Ξέρεις κάτι; Θα σπάσω και αυτή την υπόσχεση. Δεν θα πάει διακοπές το blog. Θα μείνω εδώ να σου μιλάω, να σε βάζω στο μυαλό μου, να σε πρήζω, να σου δίνω τις εικόνες μου, να σου λέω τους φόβους, τις όμορφες στιγμές και τις (μπουρδουκλωμένες) σκέψεις μου.
Αυτό τον καιρό σκέφτομαι πολλά.
Μετά από τη σχέση που τέλειωσε, μετά από 3 μήνες κλάματα -που ευτυχώς αραίωσαν - και μετά από την υπόσχεση "ας μείνουμε φίλοι", νιώθω το μέσα μου κάπως.
Σκέφτομαι πως μου έμεινε ένας φόβος. Αν δεν βρω ποτέ κάποιον; Τώρα θα μου πεις, ότι υπερβάλλω και ότι "θα έλθει από εκεί που δεν το περιμένω". Και εγώ έτσι θα σου έλεγα, αν ήξερα ότι περνάς τέτοιο ζόρι.
Αλλά με ξέρω. Ξέρω την προϊστορία μου με τους άνδρες-αγόρια της ζωής μου.
Ποτέ δεν το θεώρησα εύκολη υπόθεση. Οι φίλοι μου άνδρες, με κάνουν παρέα γιατί τους καταλαβαίνω. Οι γκόμενοι-άνδρες απλά δεν καταλαβαίνουν εμένα. Sad but true. Φοβάμαι...
Νιώθω ότι θα μείνω για πάντα η "φίλη", η "θεία", η "νονά των παιδιών μου".
Μερικές φορές ξυπνώ το πρωί, κοιτάω αριστερά το άδειο μου κρεβάτι και με πιάνει απελπισία. Pathetic; Τι να σου πω...
Αλλά ακόμα κοιμάμαι στη μια άκρη του κρεβατιού και αφήνω χώρο στην άλλη. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ( και γω μαζί της ) .
Υ.Γ1 Για να αποφύγω λίγο το μιζέριασμα... απλά να σου πω πως βρίσκομαι σε άλλη χώρα έχω σουξέ. Γιατί;
Υ.Γ2 Δεν μπορώ να είμαι πολιτισμένη και να λέω "αχ τι ωραία που βρήκες άλλη σχέση, χαίρομαι για σένα". Ξανάδες τουλίπα αποστειρωμένη;
Υ.Γ3 Σήμερα είναι η τελευταία μέρα των 30 μου χρόνων. Τι χρονιά...Από αύριο, θα αλλάξουν όλα; Πες μου ναι...
Είναι λογικό να μην μπορούμε πάντα να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας Τουλίπα μου. Κάποιες φορές απλώς μας καθηλώνουν. Απλώς δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου τα υπόλοιπα άσε μπορώ να τα φροντίσω και εγώ ;) Ξέρεις πόσους άντρες έχουμε σπίτι; Αδερφό, ξαδέρφια κτλ. Έτσι θα σε αφήσω βρε έγω; Μοναχούλα; χιχι. Φιλάκια! :)
ReplyDeleteΥΓ:Νομίζω πως ούτε και εγώ έχω αυτή την "ανωτερότητα" να χαρώ με την σχέση του άλλου.
Ποια είσαι και γιατί κάνεις ποστ τις σκέψεις μου;
ReplyDeleteΣοβαρά τώρα, αν εξαιρέσεις ότι είσαι φρεσκοχωρισμένη, ακριβώς τα ίδια πράγματα σκεφτόμαστε...
At the end of the day, we will survive dear, as we always do. Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής! (που μου λέει και η κολλητή μου...)
Ποια διαχείριση she μου; Και πόσο χρόνο; Θα πάω γηροκομείο σε λίγο!
