Στα γκομενικά μου έδινα πάντα πολύ περισσότερη βαρύτητα απ' ότι θα έπρεπε και μερικούς ανθρώπους τους χειριζόμουν πολύ πιο τίμια από όσο τους άξιζε.
Αυτό σκεφτόμουν χθες το βράδυ μετά από μια μικροβλακεία που έγινε.
Έμαθα λοιπόν, δεν ξέρω αν έχω αργήσει, πως δεν πρέπει να λαμβάνεις σοβαρά μερικούς ανθρώπους. Εκτός από την εξιδανικευμένη μορφή του, υπάρχει και η άλλη πλευρά του έρωτα/σεξ. Να τα βλέπεις όλα για αυτό που πραγματικά είναι και όχι για αυτό που θες να είναι. Εξηγώ.
Γνωρίζεις κάποιο, πολύ λάητ και χαλαρό τύπο που ξέρεις ότι είναι μεγάλος παίκτης. Αποδέχεσαι, από την αρχή, πως αν γίνει φάση μεταξύ σας θα είναι ένα καλό one night stand ή στην χείριστη ένα όμορφο παιχνίδι που δεν θα οδηγήσει ποτέ στο σεξ.
Με λίγα λόγια, πόσες φορές άλλαξε κάποιος για σένα; Ελάχιστες ως καθόλου. Ο άνθρωπος αλλάζει γιατί το θέλει ο ίδιος.
Το αλάνι θα παραμείνει αλάνι, η παρθενόπη το ίδιο και πάει λέγοντας.
Αν ο παίκτης/αλάνι αποφασίσει να γίνει μονογαμικός επειδή σε γνώρισε, είναι δικό του θέμα, δεν θα το επιβάλεις εσύ.
Το ότι είσαι πεπεισμένη, πως εσύ θα τα "καταφέρεις" να σε δει διαφορετικά από τις άλλες, σόρι αλλά δεν πολυπαίζει αυτό το σενάριο.
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως μετά από πολλά σφιξίματα στο στομάχι, κλάματα και στεναχώρια έμαθα πως δεν πρέπει να ωραιοποιείς καταστάσεις, να τις κάνεις τηλενουβέλα και να βάζεις τον άλλο στο θρόνο, από την αρχή. Όποιος είναι μάγκας και το αξίζει, ας τα κερδίσει.
Ρομαντική είμαι - ειδικά αυτή την περίοδο, πόσο πολύ θα ήθελα να ζω την καθημερινότητα μου με ένα άνθρωπο δίπλα μου. Σήμερα το πρωί, μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από το φθινοπωρινό Παρίσι. Πως θα ήθελα να τις μοιραστώ με κάποιο.
Ώσπου να συμβεί αυτό όμως, δεν πρόκειται μπαίνω στη διαδικασία να αναγάγω σε θεό τον καθένα που πέφτει στο δρόμο μου. Το έχω κάνει πολλές φορές και έφαγα τα μούτρα μου άλλες τόσες. Δεν το μετανιώνω όμως.
Απλά τώρα ξέρω, ότι το κόστος είναι μεγάλο και δεν θέλω να καώ, χωρίς να αξίζει.
Χμ, κάνουν νόημα όλα αυτά που σου είπα;
Υ.Γ1 Εδώ και δυο μέρες, το cd player του αυτοκινήτου, το λαπτοπ και το ipod παίζουν στο repeat το "Set Fire to the Rain" της Adele. Όχι τυχαία.
Υ.Γ2 Ότι αξίζει, είναι απλό. Μάλιστα.
Θα συμφωνήσω απόλυτα;)
ReplyDeleteΚαλώς σε βρίσκω!
Φιλιά πολλά!:)
Τουλίπα μου έχεις απόλυτο δίκιο, ειδικά εδώ:
ReplyDeleteδεν πρέπει να ωραιοποιείς καταστάσεις, να τις κάνεις τηλενουβέλα και να βάζεις τον άλλο στο θρόνο, από την αρχή. Όποιος είναι μάγκας και το αξίζει, ας τα κερδίσει.
Φιλιά!
υγ. η adele είναι τρομερή και δεν είναι τυχαίο που την ακούς!
και πάλι αναγκαστικά θα παραθέσω την φράση του Φερνάντο Πεσσόα, "αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί θα σταματούσε".
ReplyDeleteziggymars, καλως ήρθες λοιπόν!
