4

Μετά και από το δεύτερο επεισόδιο του «4» ( χθες κατάλαβα ότι ονομάζεται «Τέσσερις» και όχι «Τέσσερα») μπορώ να κάνω μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του νέου αριστουργήματος δια χειρός Παπακαλιάτη.

Καταρχάς με το που είδα τον μπαμπά στο πρώτο επεισόδιο έτοιμο να αυτοκτονήσει, υποψιάστηκα πως η σειρά από την οποία αποφάσισε να εμπνευστεί ο σεναριογράφος (καλά, κλέψιμο είναι αλλά επειδή ανέκαθεν το έκανε καλά αυτό, θα του δώσουμε ένα ελαφρυντικό), είναι η αγαπημένη μου Brothers and Sisters. Η οποία, αν δεν την έχεις δει, έχει να κάνει με μια μεγάλη οικογένεια (ανάμεσά τους και η Calista Flockhart) η οποία μαζεύεται ένα βράδι σπίτι για μια επέτειο. Η μαμά είναι η Sally Field (εδώ η Μεντή) και o μπαμπάς ο Τομ Σκέριτ (εδώ ο Μυλωνάς). Σε εκείνο το πρώτο επεισόδιο, ο μπαμπάς παθαίνει καρδιακή ανακοπή, πεθαίνει και εκεί αρχίζουν όλα. Αποκαλύπτεται η ερωμένη πολλών χρόνων (όπως και εδώ) με την οποία μοναδική σχέση έχει ο αδελφός της απατημένης συζύγου (όπως και εδώ). Σε όλο τον πρώτο κύκλο, ο μπαμπάς εμφανίζεται σε σκηνές flashback ενώ στο «4» όπως είδα ψες, μάλλον θα εμφανίζεται ως συνείδηση για να κάνει φανταστικούς διαλόγους με όλους (το «φανταστικό» είναι η νέα αγάπη του Χρ.Π μάλλον).

Τα αδέλφια είναι όλοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες που με ένα μαγικό τρόπο τα βρίσκουν μεταξύ τους, τρώνε σοκολατίνα στην κουζίνα, γελάνε όλοι μαζί, τα περνάνε όλοι μαζί, φλερτάρουν όλοι μαζί κλπ. Σαν αμερικάνικη feel good σειρά. Αυτό το στοιχείο, το «είμαστε όλοι μια παρέα» είναι αγαπημένο του Χρ. Π. Από δω υποθέτω πως ο Χρ.Π ή δεν έχει φίλους και κάνει wishful thinking πως έτσι θα ήθελε να είναι η ζωή του ή όντως έτσι είναι με τους φίλους του.

Ο Χρ.Π παίρνει πάντα το ρόλο του «μοιραίου» άνδρα. Σε αυτή τη σειρά ως ο Φθινόπωρος, έχει μια γλυκιά μελαγχολία στο βλέμμα και μια ζωή που αν και φαίνεται ήρεμη, ανατρέπεται με τον πιο «κινηματογραφικό» τρόπο.

Οι γυναίκες είναι πάντα ωραίες και λίγο μοιραίες. Από τη Ζέτα (η οποία ακόμα μόνο στο Παρά Πέντε μ άρεσε) μέχρι τη μικρούλα τη Σκιάδη που αν και ως τώρα με εκνευρίζει θα μας προκύψει μοιραία.

Υπάρχει πάντα ένας πρωταγωνιστής που είναι είτε μπλεγμένος στα ναρκωτικά ή είναι gay. Αλήθεια πως του ξέφυγε του Χρ.Π το gay στοιχείο σε αυτή τη σειρά; Μπορεί να γίνει η Zέτα όταν φάει το κέρατο από τον Χρ.Π.

Η μουσική όπως πάντα είναι σούπερ. Εύγε στον Χρ.Π και στον αδελφό του (είχα ακούσει παλιά πως αυτός επιλέγει αλλά είναι αφανής ήρωας)

Όλα είναι τόσο μα τόσο στιλιζαρισμένα. Ωραία σπίτια, όμορφα γραφεία, τέλεια ρούχα, τέλειες “Kodak moments”. Θέλω και εγώ αυτή τη ζωή.

Ο Χρ.Π λέει όπως πάντα το «γουστάρω» συνέχεια.

Τα ζευγάρια λένε πάντα μεταξύ τους «μωρό μου». Δεν έχει άλλες λέξεις αυτό το παιδί να γράψει;

Μπορεί να περνάνε τα χίλια μύρια, θανάτους, αποκαλύψεις, γράμματα, βαρετοί γάμοι, φανταστικές γκόμενες ΑΛΛΑ πάντα περνάνε καλά, παρεϊστικα και έχουν λεφτά και για ταξίδια.

Πάντα υπάρχουν σκηνές σε μια άλλη χώρα. Στο «Κλείσε τα Μάτια» ήταν το Λονδίνο, στο «Δυο Μέρες μόνο» το Παρίσι. Τώρα θα είναι η Νέα Υόρκη. Και μετά σου λένε, υπάρχει κρίση.

Αυτά. Πάντως εμένα ξέρεις που θα με βρίσκεις ΚΑΘΕ Δευτέρα. Μπροστά από την τιβι να βλέπω «4». Γιατί αν μη τι άλλο, ο Χρ.Π φτιάχνει όμορφα παραμύθια.