ReplyDeleteΝα μου στείλεις φωτό και να τους περάσουμε από οντισιόν! χχ
Για την ανωτερότητα...ε μερικοί δεν την έχουμε, τι να κάνουμε; Και εδώ είμαστε "λάθος".
queen, we will survive...απλά αντί να επιπλέουμε δεν γίνεται να πετάμε μονίμως πάνω σε ένα τέλειο κύμα;
μιας και πέρασα την τελευταία μέρα των 30 έξι μήνες πριν (ακριβώς!) να σου πω πως τίποτα δεν αλλάζει. Τίποτα εκτός από το πώς βλέπεις εσύ τα πράγματα.
ReplyDeleteΚαι, αυτό είναι αισιόδοξο, trust me!
χρόνια πολλά!
Everybody is in too many pieces
ReplyDeleteNo-man's-land surrounds our desires
To crack the shell we mix with others
Some lie in the arms of lovers
....
We live as we dream, alone
To crack the shell we mix with the others
Some flirt with fascism
Some lie in the arms of lovers
We live as we dream, alone
We live as we dream, alone
....
Δε ξέρω γιατί, αλλά αυτοί οι στίχοι μου κόλλησαν για την περίπτωσή σου. Είναι των Gang Of Four ("We Live As We Dream, Alone")
Μία φορά κάθεται η καλή. Το ότι καθυστερεί δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Και σταμάτα να κλαις. Με βουρκωμένα τα μάτια θα συνεχίσεις τη ζωή σου;
ReplyDeleteΧρόνια πολλά! Σου εύχομαι με ένα παλικάρι δίπλα σου να σου τα κάνει όμορφα.
και εδώ το link...
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=N1h23-M8fM8
Πότε θα πας σε άλλη χώρα καμάρι μου; Εγώ το κάνω αυτό από Οκτώβριο ;-)
ReplyDeleteκροτίδι, χρόνια σου πολλά τότε έστω και καθυστερημένα! Μ' αρεσε το άλλο που είπες!
ReplyDeletekostask, πολύ καλό...we dream alone...
psychia, και αν βρω την καλή στο γηροκομείο; Σε ευχαριστώ για την ευχή ( την κρατάω για αύριο που είναι Η μέρα)
an-lu, μπαίνουν ιδέες στο μυαλό μου για κάτι μακρινό Χριστούγεννα. Γουστάρω περισσότερο καλοκαίρι μιας και το φετινό είναι παράξενο. Που θα πας γοργονίτσα μου;
Ναι, Σκάρλετ. Αύριο είναι μια άλλη μέρα!
ReplyDeleteΚι ο Ρετ θα βρει τη θέση του στο ένα μέρος του κρεβατιού.
Αλλά πρώτα εσύ πρέπει να ακολουθήσεις τις συμβουλές του εθνικού προπονητή (πριν τις ντόπες):
Κάτσε κάτω από τη μπάρα!
Κράταααα!!!!!
το έργο το έχω δει εννιά χρόνια πριν
ReplyDeleteσιγά μην έβαλα την ουρά στα σκέλια.
πρώτον: άλλαξε διακόσμηση στην κρεβατοκάμαρα. σε όλο το σπίτι. τίποτα δεν πρέπει να τον θυμίζει.
δεύτερον: καταχώνιασε φωτογραφίες και οτιδήποτε κοινό κάνατε/
τρίτον: θα υπήρχαν πράγματα που σου άρεσε να κάνεις αλλά αυτός δεν του άρεσε να τα κάνεις. ξεκίνα τα.
τέταρτον και πιο σημαντικό: ντύσου, βάψου, και βγες. στην αρχή με την αδερφή σου, μετά με φίλες και συναδέλφους, στο τέλος θα εκπέμπεις τόση ακτινοβολία που θα έλκεις τους άνδρες ως η φλόγα τις πεταλούδες της νύχτας.
και μετά, εμείς είμαστε εδώ για υποστήριξη.
σιγά μη σκάσεις στα τριάντα ένα. χαζή είσαι?
κόψε τις μελαγχολίες. αν ήσουν εξήντα να το καταλάβω αλλά τώρα? τώρα?
καλησπέρα και ένα τεράστιο χαμόγελο.
diastimata, α "Όσα παίρνει ο Άνεμος" και εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα...χα χα μπαρα. έξυπνο!
