Τέλος εποχής; ( God I hope so)

Την Πέμπτη έγινε κάτι στη δουλειά. Αναστατώθηκα τόσο πολύ που το boss, προσπαθώντας να με ηρεμήσει, με έστειλε σπίτι ( για να δουλεύω από εκεί).

Από εκείνη τη μέρα είμαι κάπως.

Μιλούσα την Παρασκευή με ένα συνάδελφο ο οποίος που τελικά θα μπεί στην κατηγορία καλών φίλων και μου είπε κάτι για "ευτυχία" και " να προσέχεις τον εαυτό σου". Ήταν σαν να άκουγα κινέζικα.

Ως ενοχικό άτομο, πιστεύω πως φταίω για την κρίση της Πέμπτης και για τη φάση που είμαι τώρα.

Χθες το βράδι πήγα σε ένα πάρτι της δουλειάς. Από εκείνα που κάθεσαι μια ώρα, βλέπεις όλο τον κόσμο που είσαι μαζι του έτσι κι αλλιώς 8-10 ώρες, με τη μόνη διαφορά ότι είσαι ντυμένος καλά.

Τέλοσπάντων. Ήμουν σαν χαμένη. Χαιρέτισα πολύ κόσμο, μίλησα με διάφορους ( είναι αυτό που καθώς μιλάς με κάποιο, σου μιλά ένας άλλος, γυρίζεις να του μιλήσεις και τελικά ξεχνά τον προηγούμενο - ρεζίλι). Και όπως μιλούσα, ακούω μια φωνή. Ήταν το boss. Έρχεται χαμογελαστός προς το μέρος μου. Με ρωτάει "Είσαι καλύτερα τουλίπα; Σε βλέπω βαμμένη, με ωραία ρούχα. Καλά είσαι ε; Σου πέρασε ε;". Τον κοίταγα, προσπαθώντας να χαμογελάσω. Άδικα. Δεν μου έβγαινε. Υπό άλλες συνθήκες μ αρέσει να του μιλώ.

Ψέλλισα "ναι, οκ είμαι". "Άρα είσαι καλά!". Επιμένει. Και τότε απαντώ, χωρίς να το πολυσκεφτώ, χωρίς να αλλάξει το ύφος μου (νομίζω) " Όταν είμαι εκτός γραφείου είμαι καλά". Δεν θυμάμαι, πότε έφυγα από εκεί, αν σχολίασε. Δεν νομίζω να απάντησε. Νομίζω χαμογέλασε αμήχανα. Δεν θυμάμαι πραγματικά. Έφυγα.

Μετά κλασσικά, ένιωθα άσχημα γιατί σκεφτόμουν ότι δεν μίλησα σωστά.

Αλλά ξέρεις κάτι; Είναι σαν να πέθανε κάτι μέσα μου. Δεν μπορώ πλέον να προσποιούμαι ότι όλα είναι οκ και ότι αυτό που συμβαίνει στη δουλειά είναι οκ. Δεν είναι.

Αλλά δεν είναι μόνο η δουλειά. Είναι σχεδόν όλα. Που μοιάζουν δύσκολα και ανηφορικά.

Εύχομαι να είναι μόνο μια φάση.

Υ.Γ Και εκεί που σφουγγάριζα και μιλούσα με τα παιδιά στο twitter , με παίρνει τηλ ένας φίλος μου να δει αν είμαι καλά ( από τους λίγους που ήξεραν για το επεισόδιο της Πέμπτης). Απάντησα "δεν είμαι όχι". Και μου είπε ότι πήγαινε με την καινούρια του σχέση στην Πάφο για σ/κ. Ζήλεψα πολύ. Ας είναι καλά τα παιδιά, να πάει καλά το πράγμα. Ξαφνικά νιώθω απίστευτα μόνη στη Λευκωσία.