Αν με ρωτήσεις εν είμαι δειλή ή γενναία, δεν θα ξέρω να σου απαντήσω. Αν ρωτήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, πάλι δεν θα έχει απάντηση.
Η αλήθεια είναι πως πρέπει να μας τύχουν 2-3 σημαντικά γεγονότα στη σειρά (από μια απόφαση της δουλειάς, μέχρι το αν θα έχεις το κουράγιο να την 'πέσεις' στο άτομο που σου αρέσει) για να μπορείς να πεις σε ποια κατηγορία ανήκεις.
Θεωρώ πως είμαι αρκετά γενναία στα επαγγελματικά - θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να έχω μια δουλειά με πολύ ψηλό μισθό, στην κυβέρνηση, αλλά είπα όχι- και αρκετά γενναία στην προσωπική μου ζωή γιατί δεν πήγα να παντρευτώ εκείνο το μαλάκα το 2003 που είχε όλα τα φόντα της "καλής περίπτωσης" - το ότι ήταν ψυχοπαθής ήταν κάτι που η μάνα μου συνεχίζει να αγνοεί και να μου λέει όποτε θυμηθεί ότι "έχω κάνει λάθη στις επιλογές μου"-, αλλά επιμένω να πιστεύω πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην είμαστε με εκείνους που ερωτευόμαστε.
Από την άλλη, η δειλία μου έγκειται στο γεγονός ότι είμαι εδώ και συνεχίζω να γκρινιάζω, στο ότι πολλές φορές έχω απίστευτες άμυνες ή στο ότι δεν λέω σε πολλούς να πάνε να γαμηθούν.
Και σήμερα αποφάσισα ότι το να είσαι γενναίος επίσης σημαίνει να έχεις soul σε ότι κάνεις.
Να κάνεις κάτι που πραγματικά θες, να ξέρεις τα ρίσκα και το ότι πας κόντρα σε όλα τα "πρέπει" και τα κολλήματα - δικά σου και των άλλων- αλλά να ξέρεις επίσης ότι αυτό είσαι εσύ και ότι είναι ο δρόμος σου.
Ψες είδα μια εξαιρετική ταινία, το Soul Kitchen. Μια και μοναδική προβολή στο Πάνθεον, στα πλαίσια ενός φεστιβάλ πολιτικοποιημένου/κοινωνικού. Το είχα σημειώσει μέρες πριν στην ατζέντα μου. Δεν θα το έχανα με τίποτα. Ταινία του Akin και να δούμε πότε και πως θα ξαναπροβληθεί. Ψάξε το.
Τί σχέση έχουν όλα αυτά θα μου πεις. Η δειλία και η γενναιότητα με την ταινία.
Καμία. Εκτός από το ότι όλα χρειάζονται...soul. Ειδικά εκείνα που θες πολύ.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είμαστε δειλοί.
Υ.Γ1 Επίσης εκπληκτικό και το soundtrack του Soul Kitchen. Το κομμάτι που ακούς τώρα είναι από το OST.
Υ.Γ2 Αν ξανακούσω πως ένας σολομός σε εστιατόριο που κοστίζει 20 ευρώ είναι value for money θα τσιρίξω. Έχουμε χάσει κάθε μέτρο. Ειδικά όταν τα περισσότερα φαγητά δεν έχουν soul.
την ειδα στο αττικον στη σταδιου τα χριστουγεννα.ποσο χρειαζομουν μια τετοια ταινια!!!
ReplyDeleteχαλαστηκα λιγο που σε καθε ταινια μας εχουν για λερες κ λοποδυτες ομως..
Μήνες διαβάζω γι' αυτήν και δεν πήρα χαμπάρι ότι θα προβαλλόταν... Γαμώτο.
ReplyDeleteΠολύ καλό post, συμπάσχω.
είσαι γεναίος όταν παρατάς κάτι στρωμένο για να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις!
