Let's drink to that!

Θυμάσαι που σου είπα ότι έκοψα το αλκοόλ;

Αυτό έγινε την 1η του Δεκέμβρη με ένα μικρό διάλειμμα τις μέρες της Πρωτοχρονιάς όταν ήμουν Αθήνα.

Λοιπόν ο σκοπός επιτεύχθη, η αποτοξίνωση έγινε και προφανώς έχασα και 2-3 κιλά. Αυτό φυσικά σημαίνει πως ανήκω στην κατηγορία αυτών που τους "φουσκώνει" το ποτό. Damn it.

Σκέφτομαι να το ξαναρχίσω. Αλλά προβληματίζομαι. Και αν ξαναμπούν τα 2-3 κιλά; Δεν θέλω.

Από την άλλη πόσο μου έχουν λείψει οι στιγμές με κρασί και φίλους. Έχει άλλη χάρη, πως να το κάνουμε. Δημιουργεί μια ατμόσφαιρα.

Έχω πεθυμήσει τις μεθυσμένες στιγμές, εκείνα τα κυριακάτικα μεσημέρια. Που έχεις πιει τόσο όσο να μπεις σε χαλαρή διάθεση, να πεις ανάλαφρες αλήθειες, να μην παραπατάς αλλά να πέφτεις έτσι λίγο τυχαία πάνω στους φίλους σου.

Και εκείνες τις βραδιές στην μπάρα της Plato's που παίρνουμε την μικρή μπουκάλα κρασί, τόσο όσο να βγάλει 3 ποτήρια.

Και εκείνα τα βράδια σπίτι του Σ. και της Τ. που δοκιμάζουμε νέα κυπριακά κρασιά και τα αναλύουμε.

Μήπως να περιμένω ακόμα λίγο, όταν θα αρχίσω γυμναστήριο σε λίγες μέρες; Έτσι για να σώσω καμιά θερμίδα;

Δεν έχω και μέτρο βλέπεις. Όταν το κρασί είναι καλό, δεν θα αρκεστώ σε ένα ποτήρι. Επίσης όταν η παρέα είναι καλή, το κρασί κυλάει πιο εύκολα και πιο γρήγορα.

Αχ διλήμματα!

Υ.Γ1 Το πιο λατρεμένο ροζέ είναι ο Βυσσινόκηπος. Ειδικά που σε λίγες μέρες θα ανοίξει ο καιρός θα είναι τέλειο.

Υ.Γ2 Άντε κύριε Σεραφείμ...περιμένω πως και πως τον τρίτο σου δίσκο!