Friday, June 22, 2007

Η ζωή των άλλων

Σας έχει τύχει πότε να διαπιστώνετε ότι κάποιος άλλος ζει τη ζωή που θα θέλατε να ήταν η δική σας;
»Φυσικά», θα μου απαντήσετε υποθέτω.... τη ζωή κάποιου με ένα σπίτι τέλειο, σε μια περιοχή σούπερ, μια δουλειά επίσης σούπερ, ένα δεσμό ακριβώς όπως θα θέλατε εσείς... τελικά νομίζω πολύ λίγοι άνθρωποι είναι πραγματικά ικανοποιημένοι με τη ζωή τους.

Πριν μερικά χρόνια, όταν είχα επιστρέψει από σπουδές ( και βάραγα φλέβες γιατί ήμουν η μόνη από την παρέα που ήλθε Κύπρο – μη χάσω, η ηλίθια) είχα αγοράσει ένα ανάλαφρο βιβλίο , το Bookend της Jane Green. Καταρχάς να σας πω ότι τα περισσότερα βιβλία που διαβάζω τα επιλέγω με βάση την περίληψη τους κατά πόσο δηλαδή υπάρχουν στοιχεία στο βιβλίο με τα οποία μπορώ να ταυτιστώ, που έχουν ένα μέρος της δικής μου ζωής. Αυτού του βιβλίου η περίληψη έλεγε « Είκοσι και κάτι ηρωίδα, δουλεύει σε εταιρεία κάνοντας κάτι που δεν της αρέσει, δεν βρίσκει γκόμενο, όλα της πάνε στραβά κτλ, αποφασίζει να αλλάξει τη ζωή της και να ανοίξει το δικό της βιβλιοπωλείο». Εν τω μεταξύ η ηρωίδα ζούσε στην συγκεκριμένη περιοχή του Λονδίνου που ήμουν και εγώ ως φοιτήτρια και επίσης βρήκα και ακόμα 2-3 στοιχεία με τα οποία μπορούσα να ταυτιστώ. Και έτσι το διαβάζω. Και παθαίνω φρίκη. Μου ήταν αδιανόητο! Η τύπισσα ζούσε τη ζωή που ήθελα να ζω εγώ! Από τη μια το βιβλιοπωλείο-café, από την άλλη το γεγονός ότι τόλμησε και παράτησε τη δουλειά της (παρόμοια με τη δική μου τότε) ΚΑΙ ότι βρήκε ένα γκόμενο έξυπνο και κούκλο , ήταν αρκετά για να μετατραπώ σε μια γυναίκα στα «πρόθυρα νευρικής κρίσης». Το πήρα κατάκαρδα και ας ήμουν μόνο 22 και ας ήξερα ότι θα μπορούσα κάλλιστα να κάνω τη δική μου μικρή επανάσταση ( έτσι και αλλιώς δεν είχα κάτι σταθερό, ούτε δουλειά, ούτε σπίτι, ούτε καν κύκλο). Αλλά κλασικά έμεινα στη θεωρία.

Τα χρόνια πέρασαν. Και εγώ ζούσα μια ζωή που συνειδητά κάθε μέρα ήξερα ότι είναι απλά μέτρια. Και ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Ότι έχοντας τώρα μια δουλειά που τις περισσότερες μέρες μ αρέσει, ένα κύκλο με φίλους που νιώθω πολύ ευτυχισμένη που είναι στη ζωή μου, ένα σπίτι που επίσης μ αρέσει και μια εύκολη ζωή στα πρακτικά θέματα τουλάχιστον, ακόμα νιώθω το ίδιο που ένιωθα όταν τέλειωνα το βιβλίο, οκτώ χρόνια πριν. Μια απογοήτευση για τη δειλία μου.

Και σήμερα μαθαίνω ότι το atti μου, θα πάει Nέα Υόρκη….αχ τι ωραία!

Η αλήθεια είναι ότι ζήλεψα και της το είπα! Είμαι σίγουρη ότι θα έχει πολλές ιστορίες να μας λέει ( αν και της εύχομαι να μην έχει ώρα να μένει σπίτι, αλλά να γυρίζει όλη μέρα και νύκτα στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου).

