"Τα σύννεφα έρχονται και φεύγουν κι απομένει ο ουρανός."

Και συνεχίζουμε με τις ραγδαίες εξελίξεις , όπως θα έλεγαν και τα μήντια.

Ακόμα και η light φάση που είχα τελείωσε χθες το βράδι. Κοινή απόφαση.

Δεν με πείραξε τόσο.

Γιατί δεν ήμουν ερωτευμένη. Δεν ήμουν και το ήξερα από την αρχή. Το ήξερε και εκείνος πως δεν ήμουν. Το ήξερα και γω πως δεν ήταν.

Έτσι ανοίξαμε το στόμα μας και το τελειώσαμε.

Και ας υπάρχει η σωματική χημεία. Το θέμα είναι πως δεν υπήρχε ποτέ η εγκεφαλική.

Αν είναι κάτι που θέλω από έναν άνθρωπο είναι να κάνει πρώτα έρωτα στο μυαλό μου και μετά σε μένα. Τώρα στα 34 μου, θέλω το πακέτο. Όχι μόνο σεξ και κάτι "χαλαρό". Μου μοιάζει με ημίμετρο.

Τη δουλειά του την έκανε πάντως αυτός. Κατάφερα να απομακρυνθώ από τον άλλο που με βασάνιζε σχεδόν έναν χρόνο.

Τον εκμεταλλεύτηκα; Όχι. Του το είπα από την αρχή, πως ήμουν "μουδιασμένη". Έτσι κι αλλιώς και αυτός από κάτι άλλο πιο δυνατό είχε φυγει πριν από μένα. Άρα ήμαστε δυο άνθρωποι που είχαμε ανάγκη από στιγμές-βάλσαμο.

Αυτή η φάση ήταν σαν την αντιβίωση. Την έπαιρνα όταν ήμουν "άρρωστη". Τώρα που είμαι καλά, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζω να την παίρνω.

Η σούμα αυτών των τελευταίων ημερών και των 3-4 προηγούμενων ποστ είναι πως επιτέλους προχωράω.

Είμαι σε θέση πια να παραδεκτώ πως είμαι έτοιμη για τον έρωτα. Για τη σχέση. Για το δέσιμο.

Για όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές. 

Που θα τον βλέπω και θα λιώνω. Που θα με βλέπει και θα περιμένει πως και πως να με αγγίξει. Που θα μου μιλάει και θα με κερδίζει η κάθε του λέξη. Που θα του μιλάω και θα θέλει κι άλλο. Που θα θέλω να γίνομαι καλύτερη για να τον εντυπωσιάζω. Που θα ψάχνει συνέχεια τρόπους για να μου δείξει πόσο θελει να είναι μαζί του. 

"Τα σύννεφα έρχονται και φεύγουν και απομένει ο ουρανός. 

Εσύ είσαι ο ουρανός..."

Υ.Γ Όταν άρχισε αυτή η προσωρινή φάση, είχα γράψει αυτό . Το ένστικτο τελικά. Πρέπει να το ακούμε περισσότερο.