Σου λένε πως την έχεις παραδεί ανεξάρτητη, πως έχεις σηκώσει τις άμυνές σου όσο δεν πάει άλλο και πως με τα μυαλά που κουβαλάς απορρίπτεις τους πάντες χωρίς να υποχωρείς.
Αυτό όμως που δεν ξέρουν είναι πως, βαθιά μέσα σου, νιώθεις μπλε. Εκείνο το μπλε της θλίψης και του φόβου πως δεν θα ξαναερωτευτείς. Και ότι αυτό που θες περισσότερο από όλα είναι κάποιον να βάλει λίγο κόκκινο στη ζωή σου.
Και το κόκκινο να ενωθεί με το πορτοκαλί και το πορτοκαλί με το κίτρινο το έντονο. Και τότε εσύ θα είσαι ευτυχισμένη. Γιατί δεν θα χάνεσαι πια στο βαθύ μπλε του μυαλού σου, αλλά θα ζεις σε ένα όνειρο φτιαγμένο από τα πιο έντονα χρώματα.
Και έρχεται κάποιος. Και ανατρέπει την καθημερινότητα σου. Και συ για ακόμα μια φορά βάζεις σε λειτουργία τον αυτόματο μηχανισμό των αμύνων. Όμως δεν πιάνει. Αυτός τελικά καταφέρνει να σου αλλάξει την παλέτα. Σου δίνει λίγο κόκκινο. Το παίρνεις. Σκέφτεσαι πως ότι είναι να ζήσεις θα το ζήσεις τώρα και δεν θα σκεφτείς το μετά. Και ας ξέρεις ότι υπάρχει ένα κόστος. Και ας είσαι σίγουρη ότι θα φας τα μούτρα σου. Όμως έχεις κουραστεί από το μπλε της ψυχής σου.
Και μια μέρα, η παλέτα αναποδογυρίζεται. Τα χρώματα σμίγονται. Και το μπλε ξαναεμφανίζεται και τα καλύπτει όλα. Αγωνίζεσαι να βρεις το κόκκινο σου. Αλλά πλέον δεν εξαρτάται από σένα. Το χειρότερο τελικά είναι να είσαι μέρος μιας κατάστασης που δεν περνά τίποτα από το χέρι σου. Ούτε καν το ίδιο σου το χρώμα.
Και μετά σου λένε «πρόσεχε». Αλλά εσύ έχεις τα αυτιά σου κλειστά.
Υ.Γ Θέλω να είμαι κόκκινη μαζί σου, γίνεται;
Τώρα τα κόκκινα σου ανάβουν πάλι. Είσαι στο πορτοκαλί ακόμη. Δε θέλεις τα μάτια σου να κοιτάζουν στον ουρανό ή στη γη ή δεξιά κι αριστερά. Θέλεις να κοιτάζουν ευθεία, κατάματα, καθαρά. Το ίδιο να κάνουν κι οι υπόλοιποι.
ReplyDeleteΑς αφήσουμε τις ματιές να μιλάνε μόνες τους προς το παρόν. Και λένε πολλά που να πάρει η ευχή. Μάτια καθρέφτης ένα καιρό. Όσα δε θέλουν ή δεν μπορούν να πούνε οι λέξεις. Τα σύννεφα που κλαίνε, τα σύννεφα που φεύγουν μακριά. Και μη νοιαστείς για μένα. Πάρε καρδιά, πάρε ψυχή. Πάρε καρδιά πρώτα, πάρε ψυχή μετά.
δεν έχεις τα αυτιά σου κλειστά.... απλά δεν θες να ακούσεις.... γιατί δεν θέλεις να προσέχεις.... θέλεις να αφεθείς στο κόκκινο κι ας γίνεις μπλε πάλι μετά.
ReplyDeleteτουλίπα υπέροχο το κείμενο....
Πολλές φορές θα κοκκινήσεις κι άλλες τόσες θα γίνεις μπλε. Αλίμονο αν κοκκινίζαμε μια φορά μόνον στη ζωή μας. Στο χέρι σου είναι να ανακατεύεις σωστά τα χρώματα, όταν κάποιος σε βοηθάει να κοκκινήσεις, στο χέρι σου είναι να απλώνεις ξανά νέα χρώματα, όταν είσαι μπλε, για να βρει κάποιος να ανακατέψει. Σημασία έχουν οι ενδιάμεσες, πολύχρωμες στιγμές. Κι όχι οι μονόχρωμες. Μόνον που, χωρίς τις μονόχρωμες δε θα έχει πολύχρωμες. Έτσι δεν είναι;
ReplyDelete:)
ReplyDeleteΜου θυμίζεις... εμένα!
ReplyDeleteΆναψε κόκκινο!! Πάμε... :)
ReplyDeleteYou know what the best thing is? And i'm sure that it didn't even cross your mind... That there are some people who walk in, and they have this great ability to make even the 'blue' feel like 'red'. And then your palette is complete, because all colors are joyful and vivid...
