Φέτος, συμβαίνει κάτι που όσα χρόνια είμαι Κύπρο (μετά από σπουδές) δεν μου ξανάτυχε κάτι παρόμοιο.
Δεν στο είχα πει, αλλά πριν από 3 περίπου μήνες, πέτυχα τυχαια την κολλητή που είχα στο πανεπιστήμιο. Ξέρεις, εκείνον τον άνθρωπο που επιλέγεις σε μια ξένη χώρα να κάνετε μαζί ταξίδια, να ξενυκτάτε στα δωμάτια και να μιλάτε με τις ώρες και που είναι παρόν την περίοδο που συμβαίνουν οι πιο σημαντικές αλλαγές στο μέσα σου. Για μένα ήταν αυτή. Δεν είχα ποτέ ξανά "κολλητή". Μια ζωή δεν μπορούσα (και ακόμα ισχύει) να δεκτώ ότι θα υπάρχει ένα άτομο, εκτός από σχέση, που θα περιμένει κάτι από μένα. Δεν είναι παράξενο; Να είσαι τόσο ανοικτός σε κόσμο και από την άλλη να έχεις κάτι άμυνες που ακόμα και αυτούς που εσύ επιλέγεις, να μην τους αφήνεις να πλησιάσουν;
Όπως και να έχει, με αυτήν άλλαξα κάπως. Για 3 χρόνια ήμαστε η μια για την άλλη. Χωρίς γκομενικά στη μέση, με κοινά όνειρα και με την απόλυτη πίστη ότι θα είμαστε για πάντα οι καλύτερες φίλες. Αλλά κάτι έγινε, μια μικρή αφορμή και δεν ξαναμιλήσαμε. Χρόνια μετά απλά σκεφτόμουνα ότι δώσαμε τόση πολλή αγάπη η μια στην άλλη, που μας τέλειωσε.
Και να που τον περασμένο Απρίλη, ξαναβρεθήκαμε. Ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.
Την περασμένη βδομάδα, τη μέρα των γενεθλίων μου, κτυπάει το τηλέφωνο της δουλειάς. Απάντώ. "Γειά σου Τουλίπα, είμαι ο Γ. με θυμάσαι;". Φυσικά και τον θυμόμουνα. Τον γνώρισα πριν από δέκα χρόνια. Ήταν άνδρας μιας συναδέλφου του μπαμπά μου, σαραντάρης τότε. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν οι τρόποι του. Ένας μπον βιβέρ. Θυμάμαι ότι περάσαμε τη νύκτα να μιλάμε για πούρα και για ακριβά αυτοκίνητα. Μετά χαθήκαμε.
Και να που εμφανίστηκε. Ως φίλος, ελπίζω. Μου κάνει πολύ τζέντλεμαν για να θέλει κάτι άλλο. Θα με ενοχλούσε να σου πω την αλήθεια. Δεν είμαι σε φάση και δεν είμαι τέτοιος τύπος, που να κάνει κάτι με μεσήλικες παντρεμένους. Νέα φιλία; Μακάρι.
Το παρελθόν μου που λες, ήλθε και με βρήκε. Γύρισε ο τροχός; Άρχισαν να μπαίνουν κάποια πράγματα σε "σωστές" διαστάσεις;
Ο χρόνος θα δείξει.
Υ.Γ1 Την ίδια μέρα, των γενεθλίων, βρήκα ένα φίλο από τα παλιά. Από εκείνους που όσος καιρός και αν περάσει, είναι σαν να βρεθήκαμε μόλις χθες. Τον έπεισα να φτιάξει blog. Για πέρνα για ένα καφέ από τον One of the People. Και δώστου ένα τεράστιο φιλί από την Τουλίπα.
