Saturday, October 09, 2010

Τέλος εποχής; ( God I hope so)

Την Πέμπτη έγινε κάτι στη δουλειά. Αναστατώθηκα τόσο πολύ που το boss, προσπαθώντας να με ηρεμήσει, με έστειλε σπίτι ( για να δουλεύω από εκεί).
Από εκείνη τη μέρα είμαι κάπως.
Μιλούσα την Παρασκευή με ένα συνάδελφο ο οποίος που τελικά θα μπεί στην κατηγορία καλών φίλων και μου είπε κάτι για "ευτυχία" και " να προσέχεις τον εαυτό σου". Ήταν σαν να άκουγα κινέζικα.
Ως ενοχικό άτομο, πιστεύω πως φταίω για την κρίση της Πέμπτης και για τη φάση που είμαι τώρα.
Χθες το βράδι πήγα σε ένα πάρτι της δουλειάς. Από εκείνα που κάθεσαι μια ώρα, βλέπεις όλο τον κόσμο που είσαι μαζι του έτσι κι αλλιώς 8-10 ώρες, με τη μόνη διαφορά ότι είσαι ντυμένος καλά.
Τέλοσπάντων. Ήμουν σαν χαμένη. Χαιρέτισα πολύ κόσμο, μίλησα με διάφορους ( είναι αυτό που καθώς μιλάς με κάποιο, σου μιλά ένας άλλος, γυρίζεις να του μιλήσεις και τελικά ξεχνά τον προηγούμενο - ρεζίλι). Και όπως μιλούσα, ακούω μια φωνή. Ήταν το boss. Έρχεται χαμογελαστός προς το μέρος μου. Με ρωτάει "Είσαι καλύτερα τουλίπα; Σε βλέπω βαμμένη, με ωραία ρούχα. Καλά είσαι ε; Σου πέρασε ε;". Τον κοίταγα, προσπαθώντας να χαμογελάσω. Άδικα. Δεν μου έβγαινε. Υπό άλλες συνθήκες μ αρέσει να του μιλώ.
Ψέλλισα "ναι, οκ είμαι". "Άρα είσαι καλά!". Επιμένει. Και τότε απαντώ, χωρίς να το πολυσκεφτώ, χωρίς να αλλάξει το ύφος μου (νομίζω) " Όταν είμαι εκτός γραφείου είμαι καλά". Δεν θυμάμαι, πότε έφυγα από εκεί, αν σχολίασε. Δεν νομίζω να απάντησε. Νομίζω χαμογέλασε αμήχανα. Δεν θυμάμαι πραγματικά. Έφυγα.
Μετά κλασσικά, ένιωθα άσχημα γιατί σκεφτόμουν ότι δεν μίλησα σωστά.
Αλλά ξέρεις κάτι; Είναι σαν να πέθανε κάτι μέσα μου. Δεν μπορώ πλέον να προσποιούμαι ότι όλα είναι οκ και ότι αυτό που συμβαίνει στη δουλειά είναι οκ. Δεν είναι.

Αλλά δεν είναι μόνο η δουλειά. Είναι σχεδόν όλα. Που μοιάζουν δύσκολα και ανηφορικά.
Εύχομαι να είναι μόνο μια φάση.

Υ.Γ Και εκεί που σφουγγάριζα και μιλούσα με τα παιδιά στο twitter , με παίρνει τηλ ένας φίλος μου να δει αν είμαι καλά ( από τους λίγους που ήξεραν για το επεισόδιο της Πέμπτης). Απάντησα "δεν είμαι όχι". Και μου είπε ότι πήγαινε με την καινούρια του σχέση στην Πάφο για σ/κ. Ζήλεψα πολύ. Ας είναι καλά τα παιδιά, να πάει καλά το πράγμα. Ξαφνικά νιώθω απίστευτα μόνη στη Λευκωσία.

12 comments:

  1. Τώρα εγώ δεν ξέρω, γιατί σε πέτυχα πάνω σε αυτή τη φάση. Και δεν έχω προλάβει κιόλας να σε διαβάσω πιο πριν!

    Μπορεί να είναι όντως μια φάση. Ίσως πάλι έχεις την ανάγκη της συντροφικότητας. Σε κάθε περίπτωση βαθιές ανάσες, ηρεμία και καλή παρέα από φίλους! Θα περάσει νομίζω. Αλλά και πάλι ειδήμων δεν είμαι!

