Μια ηλιακτίδα

Είναι εκείνες οι μέρες, που ξυπνάς και δεν σκέφτεσαι αμέσως τα κακά της φάσης σου. Ή αν τα σκεφτείς, διαρκούν τόσο, όσο η διαδρομή από το κρεβάτι στην κουζίνα για τον πρώτο καφέ της μέρας.

Είναι οι μέρες, που βλέπεις να ξεπροβάλλει μια μικρή ηλιακτίδα. Τόσο μικρή, αλλά αρκετή για να σε φωτίσει.

Ναι, θες να συγχωρέσεις. Να στείλεις εκείνο το μήνυμα. Αλλά δεν θα το κάνεις. Γιατί κατά βάθος ξέρεις πως αυτή η ηλιακτίδα, μπορεί ανά πάσα στιγμή να κρυφτεί πίσω από γκρι σύννεφα.

Υπομονή. Ναι, αυτό θα κάνεις. Ώσπου να αυξηθούν οι ηλιακτίδες. Ώσπου ο ουρανός σου να γίνει γαλάζιος. Κάθε μέρα όλο και περισσότερο.

Και που ξέρεις. Μια μέρα, θα βγεις έξω και θα είναι όλα τόσο φωτεινά που οι σκοτεινές λεπτομέρειες θα εξαφανιστούν πίσω από ένα κάτασπρο ορίζοντα.