Days of Orange

Επέστρεψα! Σου λειψα; Εμένα μου λειψες πάντως!

Πώς ειναι το καλοκαίρι σου ως τώρα;

Λοιπόν, δεν θα πω πολλά για το ταξίδι - ίσως σε κάποια φάση ανεβάσω φωτό. Απλά θέλω να σου πω, πως ήταν το πιο συγκλονιστικό πράγμα που έχω ζήσει ως τώρα. Οι εικόνες, οι εμπειρίες που είχα ήταν τόσο συμπυκνωμένες που με φτάνουν για ολόκληρη τη χρονιά.

Το μόνο ίσως που δεν θα ξανάκανα είναι να πάω με γκρουπ. Μακρία. Πολύ μακριά όμως. Δεν τους ήθελα με τίποτα, μόνο με τους φίλους μου έκανα παρέα. Αλλά όταν είσαι σε "δύσκολη" χώρα, μάλλον το χρειάζεσαι. Τώρα λοιπόν που πήρα την πρώτη γεύση, τις επόμενες χρονιές που θα πάω ( εννοείται πως έχω ενθουσιαστεί), θα πάω μόνο με φίλους/γκόμενο.

Κατά τα άλλα είμαι στη δεύτερη βδομάδα διακοπών. Σκεφτόμουνα χθες να ανέβω Αθήνα λίγες μέρες, όμως σήμερα ξύπνησα και θυμήθηκα πως έχω να πληρώσω βαρβάτους λογαριασμούς στο τέλος του μήνα και δεν θα με φτάσουν τα λεφτά. Κρίμα, έχω πεθυμήσει πολύ τον κολλητό μου και έχω και φίλους εκεί που θέλω να δω.

Σεπτέμβρη μάλλον.

Αύριο θα πάω Πρωταρά στο οικογενειακό εξοχικό αλλά βαριέμαι θανάσιμα.

Αυτές τις δύο μέρες που είμαι πίσω Κύπρο ξέρεις τι κάνω; Τίποτα.

Καταρχάς ξυπνώ από το χάραμα, δεν ξέρω γιατί, κάνω φραπέ και βλέπω σειρές ή παίζω στο facebook.

Μετά τα βράδια, βλέπω μερικούς φίλους και τους δίνω τα δωράκια τους.

Άσε που, μια φίλη μου, μου έχει κάνει μια μεγάλη ζημιά. Με κάλεσε σπίτι της χθες και παίζαμε playstation χιλιάδες ώρες. Χιλιάδες λεμε. Πίναμε κάτι κοκτέιλ, τσακίσαμε πατατάκια ΚΑΙ marshmellows. Ναι είμαστε 15. Εθισμός λέμε.

Αυτές είναι διακοπές αγάπη μου - να κάνω το ΤΙΠΟΤΑ ή μάλλον να μην ΠΡΕΠΕΙ να κάνω κάτι.

Σε αφήνω, πάω να διαβάσω βιβλία για το Βούδα