post χωρίς ουσία

Οι μέρες περνάνε πολύ γρήγορα. Κάνοντας πράγματα, οργανώνοντας βραδιές με φίλους σε βεράντες. Δεν είμαι για πολλά πολλά φέτος.
Όλα τα προηγούμενα κλισέ περασμένων καλοκαιριών, ξέχασα να τα κάνω. Ναι, ξέχασα.
1. Δεν πήγα στη Σχολή Τυφλών για να δω την καλοκαιρινή παράσταση του ΘΟΚ.
2. Δεν πήγα στο Ammos στη Λάρνακα ( πόσο με κούρασε η ιδέα "all white" μπαράκι)
3. Θερινό σινεμά ακόμα να πάω.
4. Δεν φύλαξα τη μηχανή του φίλτρου και δεν έβγαλα έξω το smoothie maker.
5. Το χειμωνιάτικο στρώμα ακόμα το έχω στην καρέκλα και το βλέπω.
6. Δεν ήπια όσα mojito θα έπινα υπό άλλες συνθήκες.



Όμως πάω θάλασσα κάθε σαββατοκύριακο, οδηγώ πολύ ( μέσα σε μια μέρα έκανα τη διαδρομή Πάφος-Πρωταράς and it felt great), ακούω τραγουδάκια ανώδυνα ( όχι ελληνικά), βλέπω sex & the city, αγοράζω βρεφικά δωράκια για τα μωρά των φίλων μου που θα αρχίσουν να γεννιούνται σύντομα, συζητώ για πράγματα που έτσι και αλλιώς γράφω εδώ, ανακαλύπτω νέους φίλους, ξεχνάω άλλους.

Και περιμένω.


Υ.Γ1 Μην με ρωτήσεις τι, δεν ξέρω.
Υ.Γ2 Χθες διαπίστωσα ότι από το 1996, κάθε τέσσερα χρόνια, τα καλοκαίρια μου είναι δύσκολα. Συνήθως ακολουθεί μια χρονιά που μου αλλάζει τα δεδομένα. Πότε αρχίζεις όμως να αλλάζεις και πλέον νιώθεις ότι κτίζεις;