Μονάδα.

Καθώς άρχισα να ξαναγράφω στο blog, άρχισα να διαβάζω τα blog που έχω στη λίστα μου. Χαίρομαι που μαθαίνω τα νέα των άλλων bloggers. Οι πιο πολλοί έχουν παντρευτεί, οπότε διαβάζω για τα παιδιά τους και για την ανάγκη τους για ισορροπία στην καθημερινότητα ή για το πως είναι ο έγγαμος βίος. Σύμφωνα με τα δεδομένα της κοινωνίας, αυτοί έχουν προχωρήσει στη ζωή τους.

Σκέφτομαι όμως αυτές τις μέρες, με αφορμή και κάτι όνειρα που βλέπω, τι σημαίνει "προχωρώ στη ζωή μου".

Η δική μου ζωή είναι αυτή του single.  Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω άλλο άτομο πιο single από μένα. Ίσως 1-2 φίλους. Μπορεί και μόνο έναν.

Έχω μπει σε αυτό το τριπάκι δουλειάς τα τελευταία χρόνια. Δουλεύω πολύ, αλλάζω δουλειές, προσπαθώ να κάνω αυτά που μου αρέσουν. Η αλήθεια είναι πως πέρασα από πάρα πολλά στάδια. Αν η καριέρα μου ήταν γκόμενος, θα ήταν ένα πέρασμα από διαζύγιο, μετά από one night stands, μια ιδέα από S&M σχέσεις και τώρα αρραβώνας με τα νέα δεδομένα.
Άρα κάποιος θα πει οτι έχω προχωρήσει. Κι όμως...

Βρίσκω τον εαυτό μου να απολογούμαι για αυτό. Και στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μου.
Οι ατάκες του τύπου " δεν το κάνω επίτηδες, να ειμαι single", "δεν μπορώ να είμαι ΑΠΛΑ με κάποιο επειδή δεν ειμαι πια 30αρα ώστε να έχω κάποιες άλφα αντοχές στο ΑΠΛΑ", " δύσκολα βρίσκεις κόσμο στην Κύπρο", είναι καθημερινές πια.

Έχω κουραστεί όμως πολύ με αυτό το θέμα.

Όχι, δεν θέλω να ειμαι single. Ναι, θέλω να ερωτευτώ ξανά. Ναι ρε παιδι μου, πιστεύω στον έρωτα και στο lust, τι θες , να απολογηθώ ΚΑΙ γι αυτό;
Ναι γνωρίζω επίσης, ότι έχω γινει συγκεκριμένη. Επαναλαμβάνω, δεν θέλω να απολογούμαι και γι αυτό. Θέλω να κάνει νόημα η παρουσία του άλλου στη ζωή μου.
Ναι, υποψιάζομαι ότι κινούμαι εντελώς λάθος. Μου αρέσουν 2-3 άτομα κατά φάσεις, αλλά δεν είναι περιπτώσεις να τις πάρω και στα σοβαρά. Και να ήταν, εγώ δεν κάνω κίνηση. Ναι καλέ, παραδέχομαι ότι φταίω. Κότα.
Ναι, εκνευρίζομαι που μου λένε "βρες κάποιο απλά για σεξ". Αν μου αρέσει τόσο για σεξ, είναι επειδή με τραβάει και εγκεφαλικά. Άρα γιατί να μην παίξει και κάτι άλλο; Επίσης δεν έχω περιθώρια χρονικά για μαλακίες, ουτε και διάθεση.

Από την άλλη... με έχει κουράσει αυτό το νησί. Ο κόσμος του. Και γω Κύπρια είμαι, θα μου πεις. Αλλά είναι όλα τοσο ίδια.
Έχω γίνει και γω βαρετή. Και έχω αραιώσει τα έξω. Όταν βγαίνω, πάω σε μπαρ που μου αρέσουν, σε εστιατόρια που θέλω να φάω. Βγαίνω για να δω τους φίλους μου. Κατά φάσεις κοιτάω γύρω γύρω. Τίποτα. Κανένας. Μοναξιά.

Τα βράδια κοιμάμαι και σκέφτομαι ότι έχω πολύ καλό κύκλο φίλων, μια οικογένεια που προς το παρόν κάνει παύση στον πόλεμο που δεν έχω κάνει οικογένεια, μια δουλειά που είναι ο τομέας που μου αρέσει, ένα σπίτι που αγαπώ, τα ζώα μου.
Και αυτό που λείπει όμως...εαν δεν έρθει ποτέ;

Αν μείνω για πάντα single;
Τουλίπα μόνη. Ψάχνει;