Monday, June 22, 2015

Τι κάνεις μετά από την παύση;

Μου απομένει περίπου μια βδομάδα από την τελευταία μέρα στο γραφείο.
Ήδη έχω αρχίσει να το ανακοινώνω σε εξωτερικό κόσμο. Οι αντιδράσεις ανάμικτες. Κάποιοι σοκάρονται και δεν μιλάνε για αρκετή ώρα, άλλοι μου λένε "συγχαρητήρια" (!!), μερικοί λένε το γνωστό, κυπριακό " μα είσαι παλαβή; Που θα πας μέσα στην κρίση;" κλπ.
Αντιλαμβάνεσαι ότι μετά από τις τόοοσες σκέψεις και διαδικασία που έγινε μέσα μου ώσπου να το αποφασίσω, ειδικά τους τρίτους όχι μόνο δεν τους λαμβάνω υπόψη, αλλά συνειδητά μου ακούγονται κινέζικα αυτά που μου λένε.

Έχω αρχίσει να συγυρίζω γραφείο, να τακτοποιώ email. Κατά φάσεις με πιάνει μια νοσταλγία, αλλά μετά προσγειώνονται πάνω μου κι άλλες δουλειές, κι άλλες κι άλλες , λες και πρέπει να με ξεζουμίσουν ώσπου να φύγω, που συνέρχομαι και μου φεύγει ο συναισθηματισμός.

Στον έξω κόσμο, εκτός γραφείου δηλαδή, το μόνο που κάνω είναι να μένω σπίτι. Δεν κάνω τίποτε άλλο. Με πρόφαση τη δουλειά , δεν ξεμυτίζω. Ούτε καθημερινές, ούτε βράδια ούτε το σαββατοκύριακο. Θα μπορούσα να πάω για ένα ποτό - να έκανα ένα καλό time management και να τέλειωνα τη δουλειά μου ως τις 9. Αλλά όχι, δεν το κάνω. Δεν θέλω κιόλας.
Νιώθω πως τώρα βρίσκομαι σε παύση. Ακίνητη.
Ίσως να μου βγαίνει η κούραση όλων αυτών των μηνών, ίσως έχω ξεσυνηθίσει να βγαίνω αφού πέθανα από τη δουλειά όλους αυτούς τους μήνες. Ίσως πάλι τώρα να είναι ο τρόπος του εαυτού μου να αντιδράσει σε αυτή τη τόσο δύσκολη χρονιά που έγιναν τόσα πράγματα που με ακινητοποίησαν ψυχολογικά και συναισθηματικά.
Θα ήθελα να κάνω ένα start; Ναι, φυσικά. Είναι πολύ καλή η ψυχολογία μου. Ξέρω ότι αυτό το διάλειμμα το δικαιούμουν.
Φοβάμαι να κάνω το start; Λίγο. Η αποχή μου ήταν πολλή. Ο άνθρωπος που έβγαινε 7 μέρες τη βδομάδα, τώρα βγαίνει 1 φορά κάθε 2-3 βδομάδες. Έχω πει τόσα "όχι" σε φίλους για έξω που δεν περιμένω να με περιμένουν. Θα πρέπει να προσπαθήσω να ξαναμπώ στη ζωή τους.
Από την άλλη....ρε συ, άλλαξα όλη μου τη ζωή!  Πήρα το ρίσκο και ξήλωσα ένα τεράστιο δίκτυ ασφαλείας. Από βδομάδας θα τρέχω να ψάχνω δουλειές, θα τρέχω να είμαι out there.

Πόσο δύσκολο θα είναι να ξαναβγώ έξω στον κόσμο, να ξαναβρώ τους φίλους μου, να φλερτάρω, να ξανα είμαι χαρούμενη;
Δεν είναι τόσο ε;

12 comments:

  1. Μετά από τόσο κόπο, όχι δεν είναι δύσκολο.
    Είναι απλά η φυσική συνέχεια.!