ReplyDeleteP.S. Paint yourself more images with your Red person ;)
κάνε βουτιά βαθειά σ'όλα τα χρώματα σου τουλιπάκι :))) είναι όμορφο να κολυμπάς μέσα σε καθάρια χρώματα :)
ReplyDeleteπολύ όμορφο το κείμενο
egw eimai kokkinos kai apo monos mou...ligo o hlios, ligo h epanastash....
ReplyDeleteΜάλλον έχεις πολλά να μου πεις εσύ, ε;
ReplyDeleteΚαλησπέρα σας
ReplyDelete@ελευθερία ναι αυτή είναι η σειρα μάλλον :)
@idiotropi σωστό. ας μιλήσουν οι αλλές οι αισθήσεις λοιπόν! gracias :)
@diastimata ναι και οι αποχρώσεις τελικά μπορεί να είναι σημαντικές, και όχι να ψάχνουμε πάντα τα απόλυτα μονόχρωμα!
@yo!reeka's :)) x
@november εμ, αφού είσαι και Σκορπιός ;)
@nakupenda Δεν έχω άλλη επιλογή από το να το ανάψω!
@φτερό like your p.s. :)
@mary καθάρια χρώματα και καθάρια συναισθήματα :)
@zappa Viva la revolucion! (βάζε αντηλιακό παιδί μου!)
@αργυρένια έχεις χαθεί!
θα το πω ευγενικά :
ReplyDeleteΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΚΟΛΥΜΠΑ!!!
:D
With you it's always HERE and never there,
ReplyDeletewith you it's always here and never where,
with you it's ALWAYS here and never how,
with you it's always here and always NOW (the Cure)
@ξαδέρφη ό'τι πεις (έχε χάρη που είσαι family!)
ReplyDelete@anonymous χ
Δεν λες πάλι καλά που είχες την ευκαιρία να γίνεις παρδαλή και δεν τρελάθηκες από το πολύ μπλε; Φιλάκια όμορφη :)
ReplyDeleteκάθε χρώμα έχει τη δική του ομορφιά
ReplyDeleteΚαλημερα
ReplyDelete@mpiskotaki ομορφη μου εχεις απόλυτο δίκιο :) (μα τι έξυπνο μπισκοτάκι που είσαι συ!)
@keimgreek σαφώς. είπα εγώ κάτι διαφορετικό;
σνιφφφφ ρε Τούλιπ...
ReplyDelete@krotidi μα γιατί κλαις;;; έλα μαντηλάκι :)
ReplyDelete-ρε κορίτσια, να ρωτήσω κάτι;
ReplyDelete-(ναι)
-γιατί άμα γνωρίζουμε κάποιον και μας αρέσει και το δείχνουμε αυτός ψάχνει την πόρτα να εξαφανιστεί;;; γιατί; γιατί; γιατί; πρέπει να το παίζουμε μοιραίες δηλαδή;!!! ουφ!
ουφ! βούτα βρε κορίτσι μου και μην το σκέφτεσαι. και με τον μαλακό τον άνθρωπο :)
ReplyDeleteΚαλημέρα σας
ReplyDelete@idiotropi γιατί όλοι σε κάποιο βαθμό λειτουργούν με την "τακτική του γραμματόσημου"!
@yo!reeka's χα χα δεν θα βουτήσω πάνω του!!! (αν και αντέχει δηλαδή...)
βουτήξαμε λοιπόν;
ReplyDeleteσνιφ γιατί μελαγχόλησα λιγάκι.
αλλά η ιδιότροπη έχει δίκιο...
τουλιπάκι άμα όλοι λειτουργούν με τη τακτική του γραμματόσημου τότε που πάμεεεεεεε;;;; (ρητορικό το ερώτημα. μάλλον!)
ReplyDeleteσνιφ και απο εδώ Кроткая!
Καλημέρα
ReplyDelete@krot βούτηξα :) . Μα το ξέρω πως η ιδιότροπη έχει δίκιο, αλλά ίσως το χει η ράτσα τι να πω!
@idiotropi δεν έχω ιδέα! Απλά σε κάποια φάση ευελπιστείς να μην αναγκαστείς να φτύσεις για να σε ερωτευτούν ή να ερωτευτείς!
καλημέρα.
ReplyDeleteπολύ σοφό αυτό το τελευταίο τουλίπα!
"ευελπιστείς να μην αναγκαστείς να φτύσεις για να σε ερωτευτούν ή να ερωτευτείς!"
θα επανέλθω αύριο μετά το αποψινό φτύσιμο!!!!
τελικά φοβόμουν τόσο μη φάω χυλόπιτα, που άθελα μου την τάισα εγώ...... του πέταξα ένα Have a nice life αντί να ζητήσω το τηλέφωνο του και ξεμπερδέψαμε!!!!! ουφ!
ReplyDelete@idiotropi καλα, να σε ρωτήσω κάτι. αυτός σου άρεσε; και αν ναι, γιατί τον διαλόστειλες τον έρμο;
ReplyDeleteγιατί τα έκανα μαντάρα τουλίπα! :-(
ReplyDeleteτέλοσπάντων, μου άρεσε αλλά δεν ήταν και ο άντρας της ζωής μου! πάμε για άλλα!
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete