Τέλος Εποχής

Ε ναι...πόσο να διαρκούσε; Άμα δεν επενδύεις σε μια σχέση για διάφορους λόγους ( μερικοί ίσως και να ήταν κατανοητοί- δεν είμαι απόλυτη, ούτε μηδενίζω), γιατί να υπάρχει;
Είναι σαν να νοικιάζεις ένα διαμέρισμα. Επειδή στο μυαλό σου, ξέρεις ότι δεν θα μείνεις πολύ, δεν το επιπλώνεις όπως ιδανικά θες, δεν "σπαταλάς" την ώρα σου να το διακοσμείς. Αφού είναι προσωρινό. Ζεις μέσα αλλά σε κάποια φάση στη δίνει η διακόσμηση. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα ε;
Φυσικά για κάποιους άλλους είναι διαφορετικά. Θα επίπλωναν το διαμέρισμα, θα "σπαταλούσαν" ώρα να το κάνουν ξεχωριστό - για όσο καιρό έμεναν εκεί και όχι μόνο στην αρχή. Και ας μην ήταν για πάντα. Δεν θα επέτρεπαν με λίγα λόγια στο υπσυνείδητο τους να τους καταστρέψει τη στιγμή.

Έτσι είναι οι σχέσεις. Ποτέ δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσουν. Ούτε πως θα καταλήξουν. Όμως όσο καιρό είσαι εκεί, ΜΕΝΕΙΣ εκεί 100%. Μόλις αρχίσεις να νιώθεις πως το ποσοστό μειώνεται, φεύγεις. Για να μην χάνεις ούτε το δικό σου χρόνο, ούτε και του άλλου φυσικά.

Τέλος εποχής. Αρχή μιας άλλης; Για το πρώτο είμαι σίγουρη, για το δεύτερο μακάρι να αρχίσει σύντομα. Και η αλήθεια είναι πως θέλω πια να διακοσμήσω σπίτι και να μείνω εκεί καιρό. Δεν φοβάμαι πλέον να μείνω.


Για σένα: Είχα μερικές πολύ ωραίες στιγμές μαζί σου και με έκανες πραγματικά ευτυχισμένη για όσο διήρκησε. Κάποτε θα τα ξαναπούμε, ως φίλοι καλοί εύχομαι. Και θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί μετά από αυτό που είχαμε νιώθω πως τελικά, ακόμα και εγώ, μπορώ να είμαι με ένα άνθρωπο 100% . Και πως έχω κάθε δικαίωμα να απαιτώ το ίδιο ακριβώς ποσοστό. Άντε Γεια.