Tuesday, November 06, 2007

It's only me

Τον τελευταίο καιρό δεν είμαι και στα καλύτερα μου. Αν έχεις διαβάσει προηγούμενα ποστ, θα το έχεις διαπιστώσει. Φυσικά μπορεί να μην τα διάβαζες ως το τέλος , δεν σε αδικώ. Ούτε και γω θα ήθελα να χαλάω τα λίγα λεπτά που έχω για να σερφάρω στο ίντερνετ, να διαβάζω τα διάφορα απαισιόδοξα του καθενός.
Όταν είχα αρχίσει το blogging είχα πει ότι δεν θα έγραφα post, σε φάση που ήμουν στις μαύρες μου. Αλλά πλέον έχω διαπιστώσει πως από τη στιγμή που δεν έχω που αλλού να μιλήσω θα τα λέω εδώ. Και αν θες τα διαβάζεις....αλλιώς, έχει άλλα πιο χαρούμενα, πιο έξυπνα και πιο όμορφα blog ( δες λίστα δεξιά).

Γιατί δεν είμαι καλά; Υποψιάζομαι, αλλά δεν είμαι ακόμα σε φάση να σου πω τα πάντα. Εγώ νομίζεις καταλαβαίνω γενικά; Τα πιο κάτω δεδομένα πάντως δεν βοηθούν στην εξήγηση.
Έχω μετά από πολύ καιρό, έναν άνθρωπο που παρόλα τα διάφορα που είχαμε τις τελευταίες βδομάδες, είναι (ακόμα) από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί. Δεν ξέρω αν το πιστεύει, δεν έκανα και πολλά τον τελευταίο καιρό για να του το δείξω.
Έχω φίλους που αγαπώ. Το speed dial του τηλεφώνου μου έχει τηλέφωνα που ανά πάσα στιγμή μπορώ να σηκώσω το ακουστικό και να σχηματίσω τον αριθμό. Έχω και μερικούς που μπορεί να είναι μακριά αλλά πολλές φορές λειτουργούν σαν ο "από μηχανής θεός". Είναι και κάποιοι άλλοι που με ξέρουν απέξω και σε αντίθεση με μένα, πιστεύουν ότι έχω περισσότερα καλά παρά κακά.
Έχω μια οικογένεια που με αγαπά παρόλο που δεν ήμουν και η καλύτερη κόρη. Έχω μια αδελφή που είναι ένας άγγελος, ακόμα και αν δεν της το έχω πει ποτέ.
Έχω...έχω...έχω...
Είναι αρκετά.
Θέλω άλλα; Όχι, δεν έχω λίστα με τα 'θέλω΄μου. Ίσως είναι η φάση μου, αλλά δεν θέλω να ονειρεύομαι.
Γι αυτό σου λέω, δεν ξέρω.
Αν μπορούσα να ευχηθώ κάτι όμως, είναι να γίνει το μυαλό μου πιο απλό, να σκέφτομαι λιγότερο, να μην αναλύω, να μην ισοπεδώνω, να μην πνίγομαι. Αυτό θέλω μόνο.


Να σε ρωτήσω κάτι;
Ως ποια ηλικία δικαιούσαι να πεις στον άλλο "να με προσέχεις";

UPDATE: Δεν έχει να κάνει με ηλικία. Είναι κάτι άλλο πιο "βαθύ". Εγώ δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα. Ούτε ξέρω αν θα βρεθεί τελικά αυτός που θα με κάνει να νιώσω πως με προσέχει.

15 comments:

  1. Νομίζω το να με προσέχεις έχει παραπάνω νόημα ώσπου μεγαλώνουμε...

    και chillare, αφού παραδέχεσαι ότι έχεις τους φίλους και την οικογένεια σου ( που εν καλά).

    even though i completely understand το 'Αν μπορούσα να ευχηθώ κάτι όμως, είναι να γίνει το μυαλό μου πιο απλό...'.
    Μετά που πολλά χρόνια μαζοχισμού εκατάλαβα ότι εν αλλάσω. You just have to tame it and regardless of what your mind dictates choose to see the bright side of life. :-)

    Μπας και θέλεις κανα ταξιδάκι πάλε?

    ReplyDelete
  2. Roamακι, συμφωνώ για το πρώτο σχόλιο. Ίσως όταν μεγαλώνουμε, αποκτά άλλη σημασία, πιο ουσιαστική.
    Αφού είσαι μικρή, πως κατάφερες να περάσεις και από "χρόνια μαζοχισμού"; :)
    (ταξιδάκι ναι, προσπαθώ να το προγραμματίσω!).

    ReplyDelete
  3. ααα... μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αυτό θα αρχίσω να αναζητώ κάποια στιγμή. Κάποιον να με προσέχει...

    τα φιλιά μου :-)))

    ReplyDelete
  4. Όϊ τζαι είμαι μιτζιά...20 ρε σε 1,2,3 μήνες. 2- instead of 1-, is a big chance.

    Χμμ in case you have forgotten, η εφηβεία εν νεν και ότι πιο εύκολο. Ιδίως άμαν οι φίλοι σου πλέουν καθημερινά σε πελάγη ευτυχίας και είναι ευχαριστημένοι με το να πηαίνουν κλάπ 2 φορές την εβτομάδα! Ας πούμε ότι εν ήμουν/είμαι έτσι.