Υ.Γ2 Το soundtrack των ημερών είναι φυσικά το OST του Mamma Mia. Απενοχοποίηση τώρα. "You are the dancing queen..." :)
Δεν στο είχα πει, αλλά πριν από 3 περίπου μήνες, πέτυχα τυχαια την κολλητή που είχα στο πανεπιστήμιο. Ξέρεις, εκείνον τον άνθρωπο που επιλέγεις σε μια ξένη χώρα να κάνετε μαζί ταξίδια, να ξενυκτάτε στα δωμάτια και να μιλάτε με τις ώρες και που είναι παρόν την περίοδο που συμβαίνουν οι πιο σημαντικές αλλαγές στο μέσα σου. Για μένα ήταν αυτή. Δεν είχα ποτέ ξανά "κολλητή". Μια ζωή δεν μπορούσα (και ακόμα ισχύει) να δεκτώ ότι θα υπάρχει ένα άτομο, εκτός από σχέση, που θα περιμένει κάτι από μένα. Δεν είναι παράξενο; Να είσαι τόσο ανοικτός σε κόσμο και από την άλλη να έχεις κάτι άμυνες που ακόμα και αυτούς που εσύ επιλέγεις, να μην τους αφήνεις να πλησιάσουν;
Όπως και να έχει, με αυτήν άλλαξα κάπως. Για 3 χρόνια ήμαστε η μια για την άλλη. Χωρίς γκομενικά στη μέση, με κοινά όνειρα και με την απόλυτη πίστη ότι θα είμαστε για πάντα οι καλύτερες φίλες. Αλλά κάτι έγινε, μια μικρή αφορμή και δεν ξαναμιλήσαμε. Χρόνια μετά απλά σκεφτόμουνα ότι δώσαμε τόση πολλή αγάπη η μια στην άλλη, που μας τέλειωσε.
Και να που τον περασμένο Απρίλη, ξαναβρεθήκαμε. Ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.
Την περασμένη βδομάδα, τη μέρα των γενεθλίων μου, κτυπάει το τηλέφωνο της δουλειάς. Απάντώ. "Γειά σου Τουλίπα, είμαι ο Γ. με θυμάσαι;". Φυσικά και τον θυμόμουνα. Τον γνώρισα πριν από δέκα χρόνια. Ήταν άνδρας μιας συναδέλφου του μπαμπά μου, σαραντάρης τότε. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν οι τρόποι του. Ένας μπον βιβέρ. Θυμάμαι ότι περάσαμε τη νύκτα να μιλάμε για πούρα και για ακριβά αυτοκίνητα. Μετά χαθήκαμε.
Και να που εμφανίστηκε. Ως φίλος, ελπίζω. Μου κάνει πολύ τζέντλεμαν για να θέλει κάτι άλλο. Θα με ενοχλούσε να σου πω την αλήθεια. Δεν είμαι σε φάση και δεν είμαι τέτοιος τύπος, που να κάνει κάτι με μεσήλικες παντρεμένους. Νέα φιλία; Μακάρι.
Το παρελθόν μου που λες, ήλθε και με βρήκε. Γύρισε ο τροχός; Άρχισαν να μπαίνουν κάποια πράγματα σε "σωστές" διαστάσεις;
Ο χρόνος θα δείξει.
Υ.Γ1 Την ίδια μέρα, των γενεθλίων, βρήκα ένα φίλο από τα παλιά. Από εκείνους που όσος καιρός και αν περάσει, είναι σαν να βρεθήκαμε μόλις χθες. Τον έπεισα να φτιάξει blog. Για πέρνα για ένα καφέ από τον One of the People. Και δώστου ένα τεράστιο φιλί από την Τουλίπα.
Υ.Γ2 Το soundtrack των ημερών είναι φυσικά το OST του Mamma Mia. Απενοχοποίηση τώρα. "You are the dancing queen..." :)
Σα να μην πέρασε μια μέρα... Όταν οι άνθρωποι αγαπιούνται, όση απόσταση κι αν τους χωρίζει είναι σα να μην πέρασε μια μέρα. Φιλί...
ReplyDeleteδιακρίνω μια βελτίωση στη διάθεσή σου ή μου φαίνεται???
ReplyDeleteΓειά σου τουλίπα μου! Άρχισα την καινούργια δουλειά με την πρώτη του μηνός. Φένεται ωραία, ενδιαφέρουσα. Νιώθω καλά ηρέμησα.
