All but the people

Ένας anonymous μου την είπε κανονικότατα στο περασμένο post. Ότι γράφω τα ίδια και τα ίδια. Δεν είναι ότι έχει και άδικο, έχω πλήρη επίγνωση της φάσης.

Αλλά καλέ μου anonymous, πολιτικά δεν γράφω- αρνούμαι-, αθλητικά δεν έχω ιδέα, κοινωνικά π.χ. αδικίες στο σύστημα, ε δεν πάει εδώ, τότε τι έμεινε; Ο κόσμος γύρω μου, οι φίλοι, οι συγγενείς, οι έρωτες. Οι γκρίνιες, τα πάνω και τα κάτω, οι προβληματισμοί και οι αναλύσεις.

Οπότε από ένα σημείο και μετά, εκτός και αν κάνεις την κοσμοϊστορική αλλαγή στη ζωή σου π.χ να τα αφήσεις όλα και πας σε ναό στην Ινδία να προσεύχεσαι, όπως έκανε η ηρωίδα του Eat, Pray, Love, τα πράγματα δεν έχουν ιδιαίτερες διακυμάνσεις.

Τέλοσπάντων, ας κάνω μια απόπειρα να ΜΗΝ ασχοληθώ με σχέσεις παντός είδους.

Το βιβλίο της Ζυράνα Ζατέλη "Το πάθος χιλιάδες φορές", δεν το προχώρησα πέρα από τη σελίδα 100κάτι. Βαρέθηκα, είναι "βαρύ" και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ποιος γράφει τη σήμερον ημέρα ένα βιβλίο 700 σελίδων; Και γιατί κυρία μου, πρέπει να διαβάσω για ένα δείπνο που έγινε ( όπου οι περισσότεροι καλεσμένοι είναι ήδη πεθαμένοι) σε 50 σελίδες; Γιατί; Έχω διαβάσει πολλά βιβλία. Αλλά αυτό...ειλικρινά μόνο με lexotanil.

Έχω αρχίσει τα έξω δειλά δειλά. Βαριέμαι γενικά όμως. Προτιμώ παραλία και να χαζεύω τον βυθό με τα κίτρινα goggles μου. Απόψε θα πάμε Sushi La. Αυτό το έχω πεθυμήσει. Φυσικά καθόλου δεν μου λείπει οτι θα σκάσω το 50ευρω αλλά τέλοσπάντων. Αύριο θα έχει μινιμάλ πρόγραμμα, μάλλον σπίτι και καμιά σειρά ( και δουλειά εννοείται).

Τώρα που είπα σειρές, έχω κατεβάσει to πρώτο σεζόν True Blood και ανυπομονώ πολύ να το δώ γιατί το έχουν κάνει οι δημιουργοί του Six Feet Under. Άσε που ο Unshaved Bastard μου είπε πως έχει καλύτερους τίτλους αρχής από το Dexter και αυτό με ιντριγκάρει.

Προς το παρόν, όποτε έχω ώρα - δηλαδή ποτέ- βλέπω κανά επεισόδιο Lie to Me. Τι θεός που είναι ο Τim Roth. Κατηγορίας House.

Πραγματικά έχω βαρεθεί το facebook. Βασικά έχω βαρεθεί τον εαυτό μου να το χρησιμοποιεί. Τρώω ώρα να φυτεύω δέντρα και λάχανα, να ταϊζω τα γκαρσόνια και τους σεφ μου ΚΑΙ να σκοτώνω κόσμο στο Mafia Wars. Και το ότι μπαίνω στον πειρασμό και ανακατεύω τα profile των φίλων μου για νέες φωτό κλπ ειλικρινά καθόλου δεν μ' αρέσει.

Αυτό το γυμναστήριο όλο λέω πως θα το αρχίσω και τίποτε δεν κάνω. Πριν δυο μέρες έφτασα ως την πόρτα του για να διαπιστώσω που ούτε πετσέτα ειχα πάρει, ούτε αθλητικό σουτιέν. Και έτσι έφυγα - καλά οκ βαριόμουνα κιόλας. Πήγα σούπερμαρκετ όπου έκανα ΕΛΑΧΙΣΤΑ ψώνια, κυρίως πράγματα για υγιεινή διατροφή και πλήρωσα 67 ευρώ. Δεν βοηθάει στο να μαγειρεύεις αυτή η ακρίβεια.

Οκ, είμαι στο τσακ να αρχίσω να μιλώ για γκομενικά, φίλους και γνωστούς οπότε σταμάτω.

Στο επόμενο ποστ!

Υ.Γ1 Αν μου έλεγε κάποιος να δουλεύω στην κυβέρνηση, ναι μεν θα μ' άρεσε η ιδέα ότι δεν θα δούλευα ως τις 7 και κάποιες Κυριακές, αλλά δεν ξέρω τι θα έκανα από τις 3 και μετά. Με φοβίζει λίγο ο πολύς ελεύθερος χρόνος.

Υ.Γ2 Ο Όμιλος Φίλων Κινηματογράφου άρχισε; Τί παίζει από σινεμά;

Υ.Γ3 Γιατί να δώσω 40 ευρώ για συναυλία από Έλληνα ή Κύπριο τραγουδιστή από τη στιγμή που με μόνο 30 ευρώ έχω δει Massive Attack στον Λυκαβητό;