Εχουν περάσει περίπου 10 μέρες από το τέλος της καραντίνας στην Κύπρο.
Δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ νιώθω πως επιστρέψαμε ακριβώς στο ίδιο σημείο πριν αρχίσει όλο αυτό.
Κάποιοι το ονομάζουν "κανονικότητα" (my ass).
Κανονικότητα δεν το λες, γιατί δεν θεωρώ πως τα τελευταία αρκετά χρόνια ζούμε κανονική ζωή.
Δεν μιλώ απαισιόδοξα αλλα ρεαλιστικά.
Πες μου, πόσο καλά είσαι με τις σχέσεις σου; Πόση ειλικρίνεια ζεις; Πόση γενναιότητα στις συμπεριφορές; Πόσο ανθρώπινες είναι οι συμπεριφορές; Αυτό. Για σκέψου.
Σίγουρα ζούμε μια "νέα κανονικότητα" όμως. Στην οποία προσποιούμαστε πως όλο αυτό που έγινε μας έχει αλλάξει, πως έχουμε δει τη ζωή αλλιώς, πως έχουμε βάλει άλλες προτεραιότητες. Μια μικρή ψευδαίσθηση, που μάλλον για γέλια ειναι μόνο.
Βάζοντας και εμένα στο μείγμα, θεωρώ πως έχουμε χάσει το παιχνίδι της επικονωνίας προ πολλού. Επί καραντίνας, με όσους έπρεπε να μιλάμε, μιλούσαμε. Αυτοί μας έψαχναν, αυτούς ψάχναμε εντελώς αβίαστα.
Με όσους δεν θα "έπρεπε" να μιλάμε, απλά έχουν εξαφανιστεί μόλις ξεκλειδωθήκαμε. Με αποτέλεσμα να νιώθουμε μαλάκες.
Αυτό είναι η κανονικότητα; Όχι δεν είναι.
Γιατί όταν μοιράζεσαι το χρόνο σου και τις σκέψεις σου με τον άλλο, κάτι σημαίνει μακροπρόθεσμα. Έτσι δεν είναι ή είναι η ιδέα μου;
Ή πολύ απλά ειναι η φάση " σου δείχνω τον πραγματικό μου εαυτό" αλλά αυτό ισχύει μόνο για τους δύο μήνες του Covid 19. Πώς γινεται αυτό;
Όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί πρέπει να κάνω "στρατηγική"συμπεριφοράς και να μην ειμαι ο πραγματικός μου εαυτός.
Φτύνω για να κολλήσεις. Φίλος ή γκομενος.
Έτσι πάει;
Μάλλον ναι ,και δυστυχώς αυτόν τον "κανόνα" τον παίρνουμε μαζί μας και στην "νέα κανονικότητα".
Υ.Γ. Όσα πιο πολλές λέξεις με εισαγωγικά έχω σε ένα κείμενο, τόσο πιο σουρεαλιστική νιώθω πως γίνεται η σκέψη μου.
Υ.Γ. "Δώστε μας γενναίους έρωτες".
Αγαπητή urban tulip καλησπέρα :)
ReplyDeleteΘέτεις τόσα ερωτήματα σήμερα, που πολύ μου αρέσουν!
Κανονικότητα!
Ναι, με έναν φόβο πάντα στο βάθος και αντισηπτικά στην τσέπη. Αλλά ναι ο κόσμος γύρισε στην πριν covid-19 εποχή, παρέες πάνε για καφέ, στις πλατείες χαμός, όσοι δούλευαν από το σπίτι επέστρεψαν στις δουλειές τους και τα μαγαζιά πουλάνε ρούχα χωρίς κανέναν ενδοιασμό των πελατών.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, δεν βλέπουμε τη ζωή με άλλη ματιά ούτε έχουμε βάλει άλλες προτεραιότητες.
Η ομορφιά πουλάει, οι σνομπ παραμένουν σνομπ, οι φτωχοί φτωχοί και οι πλούσιοι πλούσιοι!
Το παιχνίδι της επικοινωνίας το έχουμε χάσει προ πολλού, κι ας είναι καλά το internet που μας δίνει αυτό που μας δίνει έστω μ' αυτόν τον τρόπο!
Αυτό που κάποιος είναι ''φίλος'' για ένα δυό μήνες ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, για αυτό λέμε κράτα μικρό καλάθι. Θα μπορούσε να είναι και για 15 μέρες.
Όπως τους τσεκάρουμε μας τσεκάρουν και στην τελική πόσο ακόμη θα απογοητεύομαι επειδή δεν αρέσω σε όλους; Απλά θα πρέπει να το λαμβάνω υπόψη μου.
Βεβαίως και πολλοί φτύνουν ή γλύφουν για να κολήσουμε και μόλις κολήσουμε αλλάζουν ρότα και μένουμε μετέωροι. Μας δείχνουν τον καλύτερο τους εαυτό και μετά παφφφ, σαπουνόφουσκες που σκάνε.
Ή προσποιούνται ένα ιδανικό εαυτό, ακόμη χειρότερα!
Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να τα αποφύγει όλα αυτά, είναι έτσι η ζωή μας νομίζω, άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν, άνθρωποι με αξίες ή άδειοι, άνθρωποι που δεν είναι ιδανικοί αλλά έχουν αδυναμίες και κάνουν τα δικά τους λάθη.
