Dream a little bit ( πολύ bit όμως)

Σήμερα το πρωί ξύπνησα, σκέφτηκα αν έχω κάτι που είναι πραγματικά χάλια στη ζωή μου - όχι-, σηκώθηκα, έφτιαξα kellogg's με γάλα και κάθισα στον καναπέ. Μπήκα στο facebook, έψησα κοτόπουλα και cake, έσπειρα και μετά μου ήρθε η φλασιά.

Πεθυμώ παραλία! Ναι! Δεν με έχει κουράσει το καλοκαίρι, δεν πεθυμώ το χειμώνα και ζεστούς καφέδες, δεν με ενδιαφέρουν τα τζάκια και τα βουνά. Μόνο καλοκαίρι.

Αν είχα λεφτά ρε παιδί μου, θα έπαιρνα μια ωραιότατη άδεια τα Χριστούγεννα και θα πήγαινα Μαρόκο! Ή έστω σε εκείνη τη μπούρδα το Σαρμ ελ Σειχ ( έτσι γράφεται;).

Βαριέμαι να φοράω πολλά ρούχα, λυπάμαι το μαύρισμα που θα αρχίσει να φεύγει σιγά σιγά ΚΑΙ νιώθω ξενέρωτη το χειμώνα. Παραλία, κύματα, ηλιοθεραπεία, μαγιό.

On another note, είδα Παπακαλιάτη ψες. Ήταν ένα αδιάφορο επεισόδιο. Επίσης, πραγματικά είναι σχεδόν το ίδιο με το Brothers & Sisters. Η μάνα επιτέλους μαθαίνει για την ερωμένη, ο μικρός γιος πάει σε κλινική απεξάρτησης ΚΑΙ το αντικείμενο πόθου του Παπακαλιάτη είναι η κόρη της ερωμένης του μπαμπά και μπορεί και να μας προκύψει και αδελφή του. Όλα αυτά τα ίδια ακριβώς στην αμερικάνικη σειρά. Αυτό που μου άρεσε όμως ήταν η συνομιλία του Χρ.Π με την τύπισσα στο αεροδρόμιο. Μου θύμισε κάτι δικές μου παλιές ιστορίες που τελικά δεν τόλμησα γιατί ο άλλος ήταν χίλια μίλια μακριά. Τελικά σε αυτή τη ζωή ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να παίρνεις ρίσκα. Γιατί είναι καλύτερα να τρως τα μούτρα σου από το να μην έχεις μούτρα να αντιμετωπίσεις τα θέλω σου.

Έξω βροντάει. Ουφ. Καλοκαίρι μου.

Παιδιά, δεν παλεύονται τα έξω τελικά. Βαρετά μπαράκια, αδιάφορος κόσμος. Μπορεί να τα βλέπω εγώ έτσι και να τα ισοπεδώνω. Το πιο πιθανόν. Αλλά την Παρασκευή που βγήκα, τρόμαξα με το πόσο χάλια μου φαίνονταν τα τρία μπαράκια που πήγα.

Άρχισα γυμναστήριο εντατικά. Αποφάσισα ότι πρέπει να αυξήσω τις happy hormones. Ανάμενε σχετικό ποστ.

Υ.Γ1 Βγάζει η Χαρούλα καινούριο δίσκο, που λένε πως θα είναι τόσο υπέροχος όσο η "Οδός Νεφέλης" ΚΑΙ θα έχει ηλεκτρονικές αναφορές. Αντε, να πάρουμε και κανά original cd.

Υ.Γ2 Δεν ξέρω αν η φάση ηρεμίας που περνώ τώρα σημαίνει κάτι. Δεν παίρνω ρίσκα. Είναι κακό;

Υ.Γ3 Είμαι απένταρη και (αυτό αφορά τις αναγνώστριες) δεν έχω ρούχα να φορέσω!