Εσύ ξέρεις;

Σε παρακαλώ μην με ξαναφήσεις να μιλήσω για πολιτικά,κυβερνήσεις, δημάρχους κλπ.

Μαραίνεται το blog μου και μπουκάρουν και οι ανώνυμοι να κάνουν επίθεση λες και γράφουν στην ιστοσελίδα του Πολίτη και του Sigmalive.

Όποιος θέλει να δείξει το φανατισμό του και το θυμό του σ' άλλο blog. Εγώ αυτά δεν τα σηκώνω. Και που σαι, μην με διαβάζεις αν νομίζεις ότι γράφω τα ίδια και τα ίδια.

Η μόνη περίπτωση να γράφω κάθε ποστ και κάτι διαφορετικό είναι να ζω σε μια διαφορετική γειτονιά, πόλη, χώρα κάθε βδομάδα. Ή να έχω μια δουλειά π.χ κασκαντέρ που να προσφέρει "συγκινήσεις και δράση". Ή να δουλεύω λίγο και όλη μέρα να γυρίζω, να γνωρίζω κόσμο και τα βράδια να συναναστρέφομαι με παιδιά της νύκτας.

Προς το παρόν είμαι εγώ που ήμουν και πριν πέντε χρόνια.

Έχουμε και λέμε λοιπόν.

Πεθύμησα ένα ταξίδι. Όχι όμως Ευρώπη. Κάπου πιο πολύχρωμα. Το θέμα είναι η παρέα. Κάτσε τώρα να βρεις κόσμο που να θέλει να γυρίζει μέσα στις αγορές, να τρώει φαί του δρόμου, να περπατάει συνέχεια και να κινείται χωρίς πρόγραμμα.

Άλλο τώρα.

Ένας άνδρας που κάνει κίνηση και παίρνει τηλέφωνα είναι πάντα ευπρόσδεκτος. Σε ξεκουράζει.

Ένας άνδρας όμως που δεν μπορεί να αντιπροτείνει ιδέα για έξω, αφού έχει απορρίψει την δική σου κάθετα λες και του σκότωσες τη μάνα, είναι κουραστικός. Ειδικά όταν εσύ αποφάσισες πως δεν σηκώνεις - πια- πολλά πολλά. Δίνει ή δεν δίνεις δεύτερη ευκαιρία;

Οι μανάδες έχουν την τάση να σε πρήζουν μονίμως και για όλα. Ότι και να κάνεις, όσα και αν έχεις πετύχει. Πάντα θέλουνε κι' άλλο κι' άλλο. Και αν τους πεις " μα, το να κάνω αυτά τα δέκα που θέλω ή το να μην κάνω αυτά τα πέντε που θες, είναι για μένα ευτυχία", σε κοιτάνε λες και προσγειώθηκες από άλλο πλανήτη.

Από πότε η ευτυχία μετριέται σε πέντε δεδομένα; Σε ένα γάμο, στα ιδανικά κιλά, σε παιδιά, σε δουλειά 730-230, στις "σωστές" συναναστροφές;

Τέλοσπαντων, 34 χρόνια τα ίδια και τα ίδια.

Είναι κουραστικό να αγωνίζεσαι να βρεις τις ιδιαιτερότητες του εαυτού σου σε μια μικρή κοινωνία που κινείται με πέντε συγκεκριμένες νόρμες.

Και ακόμα πιο κουραστικό να τις αποδεχθείς εσύ πρώτα και μετά οι άλλοι.

Κάποτε σκεφτόμουν πως είμαι ιδιότροπη. Τώρα απλά σκέφτομαι πως ξέρω τι θέλω.