Προσωπικά θα ήθελα να μην απογοητεύομαι σε βάθος.
Να έχω τα αγαπημένα μου, τον κόσμο μου έναν άνθρωπο να αγαπώ κι αν είναι κι άλλοι δυό οκ! Στο εγγύς περιβάλλον μου. Ο σύντροφος μου, τα παιδιά μου, η μαμά μου.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι μόνιμα δίπλα μου. Όλοι οι άλλοι, είναι στιγμές. Δεν είναι η ζωή μου :)
Γεια σου fish eye,
DeleteΕνα μήνα και κάτι μέρες μετά, τα πράγματα μπαίνουν σε άλλες διαστάσεις. Κάποιες καλύτερες, κάποιες χειρότερες. Η αλήθεια ειναι ότι αυτά που μένουν και είναι αυτά που κάνουν τα άλλα όλα πιο ανεκτά, είναι οι σταθερές σχέσεις. Και αυτές δεν έχουν χαθεί.
Συμφωνώ με τις στιγμές - νομίζω πως αν το πάρουμε έτσι, δεν θα έχουμε και προσμονές.
Η ατάκα μου πλέον είναι ότι :
ReplyDeleteCommon sense is finction.
Και ... όχι... δυστυχώς ή ευτυχώς δεν σημαίνει τίποτα ουσιαστικό το μοιράζομαι σκέψεις και χρόνο.
Αυτό που κάνει ουσιαστική οποιαδήποτε επικοινωνία είναι οι αμοιβαίες αποφάσεις.
Όσο για την ειλικρίνεια, για μένα αυτό που έχει αλλάξει είναι το να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να εκφράζω την αλήθεια μου. Είτε αυτή είναι γλυκιά ή πικρή. Μου πήρε πολλά χρόνια δουλειάς με τον εαυτό μου για να τα καταφέρω.
Οπόταν η καραντίνα ήρθε κι έδεσε. Και προσβλέπω σε μια βελτιωμένη κανονικότητα,
μιας και η αλλαγή συμπεριφοράς μου μπορεί να δικαιολογηθεί σαν : "Εφάτζιησεν της η καραντίνα".
Μακάρι να είχε βελτιωθεί η κανονικότητα αλλά δεν το βλέπω. Εσύ το βλέπεις;
DeleteΤουτο που μπαινω να σου γραψω εν κατεβατο πραματα τζαι αμα μπω γραφω τζαι σβηνω τζαι τελικα αποφασιζω να μεν γραψω κατι, πως το λαλουμεν;
ReplyDelete(τελικα εν να γραψω)
Πολλή που το overthinking σου καμνω το τζιεγω. Παρομοιες οι σκεψεις μας, αλλά πναζε τζαι λίον. :P
Εσιεις δικαιο αλλα νομιζω ιδανικος κοσμος εν υπαρχει.
Οι φιλοι χωριζουνται σε φιλους που εν καλοι τζαι ικανοι για να καμεις ενα τσιγαρο να πεις 2 κουβεντες, αλλοι για ενα καφέ τζαι 5 κουβεντες, αλλοι για τριημερα τζαι 10 κουβεντες τζαι αλλοι για μια ζωή τζαι να μοιραστεις ουλλες σου τις σκεψεις. Ιδιανικα επρεπε να εν ουλλοι οπως το τελευταιο αλλα δεν.
Οι σχεσεις παλε επρεπε να ηταν "θελεις;Θελω!" (αγαπημενο που FB), ατε τζαι καμποσο φλερτ ετσι για να τα συζητας μετα στη σχεση τζαι να γελας, ΄να εσιει λιη αγωνια το πραμα, λιο ψησιμο.
Ποσοι ομως ξερουν τι θελουν. Ασε που εν τζαι θεμα ηλικιας.Ασε που εν τζαι οτι εν τα βλεπουν ουλλοι οπως εμας.
Ποθεν να το πιασουμε;
Χαλαρα και με εγκρατεια.
Το "overthinking" είναι ένα σοβαρό ελάττωμά μου. Απ΄ ότι βλέπω και εσένα.
DeleteΝομίζω για τους φίλους είναι καλά να υπάρχουν όλες οι κατηγορίές γιατί αλλάζεις και εσύ διαθέσεις και δεύτερον και σημαντικό, οι εναλλαγές σε συμπεριφορές και είδη φιλίας/δεσίματος μας κάνουν και σκεφτόμαστε και πέντε πράγματα παραπάνω για τις ανθρώπινες σχέσεις. Ιδανικά αυτές οι σκέψεις οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα.
Αχ το "θέλεις; θελω" είναι ΤΕΛΕΙΟ. Ωραίο και το φλερτ, ωραίες οι έξυπνες ατάκες, ωραία τα ωραία υπονοούμενα, ωραία η προσμονή, ωραία η αίσθηση ότι παίζει κάτι ωραίο και μάγκικο (κάνει νόημα το τελευταιο;).
Δεν υπάρχουν πολλοί που ξέρουν τι θέλουν. Ούτε γω λέω οτι ανήκω σε εκείνος που ξέρουν τι θέλουν.
Χαλαρά και εγκράτεια. Υπομονή και (διακριτική) επιμονή :)