Φαναράκια και κουδουνάκια

Μία από τις φοβίες μου - δεν έχω πολλές, ντάξει; - είναι οι αρρώστιες.

Όχι ο κίνδυνος να αρρωστήσω ή να είμαι όλη μέρα με ένα αντισηπτικό στο χέρι. Αυτά δεν με ανησυχούν ιδιαίτερα. Σκέψου πήγα σε χώρα της Ασίας χωρίς να βάλω το εμβόλιο της μαλάριας που έπρεπε.

Αυτό που με φοβίζει πολύ είναι όταν είμαι άρρωστη. Αυτό το αίσθημα ότι είμαι ανήμπορη, ότι δεν έχω τις δυνάμεις μου και το κυριότερο ότι εξαρτώμαι από άλλους. Το παθαίνω ακόμα και όταν είμαι κρεβατωμένη λόγω ενός απλού κρυολογήματος. Μένω στο δωμάτιο, κοιτάζω το ταβάνι, κρατάω αγκαλιά τα χάπια μου και σκέφτομαι "πάει, τώρα θα πεθάνω".

Για τέτοια δράματα μιλάμε.

Μετά κάθομαι και κάνω κάτι σενάρια τελείως εξωπραγματικά όπως για παράδειγμα ότι επειδή είμαι single, όταν γεράσω, θα είμαι μόνη μου και άρα δεν θα έχω έναν άνθρωπο να με φροντίζει.

Ή ότι μπορεί να πεθάνω και να με ανακαλύψουν 2 μέρες μετά οι γονείς και οι φίλοι μου γιατί την πρώτη μέρα δεν θα ανησυχήσουν αφού κατά καιρούς εξαφανίζομαι. Απλά θα με ψάξουν τη δεύτερη μέρα και μάλιστα προς το τέλος της, όπου θα διερωτηθούν, οι μεν γονείς μου γιατί δεν πήγα δυο μέρες να πάρω το τάπερ με το μεσημεριανό μου και οι δε φίλοι μου γιατί δεν πήγα δουλειά ( οι άλλοι φίλοι εκτός δουλειάς δεν θα διερωτηθούν για το γνωστό λόγο ότι...εξαφανίζομαι).

Τέλοσπαντων γιατί τώρα στα γράφω αυτά. Γιατί επιτέλους αποφάσισα να κάνω κάτι με το διαλυμένο μου χέρι. Έτσι πήγα σε ένα γιατρό και πήρα αναρρωτική δυο βδομάδες για να κάνω φυσιοθεραπεία. Ως τώρα όλα καλά.

Το μόνο μου θέμα είναι πως ο γιατρός αυτός είναι της εναλλακτικής σχολής. Δηλαδή, με έβαλε σε ένα δωμάτιο και με σκάναρε χρησιμοποιώντας κάτι τηλεοράσεις που λειτουργούσαν με κάτι υγρά που έβγαζαν καπνούς. Σαν σκηνικό από ταινία του Χάρι Πότερ ήταν.

Σε αυτόν έχουν πάει γνωστοί μου και συγγενείς και είδαν όντως διαφορά.

Απλά με πιάνει...μήπως τώρα να πάρω και μια δεύτερη γνώμη από έναν κανονικό ορθοπεδικό;

Γιατί ώσπου να πάρω αυτή την αναρρωτική είδα και έπαθα. Θα προλάβω ως την Τρίτη που αρχίζει να έχω τη δεύτερη γνώμη;

Και εδώ έρχεται η φοβία μου. Και αν δεν γιατρευτώ και αν γίνει αυτό που διάβασα στην wikipedia; Έλεγε κάπου πως αυτό που έχω μετά από μερικά χρόνια θα κάνει τον σπόνδυλο μου να μοιάζει με φυτό...παμπού! Δηλαδή θα είναι πράσινος ο σπόνδυλος μου και θα βγάλει και φύλλα; Και θα είμαι μέσα στο νερό; Και θα κρεμάμε από πάνω μου zen φαναράκια και κουδουνάκια; Χμ...

Ουφ!

Υ.Γ Άκου δίπλα τη Χρυσαλλίδα! Ολοκαίνουριος Κωνσταντίνος Βήτα :)