    ReplyDelete
  5. @november darling, και εγώ αυτό ψάχνω..που θα πάει δεν θα το βρούμε; ( είναι τόσο δύσκολο δηλαδή;;)χχ

    @roam εισαι μικρή, μην ακούω βλακείες :). θυμάμαι την εφηβεία, δεν πέρασα και άσχημα πάντως. Και δεν ήμουν όπως περιγράφεις τους φίλους σου.

    ReplyDelete
  6. λελούδι γλυκό, αν δε σε προσέξει τα παρατάω όλα και κατεβαίνω κάτω να του κάνω τα μούτρα κιμά! Ή, βάζω κάτι γνωστούς, παιδιά απ' τα λίγα, ξέρεις, δικοί μας άνθρωποι, να του αλλάξουν γνώμη :))))

    Εδώ γράφεις ό,τι γουστάρεις - πάλι τα ίδια θα λέμε; Θέλω να πιστεύω, πάντως, ότι όταν γράφεις ξεχνιέσαι. Αυτό που σκέφτομαι συχνά είναι ότι μόνο με τη σκέψη δε γίνεται ΤΙΠΟΤΑ. Αν θες να γίνει κάτι πρέπει να το κάνεις. Εσύ και κανένας άλλος. Άντε, βάζουμε κι εμείς κανένα χεράκι, αλλά κυρίως εσύ.

    φιλί!

    ReplyDelete
  7. atti μου γλυκιά! Τελικά μερικοί άνθρωποι απλά δεν μπορούν σε προσέξουν :(
    Αλλά εσύ μην κατέβεις - όταν έχει κάτι τελειώσει, ποιος ο λόγος να βιαιοπραγούμε; Θα σου ανέβω εγώ.
    Ναι, κουράστηκα να σκέφτομαι.

    ReplyDelete
  8. ούτε γω επέρασα άσχημη εφηβεία, αντιθέτως ήταν αρκετά entertaining :-)). anyways, hope things are clearer now!

    ReplyDelete
  9. άρα roam δεν υπάρχει συνταγή για το πως πρέπει να συμπεριφέρεσαι :)
    ούτε και πρέπει να δίνεις σημασία για το πως σε βλέπουν οι γύρω σου.

    ReplyDelete
  10. μη στεναχωριέσαι πουλάκι μου, φάση είναι. η δική μου συμβουλή, αν τη θες, είναι να κάνεις πράγματα: να μαγειρέψεις, να μαστορέψεις κάτι, να πάρεις πηλό και να φτιάξεις μια μαλακία, να αλλάξεις το χώμα στις γλάστρες σου. η σωματική εργασία πάντα βοηθά το αίμα να κυκλοφορεί, αν με εννοείς :)

    ReplyDelete
  11. Λες yo!reeka's μου όλοι οι κηπουροί, οι διάσημοι μάγειροι να έγιναν επειδή σε κάποια φάση χώρισαν και χώθηκαν (στην κυριολεξία) με τα μούτρα στη δουλειά; :)

    ReplyDelete
  12. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω πολλά. Τον τελευταίο καιρό νιώθω και εγώ κάπως έτσι και αποφάσισα να κάνω την αμερικανιά με τους στόχους που θα βάλω από το νέο έτος γιατί αρχίζει να μην μου αρέσει ο εαυτός μου καθόλου... πάντως εχθές σκέφτηκα ότι ίσως να με πιάνει νωρίς η "δύσκολη εφηβεία των 29" που έλεγαν και οι Κατσιμιχαίοι... όσο και αν ξέρεις ότι δεν φταίει η ηλικία ίσως αυτό που ενοχλεί να είναι το "πόσο χρονών είμαι , πόσα έκανα που ήθελα να κάνω, πόσα δεν έκανα, πόσα ονειρεύομαι ακόμα" και το κυριότερο όλοι οι άλλοι που μου λένε να ασχολούμαι με "πράγματα της ηλικίας μου"...

    ReplyDelete
  13. Trilian μου, διαπιστώνω πως αυτό το κείμενο ο καθένας το εκλαμβάνει σύμφωνα με τη δική του φάση. Πάντως στην περίπτωση σου, επειδή εγώ πάτησα τα 30 εδώ και κάτι μήνες και αντί να γίνω "λογική" πήγα και έζησα έναν έρωτα, όχι και τόσο "λογικό", έχω να σου πώ κάτι: Δεν έχει συνταγή για το τι πρέπει να κάνεις τον κάθε χρόνο της ζωής σου. Δεν είπε κανείς πως στα 29 σου πρέπει να συμπεριφέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο.΄Όταν θα βάλεις τους στόχους σου λοιπόν, σιγουρέψουν πως περιλαμβάνουν τα όνειρά σου. χ

    ReplyDelete
  14. Αν είχε συνταγές η ζωή θα ΄ταν θάνατος

    ReplyDelete
  15. συμφωνώ απόλυτα diastimata. αλλά πόσο αυθορμητισμός να αντέξει ο άνθρωπος; :)

    ReplyDelete