Donde estan el sol y el mar?

Διάβασα το τελευταίο ποστ του yo!reeka πριν λίγο και ταυτίζομαι απόλυτα. Γράφει πως τώρα το καλοκαίρι ο χρόνος έχει σταματήσει και τα σαββατοκύριακα έχουν μεγαλώσει. Συμφωνώ. Το κακό της υπόθεσης όμως είναι πως και η βδομάδα έχει μεγαλώσει αλλά και οι ώρες στο γραφείο που δεν περνάνε με τίποτα!

Αυτό είναι όμως το τίμημα του να έχει προηγηθεί ένα σούπερ σαββατοκύριακο στην παραλία, κάνοντας συνέχεια βουτιές, αράζοντας στην παραλία με φραπέ, τσιγάρο, τα πόδια χωμένα στην άμμο και με φίλους ως αργά αμπελοφιλοσοφώντας (ίσως και όχι τόσο Light τελικά) ως τη δύση του ήλιου.
Ο εγκέφαλος μου έχει νερουλιάσει. Δεν ξέρω αν φταίνε οι βουτιές ή ο καύσωνας. Πάντως IQ δεν έχω.
Είμαι "αλλού", δεν ξέρω που ακριβώς αλλά εκεί που βρίσκομαι όλα είναι πολύ "καθαρά". Υπάρχει θάλασσα, άμμος, πολύ λίγος κόσμος. Φίλοι καλοί. Βιβλία που τα ρουφάω. Θετική ενέργεια. Ήχος θάλασσας μόνο. Μυρωδιά καρύδας από το αντηλιακό. Φρέσκοι χυμοί. Βλέμματα. Βουτιές. Βυθός και γω να προσπαθώ να αντέξω όση περισσότερη ώρα μπορώ κάτω από το νερό. Απλά πράγματα.

Αυτό θέλω. Δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι, ούτε να δουλεύω, ούτε να πρέπει να ακούω βλακείες του καθενός στο γραφείο! Και σίγουρα δεν θέλω τα "πρέπει" (πότε θα μάθει επιτέλους ο κόσμος να χαλαρώνει; - τα must είναι μια τόσο πασέ ιδέα!)

Πάρτε μπρατσάκια, κουβαδάκια, μαγιώ και πάμε!
(δεν περνάει η ώρα, λέμε!)