Τελικά πέστε μου…είμαι αχάριστη; Μήπως να το πάρω απόφαση και να συμβιβαστώ με τη ζωή μου εδώ; Ουφ, help!!

26 comments:

  1. Hi!
    Would you like to link exchange with my blog ('The funniest Stuff')? If, yes please leave a comment on my blog :)
    greetings
    funniest stuff

    ReplyDelete
  2. όχι. παράτα μας και συ μην έλθω και σε σε πατήσω με το αυτοκίνητο μου και μου είναι πολύ εύκολο να το κάνω!

    ReplyDelete
  3. lollll!

    είτε να παρεις απόφαση και να συμβιβαστείς και ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΙΑ αλλά να περνάς καλά με αυτό που έχεις

    είτε να πάρεις απόφαση ότι δε σου κάνει αυτό που ζεις και μετά να παρεις τα ρίσκα σου.

    ξέρω ανθρώπους που πήραν τέτοια ρίσκα στα 45, με οικογένεια, όχι στα 30 παρά κάτι και μόνοι όπως εσύ.

    έχεις όλες τις καλές προϋποθέσεις. αλλα΄το θέμα είναι να είσαι καλά. μπορεί να εισαι καλά και με αυτό που έχεις, φτάνει να το πάρεις απόφαση -αν αυτό είναι αυτό που θες.

    Για μένα, όταν θέλουμε κάτι παρα πολύ το κάνουμε. Αν δεν το κάνουμε, σημαίνει πως δεν το θέλαμε αρκετά. Μην κατηγορείς λοιπόν τον εαυτό σου για δειλία. Θα σου άρεσε να ζεις αλλού, αλλά μάλλον δεν το ήθελες αρκετά ώστε να παρεις την απόφαση να το κάνεις.

    Δε στα χώνω, Τουλιπάκι, απλώς είναι κρίμα να μαραζώνεις γι'αυτό. Και προσπαθώ να βάλω λίγη λογική. Εγω με αυτό το σκεπτικό έφυγα. Και με αυτό το σκεπτικό έκανα τα αδύνατα δυνατά για να μην επιστρέψω.

    ReplyDelete
  4. [ Τελικά πέστε μου…είμαι αχάριστη; Μήπως να το πάρω απόφαση και να συμβιβαστώ με τη ζωή μου εδώ; Ουφ, help!! ]

    όταν το βρεις τουλίπα να μου το πεις κι εμένα γιατί τις περισσότερες φορές αυτά που γράφεις νομίζω ότι τα έγραψα εγώ!!!! τόση ταύτιση απόψεων!!!!!

    ReplyDelete
  5. Να σου πω αν η επιθυμία σου να αλλάξεις τα πάντα είναι δυνατότερη από την αποδοχή αυτών που έχεις,just do it! Ειδάλλως, η αποδοχή δεν είναι κι τόσο άσχημο πράγμα, ειδικά όταν φέρνεις τη ζωή σου στα μέτρα σου λίγο-λίγο...

    ReplyDelete
  6. Θα διαφωνήσω με krotkaya και θα πω ότι ναι, είναι δειλία και ναι, το θέλεις πραγματικά. είμαι δύο χρόνια πιο πίσω από σένα (δηλαδή στα 6 χρόνια επιστροφής) και ΑΚΡΙΒΩΣ στα ίδια. Λες να βρεθούμε να αλληλοβριστούμε μήπως πιάσουν καλύτερα τα λόγια; χμμμ

    ReplyDelete
  7. Δεν ξέρετε πόσο καλά νιώθω άμα τα συζητάμε...thanks παιδιά....


    @Krot ξερω οτι δεν μου τα χώνεις. έχεις πολύ δίκιο. Ίσως απλά να μου λείπει ένας δεσμός και να τα μηδενίζω όλα τα άλλα...Φυσικά δεν μ αρέσει και η νοοτροπία αρκετών εδώ που είμαι. δεν ξερω τι να σου πω.

