Miles Away, 2 gin 'n' tonic και μια ληστεία - Part 2

Η μεγάλη μέρα έχει φτάσει. Σάββατο πρωί, λίγες ώρες πριν από την συναυλία της Βασίλισσας. Ξυπνάω πολύ αργά, στις 12 ( μα τι έχω πάθει;). Αράζουμε με φίλη στον καναπέ και κοπροσκυλιάζουμε με καφέ και φρυγανιές βλέποντας ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Madonna. Έπρεπε να δεις το κλιπάκι που τραγουδάει το Holiday σε ένα gig πριν από χίλια χρόνια. Κουστούμι και βάτες! Η θέα! Τελοσπάντων, δεν φημιζόταν και ποτέ για τις στιλιστικές της επιλογές ( όπως λένε και στα περιοδικά). Στα δε ελληνικά κανάλια οι ρεπόρτερ οργίαζαν στην κυριολεξία, για το που θα μείνει, αν θα προσγειωθεί με ελικόπτερο, αν είχε παράλογες απαιτήσεις. Επειδή όμως η Maddie είναι γάτα και δεν έχει καμία σχέση με τις εγχώριες γλάστρες τους ξεγέλασε κανονικά αφού είπε ότι δεν θα έμενε αλλά μια χαρά κυκλοφορούσε στο St. George με μπουρνούζι και ο Guy πήρε τα τέκνα για βόλτα στην Ερμού. Αυτά φυσικά μαθεύτηκαν μια βδομάδα μετά. Μουα χα χα!

Που λες, η ώρα περνούσε. Κατά τις 5 αποφασίζουμε να οργανωθούμε. Στις 6 έρχεται μας παίρνει η αδελφή της φίλης, πάμε προς βόρεια και παρκάρουμε άνετα σε ένα δρομάκι. Πολύ άνετα όμως, όχι όπως στην Kylie που παρολίγο να αφήσουμε το αυτοκίνητο στη Λαμία. Αφού εντοπίσαμε το ΟΑΚΑ ( έχει δύο στάδια, ιδίου μεγέθους - που να ξέραμε ποιο ήταν), συναντηθήκαμε με ένα φίλο και κατευθυνθήκαμε για μέσα. Και πάνω που σκεφτόμουνα "πολύ χαλαρά βρε παιδάκι μου, λες η συναυλία να είναι αύριο;", το βλέπω πρός μου να κινείται παράλληλα με εμένα. Το μπουλούκι! Σαν ακολουθία επιτάφιου ήταν. Εκατοντάδες. Φτάνουμε λίγο πιο έξω, ο χαμός. Βλέπουμε γνωστούς, συναντάμε άλλους φίλους και κατά τις 7 λέμε να μπούμε μέσα. Στο δρόμο ξανασυναντάμε γνωστούς και φίλους και τελικά γινόμαστε μια παρέα 15 ατόμων.

Πάμε προς αρένα Α και διαπιστώνω ότι οι VIP θέσεις και οι κερκίδες γενικά είναι μια βλακεία αφού ήταν 50 μέτρα μακριά από τη σκηνή και και στην αρένα Β, ήταν χειρότερα αφού ήταν σαν σαρδέλες. Καθόμαστε χαλαρά χάμω με μπύρες και πατατάκια και περιμένουμε. Και περιμένουμε. Ώσπου ξεπηδάει από τη σκηνή (ξέχασα να σου πω, δεξιά και αριστερά υπήρχαν τεράστια πανό με ένα εξίσου τεράστιο M πάνω), μια ξανθιά σαν κοκόρι. Η οποία ήταν κάτι μεταξύ Madonna στο στυλ και Cindy Lauper στη φωνή. Η Robyn. Μην βιαστείς να πεις "ποια είναι αυτή η άσημη;", σε πληροφορώ ότι στο τελευταίο Now 70 έχει δικό της hit. Μας λέει καμιά δεκαριά τραγούδια, χορεύουμε για να ξεμουδιάσουμε και μετά φεύγει. Και περιμένουμε. Και περιμένουμε. Εν τω μεταξύ έχουμε και ωραίο σημείο, καμιά δεκαριά μέτρα μακριά. Μια χαρά. Πίσω μας το απόλυτο χάος.

Στις 920, κλείνουν τα φώτα. "αααααααααααα μαντάααααανααααα".