ReplyDeleteρία, καλωσόρισες. πέμπτο...βάζε τον εαυτό σου πρώτο.
χρόνια σου πολλά τουλιπάκι :)))))
ReplyDeleteόπως πιθανώς να σου είπα και πέρσι. τα 30 τα θεωρώ την πιο δύσκολη ηλικία που έχω περάσει. (και έχω περάσει πολλά γενέθλεια έκτοτε :)) ...οπόταν όντως από αύριο να είσαι σίγουρη πως όλα θα είναι πιο απλά :)))
Χρόνια Πολλά, έστω και delayed.
ReplyDeleteHope you 're having fun!
Χρονια πολλα και απο μενα εστω και καθυστερημενα...Να χαμογελας!
ReplyDeleteΜην γινεσαι μιζερη. Ολα στο χερι σου ειναι..
mary μου σε ευχαριστώ και μακάρι :)
ReplyDeletequeen, ευχαριστώ! Ναι περάσαμε ωραία!
entelech1a, :)
I knew it! You wouldn't give up on the blog when you were at your best (writing-wise), would you? :)
ReplyDeleteAs for the rest... ti na sou po, ki ego mia apo ta idia perno...
Let it be...
Καλύτερο γράψιμο λες; Μεγαλύτερες ανασφάλειες λέω εγώ, just me.
ReplyDeleteΈχεις δίκιο....let it be....( τελικά το να αφήσεις είναι δυσκολότερο από το να κρατήσεις)
Χρόνια πολλά και καλά:) Βασικά όπως τα θέλεις εσύ να σου έρθουν.. Να γεμίσει σύντομα η άδεια μεριά του κρεβατιού σου:)
ReplyDeleteΔώρα
Χρόνια πολλά κι από μένα.Σκέψου,πως είσαι στην καλύτερη ηλικία.Και η κακή διάθεση είναι αποτέλεσμα μια ζωδιακής μαλακίας που συμβαίνει τελευταία στα λιονταράκια.
ReplyDeleteΘα περάσει η κακή διάθεση.Απλά,η τσουλάρα,χτυπάει εκεί που δεν το περιμένεις.Άντε,καλά κουράγια!
υγ.:λίγη ταβανοθεραπεία κάνει καλό,γνώμη μου...
Δώρα μου, γεία σου. Άρχισες την καινούρια δουλειά; Πως τα θέλω τα χρόνια; "Χρόνια καλά και με έρωτα που θα διαρκέσει" :)
ReplyDeleteanta, καλωσόρισες! Η καλύτερη ηλικία λες; Αχ ναι εσύ με καταλαβαίνεις με τα ζώδια. Αλλά έχει φύγει ο μαλάκας ο Κρόνος από πέρσι!
υγ. Έχω κάνει αρκετή ταβανοθεραπεία. Σήμερα κατάλαβα ότι έχω χίλια χρόνια τούρκικα να πάω σε μπαράκια με πολύ κόσμο!
Καλώς σας βρήκα!!!
ReplyDeleteΗ καλύτερη ηλικία,λέμεεεεε!!!Μπορεί να έχει φορτία πολλά,αλλά έχει και γνώσεις πολλές.
Και αν βαρέθηκες την ταβανοθεραπεία,όντως,βγέκα έξω!
Ο Κρόνος έφυγε,που μας ξέσκιζε 2 χρόνια+,αλλά κάτι άλλο ήρθε,που θα φύγει όταν τελειώσει το καλοκαίρι...ντόοοοοοινννν...
anta, μήπως είσαι η άση μπήλιου;;
ReplyDeleteχαχαχαχαααααα!!!όχι,η μπήλιου τσουκαλά!!!χαχαχαχαχαχαχαχα!!!
ReplyDeleteαπλά,κάπου πρέπει να τα φορτώσουμε,δεν είναι έτσι?
Ο Κρόνος όμως μας τέλειωσε...ίσως ένας Ερμής ανάδρομος;
ReplyDeleteή ο τρισμέγιστος?
ReplyDelete