Thursday, June 02, 2011

Κουβέντες του αέρα.


Χάθηκα καλή/έ μου φίλη. Με τσάκισε η βλαμμένη τενοντίτιδα. Και που γράφω τώρα δεν θα έπρεπε. Τέλοσπάντων, η ανάγκη βλέπεις.
Η ανάγκη να πω, να γράψω κάτι μπας και γλυτώσω τις τσιρίδες σήμερα.

Πότιζα τον κήπο μου πριν από δύο μέρες και ξαφνικά έφαγα την φλασιά. Αχ, πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμουν μια ηλίθια ρομαντική; Που ένιωθα σαν ένα "λουλουδάκι"΄; Οκ ακούστηκε τελείως λάθος. Αλλά το έπιασες το νόημα. Μήπως όσο μεγαλώνουμε δεν πρέπει να περιμένουμε αυτές τις σούπερ στιγμές που τις κάνουμε και μεις πιο σπουδαίες με τον αυθεντικό/αθώο τρόπο που τις αντιμετωπίζουμε;

Νευριάζω με τα καλούπια. Που προσπαθούν να μου επιβάλουν κάποιοι που δεν έχουν δικαίωμα πια. Δεν έχεις δικαίωμα πια. Ούτε γκόμενά σου είμαι, ούτε φίλη σου. Τα δικά μου τα καλούπια εγώ τα σπάζω και εγώ τα ορίζω. Και αν υπάρχει κάτι που νιώθω καλά είναι που δεν φοβάμαι να παραδεκτώ που κολλάω και που ξεκολλάω.

Ρουτίνα. Τίποτα δημιουργικό. Κούραση. Κάποτε με ένοιαζε η ποιότητα της δουλειάς μου. Τώρα παράγω σαν να δουλεύω σε φάμπρικα. Δεν θα ανησυχούσα τόσο, αν δεν με έπιανε ο φόβος κάθε τρεις και λίγο, ότι τα χρόνια περνάνε και εγώ δεν εξαργυρώνω όπως θέλω την ενέργεια στη δουλειά μου.

Δεν ελπίζω σε κάτι καλό όσο αφορά στον έρωτα. Το έλεγα παλιά αλλά πάντα άφηνα ένα παραθυράκι μέσα μου. Σκεφτόμουν πως αν το πω, θα έρθει η τύχη και θα το ανατρέψει. Πως θα γινόταν κάτι μαγικό και θα μου έλεγαν οι γύρω μου "είδες που γκρίνιαζες;". Τώρα δεν έχω ίχνος ελπίδας. Δεν πιστεύω πως είναι δυνατόν. Γράφω αυτές τις ατάκες και νιώθω πως είναι σαν να καθορίζω εγώ τις γραμμές του έρωτα στην παλάμη μου και πως τις σβήνω με κάθε μου αρνητική δήλωση.

Δεν μπορώ να περάσω ακόμα ένα χρόνο σαν τον περσινό. Όχι πως δεν ήταν καλός. Αλλά πόσα έξω, πόσα μπαρ, πόσο τα ίδια και τα ίδια; Γαμώτο, είμαι λίγο αχάριστη ε;
Μου λείπει ένας άνθρωπος το παραδέχομαι.

Επιτέλους βρήκα τη φόρμουλα με τους φίλους μου. Δεν με ανησυχεί το θέμα. Το ΄χω.

Νευριάζω που τρέχω τους άλλους και μένα δεν με τρέχει κανείς. Που τρέχω να εξυπηρετήσω και που δεν παίρνω κάτι πίσω. Εντάξει είπαμε , "κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό" , αλλά εμένα ο δικός μου γιαλός πλημμύρισε και με έπνιξε. Πώς είναι δυνατόν να τρέχεις τόσο πολύ για να γίνει μια δουλειά; Οι άλλοι πώς τα καταφέρνουν και έρχονται και τους βρίσκουν πράγματα;

Μια φίλη μου έγραψε σήμερα στο fb ότι βρίσκεται στον πάτο. Της δουλειάς. Τι μαλακία. Να σε πνίγει αυτό το γαμημένο πράγμα η δουλειά, λες και δεν υπάρχει κάτι άλλο στον κόσμο. Μαλακία επίσης να είσαι ικανός και αντί να γίνεται πιο εύκολη η ζωή σου, να γίνεται πιο δύσκολη γιατί σου τα φορτώνουν επειδή "μπορείς". Δεν μπορώ κύριε διευθυντά μου αλλά είμαι μαλάκας και υπεύθυνο άτομο και δεν μου βγαίνει να στο πω.