    @anonymous τελικά έχει πολύ κόσμο που σκέφτεται έτσι. Λέω να κάνουμε ένα σύνδεσμο υποστήριξης!!


    @an-lu η αποδοχή σε ηρεμεί πολύ. Και μου λείπει η ηρεμία του να ξέρω ότι πλέον είμαι εδω και ας κτίσω κάτι, παρά να νιώθω συνέχεια ότι δεν θα είμαι εδώ....

    @s άντε άρχισε!!! εγώ 8 χρόνια πίσω, τέλος του μήνα...είναι πολλά τελικά

    ReplyDelete
  8. Είσαι εκπληκτική και ΘΕΟΜΟΥΡΛΗ! Άντε, από τέλη Αυγούστου θα περιμένω cv, θα στρώσω κι ένα χαλί και θα είμαι έτοιμη για την άφιξή σου!

    ReplyDelete
  9. To θέμα είναι να γίνεται ο καθένας "η καλύτερη version του εαυτού του".

    Δεν είναι απαραίτητο να τολμάμε όλοι τα ίδια πράγματα για να θεωρούμαστε "δυνατοί" και όχι "Δειλοί".

    Αν ΘΕΣ και ΜΠΟΡΕΙΣ να κάνεις κάτι και δεν το κάνεις, τότε είσαι δειλή. Αν απλά το θες μα δεν το μπορείς, απλά "είσαι για άλλα" ;)

    ReplyDelete
  10. I am sick and tired of life
    well, everybody is tired of something...
    I cant see nothing...she is slipping through my hands
    ...she says "it's only in my hand"...nobody makes us wait

    -- Counting Crows, Across a Wire live in NYC :)

    ReplyDelete
  11. Μόλις επέστρεψα από έξω. μετράω 4 ώρες ποτού...τι νύκτα και αυτή...είδα πολύ κόσμο που δεν περίμενα συμπεριλαμβανομένου και του perhaps γκομενικού από τον οποίο πήρα το vibe ότι θέλει να έχουμε επαφή...
    επίσης ο ουρανοκατέβατος ξαναεμφανίστηκε....παράξενη νύκτα..,


    @atti μπεμπέ count me in :) θα σε πάρω στα πιο sex&the city μέρη!


    @γεωργία από τις πιο σοφές κουβέντες που έχω ακούσει. Σε ευχαριστώ :)


    @unsaid έτσι, έτσι ακριβώς :))

    ReplyDelete
  12. Α ρε tulip...προσωπικά απλά προσπαθώ να μεν σκέφτουμαι πόσο χάλι μαύρο εν η ζωή μου σε γενικές γραμμές.

    Αν υπάρχει περίπτωση να πάεις NYC εννοείται δώκε μέσα με τα μούτρα!!!

    Και τα καλοκαιρινά γκομενικά εν ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ. Το καλοκαίρι εν νεν νόρμαλ εποχή so παίξε άνετα :p

    ReplyDelete
  13. τουλιπάκι.. σε διαβάζω και ταυτίζομαι πλήρως.. (και το Λονδίνο, και το βιβλιοπωλείο-καφέ εννοείται!) ...και ...το θέμα είναι ότι τα ίδια ίσχυαν και για μένα και πριν 20 χρόνια στα 22 μου και τα ίδια ισχύουν και τώρα! (πωπωπω!! έχω την ίδια ηλικία με τη θερμοκρασία της Λευκωσίας σήμερα!!!)

    Αυτό που έχω απαίτηση από τον εαυτό μου στο τώρα, είναι να ξέρει τι θέλει και να τολμά αυτά που θέλει. ..αλιώς τουλιπάκι ..και σε 10 χρόνια, αν είμαι καλά, τα ίδια θα θέλω!

    (πωπωπω!! τι θερμοκρασία πια κι αυτή!!)

    :)

    ReplyDelete
  14. Καλημέρα σας, καλή βδομάδα και καλό ψήσιμο!