ReplyDeleteΔε ξέρω γιατί αλλά θέλω να σου μιλάω, να σου λέω τα νέα μου.. Και δεν είναι ότι δεν έχω κάποιον να τα πώ, να τα μοιραστώ. Έχω! Αλλά θέλω να στα λέω:) Ίσως γιατί νιώθω ότι θα τα εκτιμήσεις, ίσως. Βασικά είναι το ότι νιώθω ότι είσαι ιδιαίτερος άνθρωπος και σε έχω εκτιμήσει εγώ. Είσαι cool (για μένα έιναι πολύ σημαντική κουβέντα) έτσι σε έχω κόψει.
Έκανα και διακοπούλες:) Δέν πήγα στα μαγαζάκια που μου είπες στο Γκάζι γιατί μια φορά πήγα μόνο. Βασικά με το που κατέβηκα απ'το αεροπλάνο, ήταν και Σάββατο, πολύς κόσμος..
Έκανα αρκετές βόλτες..Θερινά, μπαράκια, πήγα και μέχρι τον Πειραιά και πήρα δελφίνι για τον Πώρο:)
Όταν γύρισα έκανα διακοπές και στην Κύπρο, με μηχανή, σε χωριουδάκια και στον Πωμό με αφορμή το jazz festival.
Τώρα ανανεωμένη πίσω στη δουλειά..
Δώρα
Yeah the past AND the future is now... Enjoy...
ReplyDeleteone of the people, :)
ReplyDeleteria, λες; Δεν ξέρω. Απλά δεν υπάρχει λόγος πια να κλαίω το παρελθόν.
δώρα, ωραία πέρασες! Τι μηχανή;;;;
just me, I wish I could also have a glimpse of the future!
ναι μωρέ, οι παλιές οι σχέσεις, που έχουν χτιστεί με δυνατές εμπειρίες (βλ. φοιτητική ζωή, στρατός κλπ) έχουν γερή πάστα και κρατάνε. πλάκα πλάκα μπορεί να ξαναπέκτησες μια πολύ καλή φίλη.
ReplyDeletecheers
Ελπιδοφόρο. Ότι οι άνθρωποι που σημαίνουν κάτι για μας επανερχονται. Πολύ ελπιδοφόρο!
ReplyDeleteΧαίρομαι που ανακάμπτεις.
συμφωνώ με την queen από πάνω!
ReplyDeleteκι είναι και ευχάριστο -αν και εμένα όποτε μου έτυχαν παρόμοια πράγματα, μετά από λίγο ξέφτισαν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις!
φχαριστήσου τα όσο κρατήσουν!!!
yo!reeka's, τελικά όντως όσο πιο πίσω πας τόσο πιο γερά είναι τα θεμέλια.
ReplyDeletequeen, λες να σημαίνει και κάτι άλλο; γενικό; μακάρι!
κροτ, δεν είναι το ίδιο ρίσκο με κόσμο που γνωρίζεις μόλις πριν ένα χρόνο; ότι τελικά θα χαθείτε;
... το παρελθόν είναι παρόν, γιατί πάντα όλα όσα έζησες είναι μαζί σου, είσαι εσύ, αυτό που σκέφτεσαι είναι το παρελθόν σου με μια μικρή ανάμιξη του παρόντος... και ακόμη και αν είναι και πάλι περαστικοί αυτοί οι άνθρωποι από τη ζωή σου, πάλι κάτι θα σου αφήσουν, μια γλυκια ή πικρή ανάμνηση, κάτι που παλί θα προσθέσει χρώμα και άρωμα στην τουλίπα.
ReplyDeleteΣωστό. Αλλά με το να σκέφτεσαι το παρελθόν από ένα σημείο και μετά, χάνεις το παρόν και δεν βλέπεις και την αλήθεια: ότι δηλαδή όλα όσα σκέφτεσαι είναι περισσότερο απότέλεσμα δικής σου "φαντασίας" παρά τα πραγματικά γεγονότα.
ReplyDeleteΜηχανη..Scooter για να νιώθουμε πιο τουριστράκια:)Μεγάλο φυσικά για να τη βγάζει και στα high ways:) Έχουμε και μεγάλη αλλά πίστεψε με το scooter έχει άλλη χάρη, είναι καλοκαιρινό και μας θυμίζει τις βόλτες στα νησιά..
ReplyDeleteΔ..:)