Thursday, October 22, 2009

Πόσα ουφ πλέον;

Προειδοποίηση: Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια από τα ίδια, είναι απολύτως ειλικρινές, δεν ωραιοποιεί καταστάσεις και δεν έχει ίχνος αισιοδοξίας.
Οι νύκτες στη Λευκωσία μου είναι αδιάφορες. Χμ ,λάθος. Πάμε ξανά.
Οι νύκτες και οι μέρες στην Κύπρο είναι τόσο άδειες που αν βάλω μια φωνή, θα ακουστώ ως την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κάπως καλύτερα.
Ή μήπως να το πω έτσι: Θέλω χρώμα. Οκ, το βρήκα.

Λέω τα ίδια και τα ίδια, σκέφτομαι δυο πράγματα συνεχώς. Βαρέθηκα.
Σήμερα το πρωί, ξύπνησα και τρόμαξα με την ιδέα ότι αύριο είναι Παρασκευή και μεθαύριο είναι Σάββατο. Φόρεσα το τζιν μου και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού. Πω ρε φίλε, δεν αντέχεται τελικά.
Ελάχιστα πράγματα με κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη. Αυτά τα πράγματα για να συμβούν, πρέπει να συνωμοτήσει ολόκληρο το σύμπαν. Εγώ από μόνη μου δεν τα καταφέρνω. Κάνω κάτι λάθος; Πιθανόν. Χωρίς να μοιρολογώ, δηλώνω πως αν δεν κάνω εγώ τις κινήσεις, τίποτε δεν θα κανονιστεί. Άρα με μαθηματική ακρίβεια αν δεν προτείνω εγώ, αν δεν πάρω τα τηλέφωνα, μπορεί και να κολλήσω σπίτι Παρασκευή και Σάββατο και όλες τις άλλες μέρες και νύκτες. Όχι απαραίτητα για να βγω – ως και αυτό το έχω σιχαθεί γαμώτο. Αλλά για να γίνει κάτι. Με ένα άτομο, με ένα βλέμμα του, με μια παρέα που έχει χημεία, με ένα φίλο που περνάμε γαμάτα. Αλλά όχι, εμένα η ζωή μου δεν είναι τόσο εύκολη. Μα μόνο σε εμένα τυχαίνει αυτή η μαλακία; Και στα 32 μου; Μήπως τελικά όλοι αυτοί που κάνουν οικογένεια και κάθονται στα σπίτια τους με άλλους φίλους τους ζευγάρια, βρήκαν τη λύση και εγώ είμαι η άκυρη που κάθομαι και τους κατακρίνω;
Διάβασα ένα post σήμερα στο blog μιας αναγνώστριας της Lifo. Πόσο πολύ την καταλαβαίνω. Ένιωσα κάπως καλύτερα. Τελικά υπάρχουν κι άλλοι.

Ξέρω πολύ καλά πως είναι state of mind.
Έχω σκυλοβαρεθεί. Δεν μπορώ να το πω αλλιώς.

23 comments:

  1. Dude....Δεν είσαι μόνη σου….εγώ προσωπικά είμαι 31 single vain demanding και έχω τάσεις για depression. Στη ζωή γενικά I refuse to compromise(αν και στο θέμα δουλειάς έχω κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΟ compromise)και τελευταία...άρχισα να αγχώνομαι ότι τα έχω δει όλα λάθος, τα έχω φιλοσοφήσει όλα λάθος...περιμένω από στιγμή σε στιγμή εκείνο το life altering meltdown (i used to wait for love but a nervous breakdown will do just fine lately...i am giving up on love)που θα με κάνει να δω τη ζωή πιο απλά...να βρω ένα καλό παιδί να το παντρευτώ και να κάνω κανένα κουτσούβελο. Αλλά έχω πολύ πείσμα και πολλή κράση...for all the wrong things από ότι φαίνεται...και περιμένουμε τον Goddot...περιμένουμε...περιμένουμε.... Μερικές φορές απλά θέλω να ανοίξω το κεφάλι μου να βγάλω το μυαλό μου και να το πετάξω που το Κάβο Γκρέκο κάτω...ΠΕΡΚΙ ΓΛΥΤΩΣΩ... SEE??? YOU ARE NOT ALONE
    :)

    ReplyDelete
  2. dudes... been there, done that, TRUST ME!
    "Μήπως τελικά όλοι αυτοί που κάνουν οικογένεια και κάθονται στα σπίτια τους με άλλους φίλους τους ζευγάρια, βρήκαν τη λύση και εγώ είμαι η άκυρη που κάθομαι και τους κατακρίνω;"

    OH YES! That's the next big step you have to take in your life!

    Σορρυ για το αγγλικο, εφκήκεν μου αυθόρμητα...

    ReplyDelete
  3. αχ τουλιπάκι μου γλυκό...πραγματικά στενοχωρέθηκα που διάβασα το ποστ σου σήμερα. Κι εγώ είχα περάσει μια φάση τέτοια...αδράνεια, χωρίς τίποτα να σε βγάζει έξω από τη σπαστική ρουτίνα. και ναι! έρωτα είναι αυτό που χρειάζεσαι, κάποιον να σε κάνει να δεις τον κόσμο μέσα από άλλα μάτια! στο εύχομαι με όλη μου την ψυχή.

    ReplyDelete
  4. anonymous, έχει πλάκα το dude :)
    έτσι ακριβώς! είναι μόνο θέμα έρωτα όμως; Δεν νομίζω. Δηλαδή αν μου έλεγες να πάω να μείνω 6 μήνες στο Μπαλί ή στην Κούβα single ή μη, θα μου άλλαζε το σκηνικό. Γιατί θα τα άφηνα όλα αυτά πίσω. Νομίζω με κουράζει η ανυπαρξία χρώματος στην καθημερινότητά μου. Δεν είναι ακριβώς θέμα single-ness.
    Αλλά υπομονή ρε φίλη. Μην γκρεμοτσακιστείς από Κάβο Γκρέο. Θα γίνεις ρεζίλι στις ειδήσεις :P

    ktino, μα τωρά μου λες να παντρευτώ και να κάνω παιδάκια; Αυτό είναι λοιπόν; Αυτή είναι η μόνη λύση; Και αν κάποιος φύση θέση δεν θέλει αυτό το σενάριο; Δεν μου έχω εμπιστοσύνη εξάλλου να κάνω ισορροπημένη οικογένεια σε αυτή τη φάση της ζωής μου.

    marcella, έτσι λες να είναι; Μια φάση αδράνειας; Την έχω περάσει τόσες πολλές φορές. Και η μαλακία ξέρεις ποια είναι; Δεν φταίνε οι άλλοι. Ούτε ο γκόμενος, ούτε ο κολλητός, ούτε οι φίλοι, ούτε η οικογένεια. Είναι καθαρά state of mind. Μου ρχεται να κλειστώ σπίτι μου . έτσι και αλλιώς δεν θα το προσέξει κανείς νομίζω.

    ReplyDelete
  5. nixtolouloudo10/22/2009 5:29 PM

    "Σήμερα το πρωί, ξύπνησα και τρόμαξα με την ιδέα ότι αύριο είναι Παρασκευή και μεθαύριο είναι Σάββατο."

    ...Μια απ'τα ίδια και γω
    :(

    ReplyDelete
  6. nixtolouloudo10/22/2009 5:29 PM

    "Σήμερα το πρωί, ξύπνησα και τρόμαξα με την ιδέα ότι αύριο είναι Παρασκευή και μεθαύριο είναι Σάββατο."

    ...Μια απ'τα ίδια και γω
    :(

    ReplyDelete
  7. Τουλιπάκι, πάρε μια βαθιά ανάσα και κάνε ένα πνευματικό διάλειμμα για λίγο. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να μουλιάσεις αφού αυτό νιώθεις. Όλοι το παιρνάμε κατα διαστήματα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παραδοθείς και να το απολαύσεις όπως όλα τ'άλλα σ'αυτή τη ζωή.

    Όσο για το να νιώθεις ότι σε ψάχνούν, σε σκέφτονται και κατεπέκταση σε αγαπούν είναι ένα περίεργο τρυπάκι, γιατί είμαι σίγουρη ότι έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε αγαπούν αλλά με το δικό τους τρόπο και πρέπει να τους αποδεκτείς ακριβώς γιαυτό αντί να ζητάς κάτι που δεν μπορούν ενδεχομένως να δώσουν.

    Τώρα όσο αφορά τον έρωτα, αυτός και κουφός και τυφλός και τρελός είναι, σου φανερώνεται από το τίποτα, σε παρασέρνει και μετά.... ζεις την ιστορία για να μάθεις την συνέχεια υποθέτω.

    ReplyDelete
  8. Εγώ εν λαλώ τίποτε :)

    ReplyDelete
  9. τι λες, ρε τουλίπα, και με θυμώνεις; σε έχει πιάσει μάλλον η χαμηλή αυτοεκτίμηση...φυσικά και θα σε γυρέψουν όλοι. αλλά ξέρεις τι; άτομα σαν κι εσένα που κάνουν τα τηλεφωνήματα, που οργανώνουν εξόδους, τα θεωρούν οι άλλοι λίγο δεδομένους. ξέρουν ότι από κάπου θα εμφανιστείς να ρίξεις καμιά ιδέα και αυτοί επαναπαύονται, όχι άδικα. τους έχεις καλομάθει.οι άλλοι ίσως πάλι να αφήνονται να τους πάρει το ρεύμα, εσύ δεν το δέχεσαι αυτό, και καλά κάνεις, αν δε σ' εκφράζει. πάντως καλό θα σου έκανε να σε γυρέψει και σένα κάποιος μια φορά με μια σούπερ ιδέα. αν ζούσα στην πόλη σου, ειλικρινά θα σ' έπαιρνα να κάνουμε κάτι τρελό.πάντως, στο έχω ξαναπεί νομίζω, βρες μέσα σου πρώτα τι σε γεμίζει, βρες εσύ τι θέλεις και κάντο και μόνη αν χρειαστεί! ουφ, χρειάζεσαι θετικότητα και κάποιον να σε σπρώχνει προς εκείνη!

    ReplyDelete
  10. "Μήπως τελικά όλοι αυτοί που κάνουν οικογένεια και κάθονται στα σπίτια τους με άλλους φίλους τους ζευγάρια, βρήκαν τη λύση και εγώ είμαι η άκυρη που κάθομαι και τους κατακρίνω;"

    όχι. Δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για το κλισεδάκι "οικογένεια, μωρά, ευτυχία που πουλάει στις διαφημίσεις και στα σήριαλ".

    Επειδή ακριβώς είναι state of mind όπως σωστά λες, ακόμα κι αν είχες άντρα και παιδιά, πάλι θα βαριόσουν (ή δε θα προλάβαινες να βαρεθείς, αλλά και πάλι δε θα ήσουν καλά), γιατί άλλο είναι που σου λείπει. Άσε που θα πέρναγες το depression σου και στην οικογένεια.

    ReplyDelete
  11. τουλίπα μου θα διαφωνήσω με κάποιες εισηγησεις που σου κάνουν κάποιοι φίλοι μπλογκερς. δεν είναι η "λύση" ο γάμος, ή τα παιδιά ή οτιδήπότε.
    λύση είναι ό,τι βλέπεις εσύ σαν λύση, κάτι που θα κάνεις γιατί γουστάρεις τρελλά. κάτι που θα σε εξιτάρει. που θα κοιμάσαι, ξυπνάς και θα το σκέφτεσαι.
    δεν ξέρω τι μπορεί να είναι, μόνο εσύ ξέρεις τι σε εξιτάρει αλλά σίγουρα υπάρχει αυτό το κάτι.
    φιλιά!

    ReplyDelete
  12. nixtolouloudo, η Παρασκευή ήταν στα 5/6 της μια τέλεια μέρα. Το υπόλοιπο 1/6 , όχι και τόσο καλό. Εσύ;

    alice, δεν θέλω καθόλου να μουλιάσω. Θέλω χρώμα! Φυσικά και είναι όλα στο μυαλό. Αλλά πραγματικά νιώθω μια απίστευτη αμηχανία για όλα όσα γίνονται ή δεν γίνονται τριγύρω μου.

    the passenger, κι όμως είπες!

