Σκέψεις βροχή

Σήμερα, αφορμή έψαχνα και είπα να μείνω σπίτι μέχρι το μεσημέρι να τελειώσω κάτι δουλειές του γραφείου που θέλουν συγκέντρωση.

Βρέχει κιόλας και είναι ωραία. Κάθομαι με πιτζάμες, καφέ, γατί μπροστά από θέρμανση.

Το ότι ακόμα δεν άρχισα να δουλεύω, αλλά γράφω εδώ, το αγνοώ.

Απολαμβάνω το σπίτι μου δεν λέω, όμως τον τελευταίο καιρό μένω όλο και πιο μέσα.

Από τη μια, έχω πολλά πάρτι δουλειάς, οπότε τις άλλες μέρες λιποθυμώ στον καναπέ και βλέπω το ταβάνι ( αλήθεια) και από την άλλη, για τους γνωστούς ευνόητους, αποφεύγω την παλιά Λευκωσία.

Δεν είμαι και σε χριστουγεννιάτικη διάθεση...οπότε τα λαμπάκια της πόλης με μάραναν.

Τι έγινε ρε παιδιά; Έχει ασχημύνει η Λευκωσία, ή είναι απλά η διάθεση μου.

Έχω βαρεθεί αυτό το τοπίο. 

Καλά, για την παλιά πόλη δεν το συζητώ. Πόσή πουρόπετρα να αντέξει ο άνθρωπος. Πόση άσχημη Ονασαγόρου, πήκτρα πλατεία Φανερωμένης, δρομάκια που δεν βρίσκεις να παρκάρεις να δεχτείς;

Τελικά, εμείς που πηγαίναμε παλιά Λευκωσία από τη δεκαετία του '90 ( Καλά Καθούμενα, Οκτάνα, Plato's), φύγαμε και ήλθαν οι "ορκισμένοι" εχθροί της "βρωμισμένης" παλιάς πόλης.

΄Τώρα πάω στη "νέα " Λευκωσία. Silverstar, Lost and Found, Vinocultura. Μου ταιριάζει πιο πολύ το αστικό τοπίο των άσχημων πολυκατοικιών του '80 και οι λίγες εξαιρέσεις, τα κτίρια του Νεοπτόλεμου Μιχαηλίδη.

Το μόνο που δεν μπορώ να καταλάβω αν τα κάνω όλα αυτά ( ανάγκη για νέες εικόνες, νέα στέκια, νέο κόσμο) γιατί πραγματικά θέλω να είμαι καλά και να κάνω καινούρια αρχή ή απλά από αντίδραση, για να αποφύγω εικόνες και κόσμο. Θα ήθελα να είναι το πρώτο.

Τώρα που θα πάω Αθήνα, ανυπομονώ να περπατήσω πολύ. Από κέντρο μέχρι Πλάκα, Αναφιώτικα, να ανέβω Κολωνάκι, να κατηγορίσω τη Σόλωνος, να πάω Λυκαβητό, να κάθομαι σε cafe και να κοιτώ τον κόσμο που περνάει. Δεν θέλω να σκέφτομαι, δεν θέλω να αγχώνομαι για το παρόν και για το μέλλον μου.

Ο anonymous των σχολίων του τελευταίο ποστ, είπε μια αλήθεια. Έχω πραγματικούς στόχους;

Δεν ξέρω anonymous. Και αν θύμωσα που μου το είπες, είναι γιατί στα 37 μου δεν έχω κάτι χειροπιαστό.

Ο anti-Christos λεει στο τελευταίο ποστ του ότι θέλει να γίνει πατέρας, μου είπε και μια φίλη μου Αθηναια στο τηλέφωνο ότι θέλει να κάνει παιδί. Μου το είπε και ένας φίλος μου γκέι.

Και γω, αορίστως, θέλω να γίνω μάνα. Αλλά σίγουρα θέλω να γίνω μάνα , από έρωτα. Δεν μπορώ να δεχθώ τον συμβιβασμό.  Πιστεύεις ότι έχει κόσμο που θεωρεί "παράλογο" το γεγονός ότι θέλω να είμαι με κάποιο που θα είμαι ερωτευμένη και μαζί του να κάνω οικογένεια; " Να τα ξεχωρίσεις αυτά τα δύο, τουλίπα, δεν γίνεται αλλιώς", μου πε μια φίλη τις προάλλες και τσαντίστηκα.

Οπότε anonymous, αν έχω ένα στόχο, είναι να ζήσω τη ζωή μου χωρίς σκόντο.

Μας κάνει;