Σήμερα θα πάω Αθήνα. Έχω να δω άπειρο κόσμο. Ξέρεις πόσο πολύ με τρομάζει που δεν θα καταφέρω να δω όσους θέλω; Ή που πρέπει να τους χωρίζω ανά δίωρο; Να δεις που στο τέλος απλά θα εξαφανιστώ και δεν θα τους δω. Δεν είναι ακριβώς παράπονο. Είναι ένα πράγμα που συμβαίνει και εδώ. Θέλω να δω κόσμο, δεν τους προλαβαίνω και από την άλλη θέλω να δω και λίγο τον εαυτό μου. Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Με φοβίζει αυτό.

Και κάτι θετικό....ήρθε το καλοκαιράκι. Θέλει προσπάθεια αλλά θα το κάνουμε όμορφο. Δεν μας παίρνει να μην.

16 comments:

  1. Λίγο σαν ξέσπασμα μου κάνει το πόστ σου... Κρατάω την τελευταία σου παράγραφο.Μου άρεσε!

    Καλό ταξίδι.:-)

    ReplyDelete
  2. Τουλίπα μου περαστικά με την τενοντίτιδα. Την έχω περάσει κι εγώ και ξέρω τι χάλια είναι.

    Κι όμορφα να περάσεις στην Αθήνα. Δεν μπειράζει αν δεν τους δεις όλους. Φτάνει να δεις αυτούς που θες πιο πολύ :)

    Όσο για τον έρωτα... κάποια στιγμή θα'ρθει φτάνει να'σαι ανοιχτή και να μη βάζεις όρια και περιθώρια.

    Φιλιά

    υγ. άσχετο αλλά ίσως να ξέρεις εσύ, τα μαγαζιά στη λαική γειτονιά και τη λήδρας είναι ανοιχτά τέτοια εποχή την Κυριακή; :)

    ReplyDelete
  3. "Οι άλλοι πώς τα καταφέρνουν και έρχονται και τους βρίσκουν πράγματα;"
    Κανεναν δεν ερχονται και βρισκουν πραγματα. Και αν ερχονται ειναι γιατι πιστεψε και δουλεψε για αυτα και ναι ισως η ανταμοιβη να ηρθε ετεροχρονισμενα.
    Καλα καμνεις και δεν ελπιζεις στον ερωτα. Μονο τοτε θα ερτει καθως πεφτουν και οι αμυνες και ειμαστε ο εαυτος μας.

    ReplyDelete
  4. Ina, νομίζω πως είναι. Βαρέθηκα να είμαι σοβαρή και να τα υπομένω ολα. Σκατά
    _Αγανακτισμένη_


    ( μερσί:)

    ReplyDelete
  5. περαστικά τουλιπίτσα και ελπίζω να περάσεις τέλια.... η αχαριστία και η αρνηση ανάληψης ευθύνης/απόφασης ειδικα από τους προιστάμενους στη δουλεια με έχει κουράσει. έχουμε καταντήσει να λέμε "Ορίστε ένας καλός υπάλληλος = Ορίστε ένας καλός μα#άκας". Ζηλεύω τις νοικοκυρές, τους φοιτητές, τους μαθητές κ συνταξιούχους...

    ReplyDelete
  6. DaisyCrazy, πες μου για την τενοντιτιδα. Πάω φυσιοθεραπεια και πινω και χαπια.

    Αχ τα φιλαράκια μου στην Αθήνα. Πόσο τα αγαπάω.

