Jagged Little Pill

Μα να θέλει ο άνθρωπος να αρρωστήσει και να μην τον αφήνουν;

Αν αυτό δεν είναι σημάδι ότι οι προτεραιότητες στη ζωή μου είναι λάθος τότε δεν ξέρω και γω τι.

Είμαι ψιλοάρρωστη τον τελευταίο μήνα. Πρησμένη κοιλιά, που το απέδωσα σε άγχος, βήχας που πάλι θεώρησα πως έφταιγε το γεγονός ότι έκλεισα την θέρμανση σπίτι ενώ τα βράδια κάνει ακόμα κρύο και το τελευταίο...κόκκινα μάτια που μου το λέγανε οι φίλοι μου και τους απαντούσα πως "είναι από το 24ωρο σεξ".

Και τελικά αρρώστησα για τα καλά. Ξυπνάω Τετάρτη πρωί, με βήχα έντονο και τα μάτια κλειστά σαν κολλημένα με γόμα. Αποφασίζω ότι πρέπει να πάω γιατρό - δεν τους αντέχω, όπως και τα χάπια.

Πάω στην οικογενειακή μας γιατρό η οποία με βλέπει κάθε 2 χρόνια, όποτε δηλαδή είμαι του θανατά.

Μου ανοίγει την πόρτα, μου λέει ότι έχω το μαύρο μου το χάλι και με βάζει κάτω.

Λαρυγγοφαρυγγίτιδα - δεν ξερω τι σημαίνει, μόνο ότι το κεφάλι μου είναι γεμάτο υγρά.

Επίσης σοβαρή μόλυνση στα μάτια.

Σε κάποιο σημείο σταματά και όπως έχει το στηθοσκόπιο πάνω στο βυζί μου, σκύβει και μου λέει: " Ξέρεις, τουλίπα....η ζωή δεν είναι μόνο καριέρα".

Την κοιτάζω. Περιμένω τι έχει να μου πει. Συνεχίζει.

" Πρέπει να κάνεις οικογένεια. Η ηλικία σου είναι η σωστή. Δεν πρέπει να δουλεύεις μόνο".

Έχε χάρη που ήμουν γεμάτη μύξες και δεν έβλεπα καλά. Ήθελα να της πω " χρυσή μου, νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες; Ότι δεν θέλω ένα πλάσμα να είναι εκεί για σεξ όποτε θέλω; Να το κουβαλώ από εκεί και από δω και να μην αναγκάζομαι να το παίζω ελεύθερη κι ωραία 24/7; Να το αγαπώ, να μ' αγαπά, να κάνουμε και παιδάκια; Ένα πλάσμα που να είναι ο άνθρωπος μου και που όταν κοιμόμαστε μαζί το βράδυ να σκέφτομαι πως δεν έχει σημασία τίποτε άλλο;"

Αλλά δεν μίλησα. Που να εξηγάς τώρα...

Άσε που κατά βάθος είμαι single φύση θέση ( αυτό για την Praktor και το τελευταίο της κείμενο).

Δηλαδή οι δύο μέρες, που πήρα αναρρωτική και που έμεινα σπίτι, ανενόχλητη, να βλέπω noon-stop Dexter, τυλιγμένη με κουβέρτα στον καναπέ, ήταν απλά θεσπέσιες! Η μόνη μου έννοια ήταν η ώρα που έπρεπε να πιω τα χάπια μου (ένας κουβάς χάπια).

Μιλούσα λίγο στο τηλέφωνο, απέφευγα ένα φίλο που ήθελε να μου πει το πρόβλημά του (εγωιστικό, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν έπιασε την σπόντα ότι βουίζουν τα αυτιά μου;), είχα παράθυρα ανοικτά και έβλεπα έξω και κοιμόμουν πολύ. Είχα να ξεκουραστώ τόσο χρόνια.

Αλλά ρε φίλε, να μην μ' αφήνουν ήσυχη από τη δουλειά. Αυτό με νευριάζει. Ούτε γιατρός είμαι, ούτε ο πλανητάρχης. Αλλά όχι...έπρεπε και να μιλήσω και να κάτσω μπροστά από την οθόνη 2 ώρες για να τους στείλω κάτι επειδή δεν υπήρχε επιλογή.

Και μετά μου λες καριέρα. Όχι, ευχαριστώ.

Υ.Γ1 Επιμένω, τα opening titles του Dexter είναι τα καλύτερα που έχω δει ως τώρα σε σειρά.

Υ.Γ2 Έχω πεθυμήσει ταξίδια και νέες εικόνες. Έχω πεθυμήσει εκείνο το συναίσθημα που ανυπομονείς τόσο για κάτι που νιώθεις μια σουβλιά στο στήθος.

Υ.Γ3 Το περίπτερο στην Αρμενίας, έχει την καλύτερη συλλογή από Cadbury's.