    ReplyDelete
  2. Αχ τουλίπα μου,

    Σε καταλαμβαίνω, όσο μπορώ μέσα απο το blog, παιρνώ ψιλοπαρόμοια φάση όσον αφορά τη δουλειά. Βασικά υπάρχει ένα άτομο που δεν αντέχει τη φάση μου, την εξέλιξη-ανέλιξη μου μπλα μπλα μπλα, και με υπονομεύει με κακεντρέχια σε σημείο που να αρχίζω να τη φοβάμαι-να ανησυχώ ότι μπορεί να πάθω κάτι απο τη φάση της, η οποία όπως αντιλήφθηκα χθές συγκεκριμένα, έχει καταντήσει αρρωστημένη.
    Τι να σου πώ τώρα για τη δική σου φάση; Είναι κρίμα πάντως που δουλεύεις τόσες πολλές ώρες, η δουλειά σου κλέβει τη ζωή σου, κάθε μέρα παίρνει κάτι απο σένα, απο το είναι σου. Αν μπορείς χαλάρωσε λίγο τους ρυθμούς σου-τουλάχιστον απο θέμα χρόνου. Έτσι θα είσαι πιο ισορροπημένη στη ζωή σου, δε θα νικάει η δουλειά την προσωπική σου ζωή (χρόνο με τον εαυτό σου-με φίλους-με φλέρτ)και θα νιώθεις πιο cool! Ξέρω ότι είναι δύσκολο γιατί έχω εμπειρία αλλά έιναι σημαντικό να το προσπαθήσεις-να βρείς τον τρόπο..Έτσι θα οριοθετήσεις και τη θέση σου στο γραφείο.
    Τώρα για το θέμα έρωτα, αυτό δεν ελέγχεται-αυτό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι αν ζούσες κάπου αλλού, στην Αθήνα λόγου χάρη:) θά είχες πιο πολλές ευκαιρίες, λόγω ποιότητας-στυλ ανθρώπων...

    Αυτά..

    Να προσέχεις,

    Δ...

    ReplyDelete
  3. Νομίζω ότι αυτό που είπες στο αφεντικό είναι αλήθεια και ασχετως ότι ένιωσες άσχημα μετά καιρός ήταν να τη μάθει για να μη νομίζει ότι η δουλειά είναι παράδεισος. Μάλλον ήταν βαθιά νυχτωμένος.

    Εύχομαι να περάσει η φάση και να βρεις τι αληθινά θες τουλιπάκι!

    Φιλάκια κι όμορφο σ/κ να περάσεις.

    ReplyDelete
  4. η περίπτωση να παραιτηθείς και να ψάξεις για άλλη δουλειά υπάρχει;

    ReplyDelete
  5. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  6. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  7. τι να σου πω βρε τουλίπα και εγώ στην παρούσα φάση (που κρατάει καμιά 20αρια μέρες) έτσι είμαι. Την Παρασκευή τσακώθηκα με τον θεολόγο (καλά είναι και αυτός απίστευτος μαλάκας) για κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα έδινα τόπο στην οργή. τελοσπάντων θα προσαρμοστούμε και στις καινούργιες συνθήκες και καταστάσεις.

    Υ.γ καλή "νέα εποχή"! ;-)

    ReplyDelete
  8. ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να την τρώει μονίμως η δουλειά και στην περίπτωση αυτή ο λόγος σου λέω υπεύθυνα πως δεν βοηθάει. άλλαξε, πάρε αποφάσεις, κάνε πράγματα...

    ReplyDelete
  9. νομίζω απλά χρειάζεσαι διακοπούλες.

    ReplyDelete
  10. Τουλίπα,
    Αν είσαι δυστυχισμένη για οποιονδήποτε λόγο στη δουλειά, άλλαξε την.
    Δουλεύουμε για να ζήσουμε, δεν ζούμε για να δουλεύουμε!!!
    8 (μίνιμουμ) ώρες που σπαταλούμε στη δουλειά, εν πολλά μεγάλο μέρος της ζωής μας για να το περνούμε δυστυχισμένοι!

    ReplyDelete
  11. xriazesai allages. esy omws ksereis se poious tomeis. prospathise to!

    k mi nomizeis, den eisai monh. polloi apo mas prospathoume na allaksoume pragmata (nai, kai douelia akomi!).

    ilias/gl

    ReplyDelete
  12. Τα σχόλιά σας , τα διάβασα με πολλή προσοχή και αγάπη. Ευχαριστώ πολύ που είστε εδώ.

    Εύχομαι όλοι μας, να κάνουμε σε κάποια φάση, περισσότερα από εκείνα που θέλουμε και λιγότερα από τα "πρέπει"

    ReplyDelete