Thursday, November 10, 2011

Εσύ ξέρεις;

Σε παρακαλώ μην με ξαναφήσεις να μιλήσω για πολιτικά,κυβερνήσεις, δημάρχους κλπ.
Μαραίνεται το blog μου και μπουκάρουν και οι ανώνυμοι να κάνουν επίθεση λες και γράφουν στην ιστοσελίδα του Πολίτη και του Sigmalive.
Όποιος θέλει να δείξει το φανατισμό του και το θυμό του σ' άλλο blog. Εγώ αυτά δεν τα σηκώνω. Και που σαι, μην με διαβάζεις αν νομίζεις ότι γράφω τα ίδια και τα ίδια.

Η μόνη περίπτωση να γράφω κάθε ποστ και κάτι διαφορετικό είναι να ζω σε μια διαφορετική γειτονιά, πόλη, χώρα κάθε βδομάδα. Ή να έχω μια δουλειά π.χ κασκαντέρ που να προσφέρει "συγκινήσεις και δράση". Ή να δουλεύω λίγο και όλη μέρα να γυρίζω, να γνωρίζω κόσμο και τα βράδια να συναναστρέφομαι με παιδιά της νύκτας.

Προς το παρόν είμαι εγώ που ήμουν και πριν πέντε χρόνια.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Πεθύμησα ένα ταξίδι. Όχι όμως Ευρώπη. Κάπου πιο πολύχρωμα. Το θέμα είναι η παρέα. Κάτσε τώρα να βρεις κόσμο που να θέλει να γυρίζει μέσα στις αγορές, να τρώει φαί του δρόμου, να περπατάει συνέχεια και να κινείται χωρίς πρόγραμμα.

Άλλο τώρα.
Ένας άνδρας που κάνει κίνηση και παίρνει τηλέφωνα είναι πάντα ευπρόσδεκτος. Σε ξεκουράζει.
Ένας άνδρας όμως που δεν μπορεί να αντιπροτείνει ιδέα για έξω, αφού έχει απορρίψει την δική σου κάθετα λες και του σκότωσες τη μάνα, είναι κουραστικός. Ειδικά όταν εσύ αποφάσισες πως δεν σηκώνεις - πια- πολλά πολλά. Δίνει ή δεν δίνεις δεύτερη ευκαιρία;

Οι μανάδες έχουν την τάση να σε πρήζουν μονίμως και για όλα. Ότι και να κάνεις, όσα και αν έχεις πετύχει. Πάντα θέλουνε κι' άλλο κι' άλλο. Και αν τους πεις " μα, το να κάνω αυτά τα δέκα που θέλω ή το να μην κάνω αυτά τα πέντε που θες, είναι για μένα ευτυχία", σε κοιτάνε λες και προσγειώθηκες από άλλο πλανήτη.
Από πότε η ευτυχία μετριέται σε πέντε δεδομένα; Σε ένα γάμο, στα ιδανικά κιλά, σε παιδιά, σε δουλειά 730-230, στις "σωστές" συναναστροφές;
Τέλοσπαντων, 34 χρόνια τα ίδια και τα ίδια.
Είναι κουραστικό να αγωνίζεσαι να βρεις τις ιδιαιτερότητες του εαυτού σου σε μια μικρή κοινωνία που κινείται με πέντε συγκεκριμένες νόρμες.
Και ακόμα πιο κουραστικό να τις αποδεχθείς εσύ πρώτα και μετά οι άλλοι.


Κάποτε σκεφτόμουν πως είμαι ιδιότροπη. Τώρα απλά σκέφτομαι πως ξέρω τι θέλω.

13 comments:

  1. είσαι λίγο ανδρο-φοβική ή μου φαίνεται?

    ReplyDelete
  2. Ειμαι λιγο παλαβο-φοβικη.

    ReplyDelete
  3. Μα γιατί μπαίνεις στη διαδικασία κ δίνεις εξηγήσεις για το τι γράφεις, Δικό σου είναι ό,τι θέλεις κάνεις, κύριε ελέησον! Και γενικά γιατί να πρέπει να δίνουμε εξηγήσεις για τις επιλογές μας και την κατάσταση μας, είναι δική μας υπόθεση και μόνο.
    Το θέμα είναι όμως πως μερικές φορές η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε δεν είναι και η επιλογή μας.

    ReplyDelete
  4. Homo, απορώ με τις επιθέσεις. Απόρώ με αυτούς που είναι μπροστά από μια οθόνη κομπιούτερ, που ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να διαβαζουν ενα συγκεκριμένο κείμενο και μετά βγάζουν τη χολή τους. Απορώ πραγματικα.

    ReplyDelete
  5. St Petersburg to Vladivostok and then Beijing.. πως σου φα΄'ινεται για πολύχρωμο ταξίδι :)

    ReplyDelete
  6. Συμφωνώ με homo anisorropus.

    Αν ο άντρας για τον οποίον μιλάς έχει μόνιμη απάντηση το "Δεν ξέρω", ε, δεν ξέρω αν αξίζει δεύτερη ευκαιρία.

    ReplyDelete
  7. Σμιλι τωρα, με το τέλειο ονομα!
    Η σύμφωνα με τον ανωνυμο είναι οτι ειμαι "ανδροφοβικη" :)

    ReplyDelete
  8. Χμμμ μόλις κάνω recover (οικονομικά) από το περσινό μου πολύχρωμο ταξίδι...λέω να την κάνω κατά εκεί...Transiberian & Transmanchurian... Αγριεύομαι μόνο που το σκέφτομαι...Lol...what a rush :)

    ReplyDelete
  9. τουλιπάκι το να ξέρεις τι θες είναι ευλογία μεγάλη. μην αφήσεις κανένα να σου πει κάτι διαφορετικό.
    άκου μας και μας που βολοδέρνουμε..

    ReplyDelete
  10. Daisy, Γενικως βολοδερνουμε. Εκει που νομιζεις οτι ξερεις ερχεται κατι και σου τα ανατρεπει ολα. Και ξανα απο την αρχη.

    ReplyDelete
  11. Δεν δίνεις δεύτερη ευκαιρία, δεν αξίζει τον κόπο.

    ReplyDelete
  12. Μπορει να δωσω...δεν ξερω ρε γαμωτο - δεν θελω να ειμαι απολυτη και να στηνω τον αλλο στον τοιχο με την μια.

    ReplyDelete