"And woke up thinking we were free"

Βρήκα το τραγούδι της (νέας) σεζόν.

R.E.M "We all go back to where we belong".

Τελικά ναι. Γίνονται χιλιάδες πράγματα, ανακατεύεσαι με τα πίτουρα, σε τρώνε οι κότες, υποθέτεις πράγματα που μπορεί να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν, αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια αλλά κάνεις πως δεν την βλέπεις, μιλάς με φίλους, στην "λένε", συμφωνείς, μετά κάνεις του κεφαλιού σου, στην "ξαναλένε", ξανασυμφωνείς, ξανακάνεις μαλακίες. Και ξανά και ξανά και ξανά. Ώσπου να βαρεθεί το μέσα σου.

Αν είσαι τυχερός, επιστρέφεις στη βάση σου.

Συνειδητοποιείς το εξής ένα: Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Χωρίς σπρώξιμο.

Όπου σπρώξιμο και μανούβρες, τρέχε μακριά. Χωρίς να κοιτάς πίσω.

Θέλει δύναμη αυτό. Απόκτησέ την. Είναι στο χέρι σου. Το οφείλεις στον εαυτό σου να μπορείς να χειρίζεσαι την εσωτερική σου δύναμη για το καλό σου.

Έχω κλείσει έναν μεγάλο κύκλο.

Κουράστηκα πάρα πολύ να είμαι μέσα του.

Αρχίζει ένας νέος. Χωρίς νέα δεδομένα, παρά μόνο ένα: Λευκός καμβάς σε όλα.

Φοβάμαι; Όχι.

Είμαι περίεργη; Ούτε.

Τότε;

Δεν ξέρω.

Δεν ξέρω αν  θέλω ο νέος κύκλος να μου φέρει έρωτα ή μια επαγγελματική αλλαγή ή μια νέα σχέση με μένα ή νέα ταξίδια ή νέα όνειρα.

All of the above;

Να πω, ναι;

Δεν τολμώ. Δεν θέλω να λερώσω τον νέο καμβά με απαιτήσεις και σκέψεις.

Ελεύθερο σχέδιο τότε.

Υ.Γ Υπάρχει ένας στίχος στο τραγούδι που λέει "I can taste the ocean on your skin".  Θα ήθελα σε κάποια φάση να μπορώ να εμπιστευτώ και να είμαι σε τέτοια ερωτική διάθεση. Μακάρι.