    Μα ποιο έρωτα; Σκατά. Θα γινω ανοικτή, θα αφήσω τα όρια και θα ακουτε ΟΛΟΙ εδω μέσα τα κλάματα που γιατί θα ξαναφάω τα μούτρα μου.

    Υ.Γ νομιζω πως ναι αφου θεωρειται τουριστική περιοχή.

    ReplyDelete
  7. K., Ανταμοιβή;; Δεν μπορείς να φανταστείς τι αναποδιές μου τυχαίνουν. Και πάντα να βοηθώ, πάντα να είμαι πρόθυμη. Σκατά δεν θα είαμι.
    ( αυτό με τις άμυνες καλό και έχεις δικιο. δεν με ενδιαφέρει ΤΙΠΟΤΑ)

    ReplyDelete
  8. gnapp, σε ευχαριστώ καλή μου. να ζηλεύεις και τους ανεύθυνους και τους επιπόλαιους.

    ReplyDelete
  9. μα έτσι είναι ο έρωτας βρε τουλίπα μου! να'σαι ανοιχτή, να δίνεσαι και να αφήνεσαι και αν πληγωθείς τουλάχιστον θα'χεις ζήσει!
    τώρα που φυλάγεσαι δηλ. τι καταλαβαίνεις;
    δε λέω να πέσεις με τα μούτρα στον πρώτο τυχόντα ε! απλά να μην αφήνεις το φόβο να σε κρατά πίσω! νέες ιστορίες σε περιμένουν να τις ζήσεις και να φτιάξεις αναμνήσεις ;)

    Τι να πω για την τενοντίτιδα; Κι εγώ φυσιοθεραπεία έκανα, χάπια δεν μπορούσα να πιω γιατί ήταν δυνατά και δεν άντεχε το στομάχι μου (είναι λίγο χάλια-μπάλια το στομάχι μου)και έπινα κάτι βιταμίνες που υποτίθεται βοηθούν. Μου πέρασε αλλά... καραδοκεί πάντα με τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις που κανω συνέχεια ειδικά στο πισι!

    υγ. αυτό σκέφτηκα κι εγώ, κι αυτό μου είπαν φίλοι που ρώτησα αλλά ήθελα να το μάθω από κάποιον που έτύχε να πάει εκεί Κυριακή πρωί για σιγουριά :)
    ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  10. άσχετο.

    το φωτιστικό (http://www.potterybarn.com/products/photographers-tripod-floor-lamp/?pkey=cfloor-lamps) goes global mid-june. To delivery εννοώ.

    ReplyDelete
  11. Μα όλοι χάλια περνάμε τελευταία; Τι έγινε καλέ; Και δεν έχει και κανά Ανάδρομο να ξιτιμάσουμε να μας βγει το άχτι!
    Η ζωή συνεχίζεται, μια φορά θα τελειώσει (δηλαδή ακόμα και οι Βουδιστές θα συμφωνήσουν με αυτό) Οφείλουμε να κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας, για κανένα άλλο. Για εμάς δουλεύουμε, για εμάς διαβάζουμε, για εμάς θα αγχωθούμε στην τελική. Θα προσπαθήσουμε ναι, όχι επειδή δεν έχουμε άλλη επιλογή, αλλά γιατί θα κάνουμε την ζωή (μας και των άλλων) πιο εύκολη!

    Καλό Μήνα :)
    Sorry για τις αμπελοφιλοσοφιες :p

    ReplyDelete
  12. Πέρνα κ από σύνταγμα love....

    ReplyDelete
  13. Daisy, οκ να περιμένω τα αίματα δηλαδή :P

    ReplyDelete
  14. sike, μερσι μερσιιιι!!!!!!! Δεν καταφερα να δω δηλαδη ποσο είναι το p&p αλλά θα το ψάξω!

    ReplyDelete
  15. Ιθάκη, υπήρχε η γαμημένη έκλειψη που μας τσάκισε. Ή μάλλον μας άνοιξε/'εβγαλε τα μάτια.

    Όλα για μας...συμφωνώ. Και αν έρθει κάτι καλώς. Αλλιώς "Εγώ για δύο" που λέει και η Τάνια.
    Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι :)

    ReplyDelete