    @roam μα τι χάλι είναι η ζωή σου βρε αγάπη μου; σπουδάζεις στο εξωτερικό, είσαι για διακοπές εδώ άρα είσαι transit στάδιο. μην σκέφτεσαι, μα το Θεό δεν υπάρχει λόγος :). Για τα άλλα έχεις δίκιο

    @mary είναι καλό όμως να θες τα ίδια πράγματα που ήθελες και πριν; Γιατί δεν τα πραγματοποιείς σε κάποια φάση; Αν κάνεις βιβλιοπωλείο θά ρχομαι :)

    ReplyDelete
  15. Όπως σε κόβω, και στη ΝΥ να ήσουνα πάλι σπίτι σε "καλή περιοχή" με ασορτί γκόμενο θα έψαχνες.... Που να τρέχεις τώρα και σε υπεραντλαντικά ταξίδια και να βγαίνεις και από τον "κύκλο" σου?

    Δεν πετάγεσαι κι εσύ μέχρι το Sunrise (excuse me, Nafsikaa) που και σε καλή περιοχή είναι και φθηνότερα θα σου έρθει?

    Ταραμάς

    ReplyDelete
  16. εσένα μπορεί και να σε ξέρω...
    Είσαι πεζός πάραυτα!

    ReplyDelete
  17. αχ μικρή μου ποτέ δεν έιναι αργα... αν το θέλεις πραγματικά γιατι δεν το παλευεις;

    ReplyDelete
  18. εδώ και περίπου ένα χρόνο τόλμησα να αλλάξω τη ζωή μου, μέχρι στιγμής δεν το έχω μετανιώσει, το θέμα όμως ότι ως ανθρώπινα όντα θέλουμε πάντα αυτό που δεν έχουμε, γι'αυτό πρώτα απ'όλα πρέπει να ψαχτούμε μέσα μας και μετά βουρρρρ ;)

    ReplyDelete
  19. @trilian καπετάνισσα μου, ναι αυτό το θέμα πρέπει να λυθεί το συντομότερο.


    @street σοφές ατάκες! δες δίπλα δεξιά τις "κουβέντες μπαλκονιού". κάτι τέτοιο λέει :)

    ReplyDelete
  20. α) αχ αχ!! όχι δεν είναι καλό!
    β) έλα ντε!

    (btw ..πέρναγα προχτες από καλλιπόλεως.. και το 'παπασωτηρίου' το βιβλιοπωλείο είναι άδειο και απ’εξω λέει ..'προσεχώς γυναικεία εσώρουχα'!!!!!!)

    ReplyDelete
  21. σιγά σιγά και όχι απότομα. δεν είναι ανάγκη να παρατήσεις τα πάντα. ένα ένα

    ReplyDelete
  22. @mary το συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο με άφηνε πάντα αδιάφορη!! αντε άνοιξε εσύ!

    @yo εχεις δίκιο.έχω αποφασίσει λοιπόν και με βοήθεια από την unsaid ότι η εξέλιξη στη δουλειά μου θα δείξει και το μέλλον...

    ReplyDelete
  23. Εγώ απλά έχω να καταθέσω ένα απόσπασμα απο το βιβλίο "Το όνομα μου ασ είναι Γκαντενμπάιν" του Friz: "ένας άντρας έκανε μια εμπειρία, τώρα ψάχνει για την κατάλληλη ιστορία. Δεν μπορεί κανείς να ζει μια εμπειρία που μένει χωρίς ιστορία, έτσι φαίνεται, και πολλές φορές νομίζω ότι κάποιος άλλος έχει ακριβώς την ιστορία της εμπειρίας μου

    ReplyDelete
  24. άλια πω πω πολύ καλό! μερσι :))

    ReplyDelete
  25. @anonymous τελικά έχει πολύ κόσμο που σκέφτεται έτσι. Λέω να κάνουμε ένα σύνδεσμο υποστήριξης!!

    συμφωνώ! και να χρηματοδοτεί η μια την άλλη για να πραγματοποιήσει τα όνειρα της!!!!! αν μείνω θα το μετανοιώσω..... το ξέρω δλδ! κι εγω στα 6 χρόνια είμαι.

    ReplyDelete
  26. Να φυγεις!!! ακου με!!!! φυγε γιατι θα καταντησεις σαν εμενα! Μια κλαμουρα!!

    ReplyDelete