ReplyDeleteti psixi tha paradosis mori :P
ReplyDeleteasxeton alla itan orea sira oson kai an diarkise
εγώ σχετικά πρόσφατα ξεκίνησα να λέω να πάνε να μαμηθούνε αυτοί που ΕΠΡΕΠΕ να πάνε. Ναι, θέλει κότσια, τι να κάνουμε? Και soul. Κυρίως. Τη ταινία θα τη ψάξω. Επιλογές. Γάμος. Λαχείο είναι. Και ο μαλάκας, και ο καλός. Διαλέγεις τον ένα δρόμο, αφήνεις ένα άλλο. Τόσο απλά. Ο σολομός δε μ' αρέσει, τα μοδάτα εστιατόρια που έχουν κατακλύσει την Αθήνα πλέον βαράνε μύγες και τους value for money σολωμούς τους τρώνε οι υπάλληλοι φαντάζομαι. Η υπερβολή σε καιρούς που δε σηκώνουν τέτοια. Χαιρετώ :)
ReplyDeleteΈτσι είναι τουλίπα μου. Ό,τι κάνουμε και δεν το αγαπάμε δεν έχει γεύση, ουσία, νόημα. Είναι σαν ένα όμορφο λουλούδι χωρίς άρωμα.
ReplyDeleteΤουλιπάκι δες την ταινία Waitress. Την είδα χτες στο σπίτι, δεν είναι πολύ γνωστή. Αλλά έχει να κάνει με όλα αυτά που λες, επιλογές, γεναιότητα, δύναμη...και φυσικά υπέροχες pies!!!
ReplyDeleteΤώρα γράφω εδώ όποτε μου έρθει... teleutaiaexodos.blogspot.com
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είμαστε δειλοί.
ReplyDeleteπόσο δίκιο έχεις. γι' αυτό δε μετανιώνω για τίποτα. και θα ψάξω και για την ταινία.
20 ευρώ value for money!! Απαπαπαπα! Τσκ!
ReplyDeleteΚαι το "Gegen die Wand" του Ακίν αξίζει τον κόπο να δεις.
ReplyDeleteπράσινη, νομίζω αυτό το λένε για όλους τους μετανάστες, όχι όμως για έλληνες. Το γεγονός ότι μας παρουσίασαν ως φυλή με πολλή "soul" γιατί δεν το είδες; :)
ReplyDeleteaurora, ειμαι σιγουρη πως θα την φέρει κανά cine studio σε κάποια φάση.
Δραπέτης, και συμπληρώνω "και ξέρεις γιατί το κάνεις".
anathemase, το έλεγα σε μια παρέα τις προάλλες. τι θεϊκή σειρά!!
ReplyDeletepink, μ αρέσουν οι απαντήσεις σου. Όλα λαχείο ε;
daisy, έτσι ακριβώς είναι!
κοτοσαλατα, την σημειώνω.ααα pies yeahhhh :)
ReplyDeletemarcella, that's the spirit :)
Mary, αυτό λέω και γω. που καταντήσαμε δηλαδή...
drakouna, πολύ τον έχω συμπαθήσει αυτό το σκηνοθέτη. Μερσί θα το ψάξω!
Θεωρώ ότι μετά από εξαντλητικές προπονήσεις και απίστευτη καταπόνηση του μυαλού και του σώματός μου, κατέκτησα τελικά την τέχνη του να λέω στους άλλους να πάνε να γαμηθούνε. Έχω καταλήξει λοιπόν στο εξής: Και να τα τίναζα απ' την υπερπροσπάθεια, άξιζε τον κόπο 100%... Καλά τα λες, ρε...
ReplyDeletepantws h mousiki pou paizei de m'aresei. friki einai auto to pragma pou akouw. gousta tha mou peis einai auta.
ReplyDeleteilias/gl
indiefuck, σε θαυμάζω! πως το κάνεις;
ReplyDeleteilia, μια χαρά ειναι, soundtrack του Soul Kitchen