ReplyDeleteDaisyCrazy, :) - που ειναι οι μάγκες οέο??
ReplyDeletemahler, ωχ τι είπες...χμ μουμπλε μουμπλε...:)
ReplyDeleteΣυνήθως τα πράγματα είναι απλά. Εμείς είμαστε αυτού που τα κάνουμε περίπλοκα. Να προσέχεις τον εαυτό σου αλλά να του δίνεις την ευκαιρία να κάνει καμιά φορά ότι τ’ αρέσει χωρίς πολλά(έως καθόλου) πρέπει.
ReplyDeleteμε το σχόλιό μου αυτό καταλαβαίνεις πως όσο κι αν το αναλύσεις δυστυχώς θα την ξαναπατήσεις. όπως όλοι μας άλλωστε. Τα θέλω της καρδιάς δεν αναλύονται ούτε εξηγούνται παρά μόνον όταν σταματήσουν να την αφορούν.
ReplyDeleteIronWoman μου, εχεις δικιο. Δεν είπα ότι δεν θα κάνω κάτι χωρις να το σκεφτώ. Απλά δεν θα αναγάγω τα πάντα ως κάτι πολύ σπουδαίο.
ReplyDeletemahler, ναι μωρέ κατάλαβα- οκ να φάω τα μουτρα μου αλλά να έχω περάσει καλά πριν. Αυτό θέλω.
ReplyDeleteπολλά θες χαχαχαχα
ReplyDeleteε μετα τοτε δεν έχει νόημα ρε συ να θες καποιο. Αν ειναι να ειναι "don't touch" καλύτερα μόνος με φίλους και μια χαρά και ανώδυνα όλα.
ReplyDeleteόχι δεν λέω αυτό, απλά τις περισσότερες φορές και τα μούτρα μας τρώμε και καλά δεν περνάμε :(
ReplyDeleteΣυμφωνώ με αυτά που γράφεις. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον άλλο, εάν δεν θέλει ο ίδιος να αλλάξει...
ReplyDeleteΓιατί ενώ γνωρίζουμε κάποιον/αν στην αρχή τον αποδεχόμαστε όπως είναι και στην πορεία προσπαθούμε να τον αλλάξουμε; Ποτέ μου δεν το κατάλαβα.
Όσο για τους μάγκες, τους πάτησε το τρένο. Ο ευνουχισμός στην εποχή μας πάει σύννεφο.
Υ.Γ.
1. Ότι αξίζει, πονάει και είναι δύσκολο.
2. Ότι πιότερο αγαπάμε μας πληγώνει πιο βαθιά....
πολλή σοφία σε αυτό το κείμενο που δυστυχώς πρέπει να περάσουμε από σκύλες και χάραβδες για να την αποκτήσουμε...κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως...καλή αρχή στο καινούριο attitude, γλύκα!!!
ReplyDeleteΑπίστευτο! και εγώ την τελευταία εβδομάδα ακούω καθημερινά το συγκεκριμένο τραγούδι!! Συγκλονιστική η Adele.. Όπως και το Παρίσι.. κάθε εποχή του χρόνου..
ReplyDeletemahler, δεν θυμαμαι - αποφεύγω επιμελώς να μου συμβεί εδώ και πολύ καιρό!
ReplyDeleteheatjo,
ReplyDelete1. βαριεμαι παρα πολυ τους Πυξ Λαξ
2. να προσεχουμε να αγαπαμε εκεινα που μας αγαπουν.
marcella, αν δεν τα ζήσεις, δεν θα ξέρεις!
ReplyDeleteμερσι - θα χρειαστώ τις ευχές :)
opem, εισαι παιδί του Παρισιού ε;
ReplyDeletese niwthw!!
ReplyDeleteposes fores iposxethika ston eafto m pws de tha theopoiw kanenan...alla kathe fora, ankai xerw apo prin to poion tou tipou, ton topothetw se "throno"! nai, oso krataei to diastima pou eimai mazi tou einai wraia alla to meta einai to diskolo...to meta, otan teleiwnoun ta pirotexnimata kai antilamvanomai pws aftos pou eixa apenanti mou den eixe kamia sxesi me afton pou ithela na einai...
anonymous, καλά αφού μου τα λες αυτά σημαίνει ότι έχεις αυτογνωσία του μηχανισμού που εφαρμόζεις αθελά σου.
ReplyDeleteαυτό δεν σημαίνει πως στην επόμενη φορά θα το προσέξεις να μην το πάθεις;