    ReplyDelete
  13. marcella, έχεις δίκιο στα περισσότερα! Η αλήθεια είναι πως θέλει να έρθει κάποιος, γκομενος ή φίλος και να μου πει μια σούπερ ιδέα. Και θα την κάνω με τα χίλια! Είσαι Λεμεσό;

    pax, λατρεύω το σπίτι μου! Τόσο πολύ που θα ήθελα να αλλάξω χώρα και να το πάρω μαζί μου. ΜΑ πως σου ήρθε αυτό;

    krot, ναι τελικά είναι όλα καθαρά προσωπικά. Με πνίγει έτσι κι αλλιώς η ιδέα της οικογένειας σε αυτή τη φάση. Και τα ζευγαράκια που είναι μαζί γιατί δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν. Αντε μην αρχισω...χα χα :)

    ReplyDelete
  14. Dorothea, μα έχω συνειδητοποιήσει εδώ και καιρό το ότι να κάνεις οικογένεια είναι για πολλούς η σωτηρία. Και όχι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση για μένα. Ούτε και γω όμως ξέρω τι είναι αυτό το "κάτι"...:)

    ReplyDelete
  15. ευτυχώς που δεν θεωρείς την απόκτηση οικογένειας ως λύση, θα είναι κρίμα η οικογένεια. Τζι εσύ γιατί θα χαθείς μιαν τζιαι καλή.

    i guess you just wait it out χωρίς να το πολλοφιλοσοφείς :/

    εν μου έρκεται κάτι καλύτερο να πω

    ReplyDelete
  16. sike μου, έτσι ακριβώς σκέφτομαι και γω. Νομίζω είναι τελείως μεταβατική περίοδος. Να δω και γω τον εαυτό μου, να αυξήσω τις happy hormones aka gym κλπ. Πάω για ποτά. Πάρε το mini sike και ελάτε

    ReplyDelete
  17. Oloi pername tetoies faseis kata kairous asxetou tis ilikias mas..
    Vale kainourgious stoxous.graftou gym ,kolimvisi,mpaleto..nai sta 31 GINETE..vale stoxous

    ReplyDelete
  18. αγανακτισμενη, γραφτηκα. μπας και νιωσω καλυτερα. αλλα δύσκολα τα πραματα...

    ReplyDelete
  19. άστο καλό, είδα το too late :]
    άλλη φορά πε μας που πιο γλήορα

    ReplyDelete
  20. ναι να φορεσετε τις καλες σας τις πάνες !

    ReplyDelete
  21. Ειναι ακριβώς όπως τα λες και για μένα. Και μάλιστα αναρωτιόμουνα και γω αν είμαι μόνη :).
    Θα σου πω που κατέληξα, εντελώς υποκειμενικά, έτσι;
    Μου λείπει ο έρωτας, οι ζωντανοί άνθρωποι που μαθαίνουν καινούρια πράγματα και δεν κολλάνε και είναι γυρω μου, τα νέα πρότζεκτ ζωής που θα είναι στόχοι και θα με πορώνουν, ότι και να είναι.
    Και ναι αν δε σε καλούν είναι γιατί απλά δεν το σκέφτονται. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Όσο και αν σ'αγαπάνε.
    Όσο για οικογένεια κλπ, έχω να πω χα-χα-χαααα.Καμία σχέση όμως.Πολλές φορές σκέφτηκα αν θα με έκανε ευτυχισμένη κάτι τέτοιο και κατέληξα στο ότι θα ήταν φοβερή σωτηρία και αλλοθι αν μου συνέβαινε μικρότερη να έχω αυτή τη 'φυσιολογική' πορεία, γιατί απλά θα γλίτωνα από την καταπίεση της πλειοψηφίας που νιώθω τώρα, θέλοντας και μη. Και μόνο το γεγονός όμως ότι χρησιμοποιώ τις λέξεις άλλοθι και σωτηρία τα λέει όλα:)Για μένα δεν είναι φυσιολογική πορεία είναι άλλοθι. Και όπως είπε και η πρώτη σχολιάστρια, αυτό το ρημάδι το μυαλό τα φταίει, και αυτό δύσκολα αλλάζει.
    Να τελειώσω το μακρύ μονόλογο λέγοντας πως πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα και πιο δύσκολα και θα πρέπει να το πάρεις επάνω σου. Δε θα γίνεις ποτέ σαν τους άλλους αλλά μπορείς να γίνεις το καλύτερο που μπορείς.Χμ σα να το λέω για να το ακούσω:)? Καλη συνέχεια:)

    ReplyDelete