Και μετά;

Ζηλεύω τους ανθρώπους που πορώνονται με μικρά καθημερινά.Για παράδειγμα, η αναζήτηση του τέλειου αθλητικού παπουτσιού ή του super external hard disc ή του τέλειου little black dress.Μια φίλη μου αυτή την περίοδο μαγειρεύει. Πάει σε σεμινάρια, αγοράζει Jamie Oliver, Gordon Ramsay κλπ. και είναι όλη μέρα στην κουζίνα. Ο κολλητός μου κτυπιέται στα γυμναστήρια, μετράει τη καθημερινότητά του σε θερμίδες και ποσοστά λίπους.Νομίζω είναι απελευθερωτικό να έχεις μικρές «εμμονές». Είναι πρώτα από όλα αγχωλυτικό. Μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, κάνεις κάτι για σένα. Συγκεντρώνεσαι σε αυτό. Δεν περιμένεις να σου πει κανείς «μπράβο» ή να σου δώσει προαγωγή και ενδεχομένως δεν θα αλλάξει η πορεία της ζωής σου.Όμως είναι δικό σου. Και κανείς δεν μπορεί να στο πάρει.

Εγώ αυτή την περίοδο, από το καλοκαίρι, δουλεύω μόνο. Και πολύ.

Τόσο πολύ που αυτές τις μέρες θέλω να κλαίω από την κούραση. Μάλλον έχουν καταλάβει ότι μ αρέσει η δουλειά μου και περιμένουν πολλά . Και επειδή με νοιάζει, εγώ τους δίνω το 100%..

Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό είναι καταστροφικό. Έχω χάσει τη μνήμη μου. Μου μιλάνε και σκέφτομαι λίγο περισσότερο προτού απαντήσω. Και σίγουρα αυτές τις μικρές «εμμονές» δεν τις έχω. Δεν με ενδιαφέρει κάτι. Δεν έχω κάτι να πω. Γι αυτό και έκανα μέρες να γράψω εδώ. Νιώθω ότι ζω σε ένα μεγάλο φαύλο κύκλο.

Οκ, καριέρα. Χμ, ποτέ δεν με φαντάστηκα ως career woman. Από την άλλη πάντα ήθελα να αναπτύσσομαι ως άνθρωπος οπότε είχα αποφασίσει από τότε που πρωτάρχισα να δουλεύω, να το κάνω και μέσω της δουλειάς μου. Προσπαθώ να είμαι καλή, γιατί από τη στιγμή που δίνω τουλάχιστον 8 ώρες από τη ζωή μου κάπου, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό.

Μην νομίζεις, δεν ήμουν πάντα έτσι. Το κωλοβάρεμα που έχω κάνει σε δουλειές δεν λέγεται. Μαλακιζόμουνα στο msn και όταν ερχόταν η ώρα έτρεχα να κάνω τη δουλειά μου στο τσακ. Ελάχιστες φορές δεν πρόλαβα. Είναι το thrill της τελευταίας στιγμής, όπως που λέει και η κολλητή μου.

Τώρα όμως, νομίζω πως με έχει πάρει η μπάλα. Με νοιάζει η δουλειά μου και δουλεύω πολλές ώρες. Κατά τη διάρκεια της μέρας, ξεχνάω να απαντώ τα mail και τα sms των φίλων μου και όταν με παίρνουν τηλέφωνο, έχω ή νεύρα ή δεν πολυμιλάω. Αν κανονίσω κάτι το βράδι, έχει καλώς. Αλλιώς δεν γουστάρω να μιλάω στα τηλέφωνα, είμαι πολύ κουρασμένη για να είμαι κοινωνική από το τηλέφωνο.

Και μετά έχει ψοφήσει η libido μου. Καλά, δεν είναι ότι έχω και κάτι τώρα. Και όπως πάω…δεν θα έχω. Αν δεν είσαι σε mood πώς θα τύχει; Οκ έχω πεθυμήσει εκείνα τα έντονα βλέμματα, αυτό στο έχω πει χιλιάδες φορές. Αλλά…πρέπει να τρέξω να το προλάβω και αυτό; Πρέπει να δουλέψω και γι αυτό;

Πολλή δουλειά έπεσε βρε παιδί μου…κουράστηκα.

Υ.Γ1 Ο τίτλος του post είναι δανεισμένος από καμπάνια τράπεζας. Είναι η φράση που με εκφράζει αυτές τις μέρες. Ο νοών νοείτω.

Υ.Γ2 Το facebook και τα σχετικά είναι απρόσωπα. Θα στο αναλύσω στο επόμενο post.