Το παρελθοντικό μέλλον

Πολλές φορές, ανατρέχω σε παλιά ποστ για να δω σε τι φάση ήμουνα και αν κάτι άλλαξε.

Τελικά διαπιστώνω ότι πάντα με προβλημάτιζαν θέματα που τελικά δεν είχαν και τόσο μεγάλη αξία.

Έλεγα πάντα για τους φίλους. Που ήταν, ποιοι είναι κλπ.

Τώρα δεν έχω αυτό το θέμα. Ξέρω ποιοι είναι οι κοντινοί, ποιοι είναι για ένα ποτό, δεν με πειράζει που κάποιοι έφυγαν. Το πρόβλημα τώρα είναι πως δεν έχουμε ώρα να βρεθούμε μεταξύ μας. Μόνο αν αποφασίσει κάποιος να οργανώσει κάτι και πάλι δεν πολυπαίρνουμε πρωτοβουλία. 

Είναι τόσο πολύπλοκη πια η καθημερινότητα που σιγά σιγά αφήνουμε πίσω μας τις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν είναι λυπηρό;

'Ελεγα για την καριέρα και γκρίνιαζα για τις πολλές ώρες που δουλεύω.

Και τώρα τα ίδια λέω, μόνο που τώρα ξέρω πως δεν έχω και πολλές επιλογές γιατί δεν υπάρχουν δουλειές. Ο μισθός μου είναι γελοία μειωμένος, οι υποχρεώσεις μου πιο πολλές και η δουλειά μου, το πιο σημαντικό, έχει γίνει πάρα πολύ άχαρη. 

Άρα μακάρι το μόνο μου πρόβλημα να ήταν, όπως κάποτε, οι ώρες.

Έλεγα για την κοινωνία, πόσο κολλημένοι ήταν. Δεν υπήρχε λόγος να γκρινιάζω.

Η κοινωνία μας, όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά έχει γίνει και χειρότερη, αφού τώρα με τα σκατά που έχουμε φάει, δείχνουμε το χειρότερο μας πρόσωπο καθημερινά. Ούτε τρόποι, ούτε ευγένεια, ούτε έστω μια πολιτισμένη αντίληψη. Και το χειρότερο, είμαι και γω αγενής γιατί δεν μπορώ να επιβιώσω αλλιώς.

Έλεγα για τον έρωτα. Πάλι δεν άλλαξε κάτι. Τίποτα δεν αλλάζει και υποψιάζομαι ότι εσύ πρέπει να το κυνηγήσεις. Νομίζω δεν έρχεται από μόνο του ( αυτό είναι μια γενική σκέψη - δεν με απασχολεί το θέμα αυτή την περίοδο).

Έλεγα για τις διακοπές. Ήταν ένα μόνιμο θέμα. Τελικά πάντα πήγαινα και πάντα περνούσα πάρα πολύ ωραία. Φέτος δεν έχω λεφτά, αλλά θα βρω τον τρόπο να φύγω.

Που θέλω να καταλήξω.

Στο ότι η πολλή σκέψη σκοτώνει την καθημερινότητα. Τα πράγματα κυλάνε έτσι κι αλλιώς.

Ναι, πολλές φορές διερωτούμαι πως θα ήταν αν απλά ζούσα αντί να προβληματίζομαι συνεχώς.

Ακόμα να το εμπεδώσω και ξέρω ότι τα πράγματα αντικειμενικά δυσκολεύουν όσο περνάει ο καιρός.

Αυτό που θέλω είναι χρώμα στη ζωή μου. Κάτι θετικό και αισιόδοξο. Κάτι να πάει καλά.

Θέλω να διαβάσω την πιο πάνω πρόταση του χρόνου, τέτοια μέρα και να σκέφτομαι "τελικά τα κατάφερα".