Reset

Πώς καταλαβαίνεις ότι οι καλοκαιρινές έχουν κάνει τη δουλειά τους δηλαδή, να σε ξεκουράσουν;

Όταν είσαι "αλλού" ακόμα και όταν έχεις επιστρέψει στο γραφείο και στην καθημερινότητά σου.

Η δική μου καθημερινότητα υποτίθεται άρχισε την περασμένη βδομάδα, την Τρίτη.

Όμως δεν νομίζω να έχω ζήσει πιο "άχρηστες" μέρες στο γραφείο. Δεν έκανα τίποτα απολύτως, ήμουν όλη μέρα στο facebook, πόσταρα τραγούδια, μιλούσα στο chat, έπαιζα παιχνίδια. Τα βράδια δεν θυμάμαι τι έκανα - μπορεί να έβλεπα φίλους, μπορεί και όχι.

Αυτό είναι το άλλο θέμα με το μετα-διακοπικό σύνδρομο. Δεν θυμάσαι. Ο νους σου έχει γίνει σαν ρυζόγαλο που το έχεις αφήσει εκτός ψυγείου για 2-3 ώρες.

Στο μυαλό μου έχω μόνο αποσπασματικές σκηνές.

Τη μέρα/νύκτα που γίναμε λιώμα με άπειρες ποσότητες Smirnoff North στο Sirena Bay με νέους φίλους. Tη στιγμή που χώθηκα στα φρεσκοπλυμμένα σεντόνια. Tις όμορφες μέρες στην παραλία και τις μπλε εικόνες του βυθού. Κάτι ταβερνούλες στη μέση του πουθενά που πήγα με φαμίλια. Την πώρωση με το playstation στο σπίτι μιας κολλητής. Τις ώρες που πέρασα με την αδελφή και τις ξαδέρφες μου και άλλες μικρές φάσεις που ομόρφυναν το καλοκαίρι μου.

Από την άλλη δεν θυμάμαι να έκανα σοβαρές κουβέντες, ούτε θυμάμαι να πήγα σε ξέφρενα πάρτι, να ξενύκτησα πολύ σε μπαράκια της πόλης, ή να βρέθηκα σε summer bar της Λεμεσού. Δεν θυμάμαι με λίγα λόγια, πολλές φάσεις με πολύ κόσμο και μένα κοινωνική.

Έχω τελικά αποκτήσει μια μεγάλη αλλεργία στα καλούπια και όλα όσα νόμιζα πως "έπρεπε" όλα αυτά τα χρόνια να κάνω σε αυτή τη χώρα.

Είναι καιρός για reset. Για τις μικρές αρχές (πίσω στη δουλειά, γυμναστήριο κλπ) αλλά και για μεγαλύτερες, πιο σημαντικές, πιο κοντά στα "θέλω".

Είμαστε έτοιμοι, τι λες;

Υ.Γ1 Μεγαλώνοντας μαθαίνω να συμφιλιώνομαι με τις καινούριες αρχές.

Υ.Γ2 Είναι ωραία να είσαι αυθόρμητος. Είναι όμως επίσης ωραία να μην βιάζεσαι.

Υ.Γ3 "All your dreams are just a kiss away" - Paloma Faith.