Tik tik tik tik....στο βάθος της σκηνής, εμφανίζεται πάνω σε ένα θρόνο η βασίλισσα. Με ένα χαμόγελο του τύπου "θα σας μαστιγώσω τώρα άτακτα παιδάκια". Θεά! Γίνεται χαμός, όλοι τσιρίζουν, ανάμεσά τους και γω. Άρχισε να χορεύει σαν τρελλή ( ναι gnapp ήταν σουπερ που έκανε σχοινάκι με τακούνια), με απίστευτη ενέργεια. Περιττό να σου πω ότι έχει το πιο γυμνασμένο κορμί. Μινιον με, τεράστιοι μυς δε. Λάτρεψα το στιγμή που τραγούδησε το αγαπημένο Borderline (από τα παλιά) και οκ δεν πέθανα στο Vogue αλλά ποτέ δεν μ' άρεσε το συγκεκριμένο. Λοιπόν, σε κάποια φάση γυρίζω και βλέπω ακριβώς δίπλα μου τη Βανδή. Με καπελάκι, τύπου ιγκόγνιτο. Έβλεπε προσεκτικά τη γιγαντοοθόνη. Σίγουρα σκεφτόταν "χμμμ πως να το αντιγραψω όλο αυτό;". Φυσικά μετά από λίγο χαλάρωσε και κατάλαβε πως ότι και να κάνει αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Επιστροφή στη συναυλία. Η Maddie συνεχίζει να κτυπιέται αλύπητα. Στα μέσα της συναυλίας κάνει το αναμενόμενο. Καθώς τραγουδάει το She's not me (ο ύμνος των απανταχού χωρισμένων), πάει στη μια χορεύτρια που είναι ντυμένη νύφη, της βάζει το τούλι στο πρόσωπο, της το τυλίγει στο λαιμό, την αρπάζει και τη φιλάει. Typical Madonna.
Τότε ακούς ολόκληρο το στάδιο να κάνει Ω ω ω ω, λές και δεν την ξανάδανε να φιλιέται με άλλες.

H άλλη φάση ήταν εκείνη που μας έβρισε , μας αποκάλεσε motherfuckers. Και καλά μας έκανε. Διάβασε το ποστ του yo!reeka για να καταλάβεις.

Η πιο απίστευτη σκηνή όμως ήταν όταν στη μέση της μακρόστενης σκηνής, υπήρχε ένα πράμα σαν φωτιστικό/μανητάρι με οθόνη πάνω. Σε ένα σημείο κατεβαίνει σιγά σιγά, είναι υπέροχο και δείχνει νερά και κύματα. Από μέσα ξεπροβάλλει σιγά σιγά η βασίλισσα με μια μαύρη κάπα. Τη βγάζει και μένει με ένα φούξια φόρεμα. Τέλειο.

Μετά ήλθαν οι τσιγγάνοι με τις κιθάρες, μας είπε ένα ρουμάνικο τραγούδι και το οποίο το ένωσε με το La Isla Bonita. Ήταν υπέροχη στο Miles Away ( το καλύτερο τραγούδι του δίσκου σύμφωνα με τον Unshaved Bastard).

Το τέταρτο μέρος όμως ήταν το καλύτερο. 4 minutes (sexy), Like a prayer ( oh yeah), Ray of light (το απόλυτο) , Hung up σε ροκ version (wow) και τελειώνει με το αγαπημένο μου, Give it to me. Εν τω μεταξύ εμείς ξεβιδωθήκαμε από το χοροπήδα πάνω κάτω και διαπίστωσα ότι μόνο άμα πίνω και εγώ το Καμπαλόνερο της Maddie θα αντέξω.

Κατά τις 1130 και αφού η θεά μας έδειξε αυτοκίνητα, πλανήτες να αιωρούνται, τον Justin σε video wall, σκηνές από την Evita, παλιές της φωτό κτλ κτλ, μας ρίχνει στα μούτρα ένα τεράστιο GAME OVER και φεύγει. Χωρίς encore, χωρίς τίποτα. Αλλά δεν διαμαρτυρηθήκαμε και κανείς δεν φώναξε "we want moooore". Τρελλοί είμαστε, να βγει με κανά μαστίγιο και να μας την πει;

What a night.

Υ.Γ1 Όποιος λέει "ναι ρε σιγά τη συναυλια", απλά ζηλεύει.
Υ.Γ2 Όποιος δηλώνει "εγώ είμαι άντρας και δεν πάω στην Madonna", απλά δεν βρήκε εισιτήρια.
Υ.Γ3 "I'm alright, don't be sorry, but it's true, When I'm gone you'll realize, That I'm the best thing that happened to you"...Miles Away.
Υ.Γ4 Ακολουθεί μέρος τρίτο, με την Κυριακή στην Αθήνα και τα 2 gin 'n' tonic.