Ο φόβος

Ο φόβος του να μην μιλήσεις γιατί αν το κάνεις, σε κάποια φάση όταν θα ψάχνεις δουλειά, θα μάθουν από την κυβέρνηση κάτι που είπες και μετά δεν σε σώζει ούτε και ένα «μέσον».

Ο φόβος του να μην πεις την αλήθεια για το τι νιώθεις, γιατί αυτό θα στραφεί εναντίον σου, την λάθος στιγμή.

Ο φόβος του να πας σε διαδήλωση και να σε δείξει η τηλεόραση φάτσα-κάρτα. Και μετά τι θα πεις στον μπαμπά σου, που είναι φίλος του τάδε μέλους το κόμματος. Πως θα σε «βοηθήσουν» να βρεις δουλειά στην κυβέρνηση;

Ο φόβος του να εκφράσεις την ειλικρινή σου άποψη για ένα προϊόν, αν και είσαι στο μάρκετιγκ της εταιρείας. Δεν πρέπει να το μάθει ο πελάτης! Δεν έχει σημασία, αν είναι σωστή και αν θα διορθώσει την κατάσταση. Η αλήθεια δεν αρέσει στον πελάτη.

Ο φόβος του να πεις « Δεν σας ξαναψηφίζω ρε!» .  Γιατί μετά, αν τους χρειαστείς; Έτσι σε μάθανε οι γονείς σου. ΄Ότι σε κάποια φάση θα χρειαστείς τον γνωστό, του γνωστού που έχει ένα φίλο διευθυντή , που είναι και στέλεχος κομματικό.

Ο φόβος του να παραιτηθείς. Από μια δουλειά που δεν σε γεμίζει, που σου προκαλεί κατάθλιψη, που σε αδικούν κάθε μέρα, που δεν σε σέβονται. Που θα πας μετά ε; Δεν φοβάσαι ότι δεν θα ξαναβρεις δουλειά; Και όχι, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να πιστεύεις στις δυνάμεις σου!

Ο φόβος του να πεις, ότι δεν θα ακολουθήσεις το «Cyprus Dream”. Ασφαλή δουλειά – οικογένεια – 2 παιδιά. Αυτοκαταστροφικό! Δεν φοβάσαι να ρισκάρεις; Θα ‘πρεπε!

Ο φόβος του να ανοίξεις το στόμα σου. Στάδιο πρώτο του φασισμού.