν είμαι έξω για χαλαρό ποτάκι.

Επίσης ναι, κάθομαι στον καναπέ. Αλλά δεν είμαι με γκομενικό, ούτε βλέπω σειρές, ούτε διαβάζω βιβλίο και ούτε μιλώ στα τηλέφωνα. Όχι φυσικά.

Γιατί αυτό που κάνω είναι η ρουτίνα της ζωής μου τα τελευταία 4-5 χρόνια.

ΔΟΥΛΕΥΩ.

Μάλιστα. Κυριακή.

Και όχι, δεν δουλεύω για έξτρα λεφτά. Όχι , όχι. Απλά κάνω πράγματα της δουλειάς για να προλάβω τα άλλα της βδομάδας που έρχεται.

Ωραία εικόνα ε;

Σε κάποια φάση απόψε μιλω με sms με φίλη για άσχετο πράγμα. Και με ρωτάει τι κάνω. Και τότε μου 'ρχεται η φλασιά. ΡΕ ΦΙΛΕ....γιατί δηλαδή εγώ να δουλεύω Κυριακές και Σάββατα; Και όταν δεν το κάνω το μεσημέρι ή το πρωί, να το έχω το βράδι;

Εκνευρίζομαι. Η φίλη μου είπε πως είναι απλά φάση και πως αυτό θα οδηγήσει κάπου.

Που;

Δεν γίνεται απλά, να δουλεύω λίγες ώρες, να συμπαθώ τη δουλειά μου, να παίρνω κάποια λεφτά και να μην δουλεύω σουκου;;

Εγώ ξέρω πως τον Οκτώβρη θέλω να πάω ταξίδι αλλά αν το κάνω, δεν θα έχω να πληρώσω τη δόση του αυτοκινήτου και δεν θα μπορώ να αγοράσω κανά ρουχαλάκι και άρα να κάνω shopping therapy όταν θα με πιάνει η κρίση.

Ένα μεγάλο ΟΥΦ!

Υ.Γ1 True Blood. Το βλέπω με τύψεις πρωινά του Σαββάτου (τύψεις γιατί....δεν δουλεύω!). Είναι καλό! Δες το.

Υ.Γ2 Το cd player του αυτοκινήτου, τις τελευταίες δύο μέρες παίζει το OST του " Κλείσε τα μάτια". Σούπερ!

Y.Γ3 (γραμμένο Δευτέρα πρωί): Θέλω να πάω σπίτι, να πάρω το νέο βιβλίο της φίλης μου της Εύης Λαμπροπούλου, να οδηγήσω κάτω κέντρο, να παρκάρω στον Τσαούση, να ανέβω πάνω, να πάω στα Καλα Καθούμενα, κα κάτσω στη σκιά, να παραγγείλω ένα παγωμένο καφέ και να διαβάζω. Αυτή είναι η μονάδική μου φιλοδοξία!! (εδώ και καιρό)