    Και μην ξεχνάς ότι δεν είναι μόνο το να ξαναβρεις..... είναι να βρεις καινουργια άτομα,
    συνήθειες, απολαύσεις!

    Γι αυτό κάνουμε τα re-start, έτσι;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φυσική συνέχεια...αυτό για κάποιο λόγο με ξεκουράζει!

      Και τα καινούρια - ναι έχεις δίκιο. Δεν το σκέφτηκα έτσι παρόλο που θα έπρεπε. Νέες αρχές και νέες παραστάσεις.

      Delete
  2. Γενικά νομίζω το δύσκολο κομάτι είναι να γίνει η αρχή. Μετά τα βρίσκεις.
    Εγώ δεν θα σου πω ούτε συγχαρητήρια, ούτε μα είσαι πελλή κλπ. Ζηλεύω, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό το βήμα, και θα σου πω απλά ότι έκανες καλά αν ένιωθες ότι μπορείς και ότι το χρειάζεσαι. χ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φέτος μέτρησα 3 αρχές Moonlight! Μονο αρχές κάνω. Τα πρώτα σε όλα φέτος τα ζω. Τι στο καλό δεν ξέρω :)

      Επαγγελματικά ξέρεις πότε κλείνει ο κύκλος και πότε σε παίρνει να προχωρήσεις. Σε κάποια φάση θα μπορέσεις και εσύ.

      Delete
  3. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο εκεί έξω και ... σε θαυμάζω που το μπόρεσες.
    Καλή συνέχεια στο πάρακάτω :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Οσο πλησιάζουν οι μέρες τόσο πολύ τρομοκρατούμαι με το τι έχω κάνει και που θα βγω εξω ετσι απλα ...:)
      Βαθιές αναπνοές και αρχίζει το τρέξιμο

      Delete
  4. Σε μια βδομάδα σταματάς- άρα, ακόμα δεν έκανες pause.
    Η συμβουλή μου: χαλάρωσε λίγο και μετά ψάξε για δουλειά. Ξεκουρασε το σώμα και το πνεύμα σου. Ανανεώσου. Μην κάνεις τιποτα. Μετά κάνε ότι σε οδηγεί το ένστικτο σου. Ακροασου τις βαθύτερες ανάγκες σου.
    Δεν είναι ανάγκη να τρέχεις. Έτρεχες μια ζωή. Τώρα μάθε να βαδίζεις. Αργά, σταθερά και με εσωτερική σιγουριά.
    Καλή συνέχεια :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτό το βλέμμα του πανικου όταν το ανακοινωνω ρε συ - γιατί κάνουν έτσι; Οκ δεν μπορώ να τους πω λεπτομέρειες για το τι έχω στο μυαλό ούτε για το ότι όντως προέκυψαν προτζεκτ . Αλλά κι αυτοί...ούτε οι γονείς μου δεν έπαθαν τόσο σοκ.

      Λοιπον, τον Ιούλη προέκυψε σουπερ προτζεκτ, συν με θέλουν από την δουλειά να τους κάνουν και κάτι έξτρα οπότε παπαλα ξεκουραση. Απο την άλλη, αφού μπορώ να πάρω το λαπτοπ και να παώ σε μια παραλια να δουλεψω, δεν πειράζει και τόσο :)))

      ναι μια ζωη τρεξιμο. Καριέρα το λένε οι άλλοι, τρέξιμο το λέω εγω.
      Θα δούμε. Ισως προκύψουν και άλλες προτεραιότητες και δεν ειναι μονο αυτό.
      χχ

      Delete
  5. Replies
    1. Τι ανάπαυση;
      Α τελικά τον Ιούλη ανέλαβα ένα πρότζεκτ FREELANCE και θα δουλευω αυτο το μηνα :) so happy !

      Delete
  6. Εγώ θα σου ευχηθώ καλή αρχή, επανεκκίνηση, σε όλα τα επίπεδα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Mahler μου :)

      Delete