Monday, March 26, 2018

Μονάδα.

Καθώς άρχισα να ξαναγράφω στο blog, άρχισα να διαβάζω τα blog που έχω στη λίστα μου. Χαίρομαι που μαθαίνω τα νέα των άλλων bloggers. Οι πιο πολλοί έχουν παντρευτεί, οπότε διαβάζω για τα παιδιά τους και για την ανάγκη τους για ισορροπία στην καθημερινότητα ή για το πως είναι ο έγγαμος βίος. Σύμφωνα με τα δεδομένα της κοινωνίας, αυτοί έχουν προχωρήσει στη ζωή τους.

Σκέφτομαι όμως αυτές τις μέρες, με αφορμή και κάτι όνειρα που βλέπω, τι σημαίνει "προχωρώ στη ζωή μου".

Η δική μου ζωή είναι αυτή του single.  Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω άλλο άτομο πιο single από μένα. Ίσως 1-2 φίλους. Μπορεί και μόνο έναν.

Έχω μπει σε αυτό το τριπάκι δουλειάς τα τελευταία χρόνια. Δουλεύω πολύ, αλλάζω δουλειές, προσπαθώ να κάνω αυτά που μου αρέσουν. Η αλήθεια είναι πως πέρασα από πάρα πολλά στάδια. Αν η καριέρα μου ήταν γκόμενος, θα ήταν ένα πέρασμα από διαζύγιο, μετά από one night stands, μια ιδέα από S&M σχέσεις και τώρα αρραβώνας με τα νέα δεδομένα.
Άρα κάποιος θα πει οτι έχω προχωρήσει. Κι όμως...

Βρίσκω τον εαυτό μου να απολογούμαι για αυτό. Και στους άλλους, αλλά και στον εαυτό μου.
Οι ατάκες του τύπου " δεν το κάνω επίτηδες, να ειμαι single", "δεν μπορώ να είμαι ΑΠΛΑ με κάποιο επειδή δεν ειμαι πια 30αρα ώστε να έχω κάποιες άλφα αντοχές στο ΑΠΛΑ", " δύσκολα βρίσκεις κόσμο στην Κύπρο", είναι καθημερινές πια.

Έχω κουραστεί όμως πολύ με αυτό το θέμα.

Όχι, δεν θέλω να ειμαι single. Ναι, θέλω να ερωτευτώ ξανά. Ναι ρε παιδι μου, πιστεύω στον έρωτα και στο lust, τι θες , να απολογηθώ ΚΑΙ γι αυτό;
Ναι γνωρίζω επίσης, ότι έχω γινει συγκεκριμένη. Επαναλαμβάνω, δεν θέλω να απολογούμαι και γι αυτό. Θέλω να κάνει νόημα η παρουσία του άλλου στη ζωή μου.
Ναι, υποψιάζομαι ότι κινούμαι εντελώς λάθος. Μου αρέσουν 2-3 άτομα κατά φάσεις, αλλά δεν είναι περιπτώσεις να τις πάρω και στα σοβαρά. Και να ήταν, εγώ δεν κάνω κίνηση. Ναι καλέ, παραδέχομαι ότι φταίω. Κότα.
Ναι, εκνευρίζομαι που μου λένε "βρες κάποιο απλά για σεξ". Αν μου αρέσει τόσο για σεξ, είναι επειδή με τραβάει και εγκεφαλικά. Άρα γιατί να μην παίξει και κάτι άλλο; Επίσης δεν έχω περιθώρια χρονικά για μαλακίες, ουτε και διάθεση.

Από την άλλη... με έχει κουράσει αυτό το νησί. Ο κόσμος του. Και γω Κύπρια είμαι, θα μου πεις. Αλλά είναι όλα τοσο ίδια.
Έχω γίνει και γω βαρετή. Και έχω αραιώσει τα έξω. Όταν βγαίνω, πάω σε μπαρ που μου αρέσουν, σε εστιατόρια που θέλω να φάω. Βγαίνω για να δω τους φίλους μου. Κατά φάσεις κοιτάω γύρω γύρω. Τίποτα. Κανένας. Μοναξιά.

Τα βράδια κοιμάμαι και σκέφτομαι ότι έχω πολύ καλό κύκλο φίλων, μια οικογένεια που προς το παρόν κάνει παύση στον πόλεμο που δεν έχω κάνει οικογένεια, μια δουλειά που είναι ο τομέας που μου αρέσει, ένα σπίτι που αγαπώ, τα ζώα μου.
Και αυτό που λείπει όμως...εαν δεν έρθει ποτέ;

Αν μείνω για πάντα single;
Τουλίπα μόνη. Ψάχνει;

10 comments:

  1. Χαίρομαι που γράφεις πάλι εδώ:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιώργο μου :)
      Σε ευχαριστώ πολύ. Μεγάλη ανάγκη για δημιουργικότητα προέκυψε.
      Να σου ζήσει ο γιόκας σου!

      Delete
  2. Αφιερωμένο...

    Αγανάκτηση

    Είμαι καθισμένη σ’ εκείνη την κρυφή γωνιά του κήπου.
    Πίσω από τους βολβούς με τις μωβ καμπανούλες.
    Έχω πιαστεί στη ρίζα μιας κατακόκκινης τουλίπας και περιμένω ν’ ανθίσω.
    Έχω φορέσει μια κόκκινη σκούφια και αναμένω με λαχτάρα το νερό να με δροσίσει.
    Να ξεπλύνει το δέρμα, να εισχωρήσει στο βολβό
    και να φτάσει μέχρι την ψυχή μου.
    Να την πλημμυρίσει με αγάπη
    και να τη γεμίσει ζωντάνια.

    Περιμένω.
    Δυο μυρμήγκια έχουν ήδη ανέβει στα λιγνά μου πόδια
    και με γαργαλάνε.
    Όλο τα διώχνω και όλο ξαναέρχονται.
    Φοβάμαι μη φτάσουν τη σκούφια μου και την τρυπήσουν.
    Θέλω να είμαι όμορφη όταν θα ανθίσω.

    Περιμένω.
    Μα το νερό αργεί να έρθει.
    Στον κηπουρό αρέσουν τόσο οι μωβ καμπανούλες,
    που κάνει πολλή ώρα κοντά τους.
    Τις καμαρώνει καθώς τις ποτίζει με το πολύτιμο νερό.
    Κι αυτές του κάνουν χίλια νάζια.
    Ανοιγοκλείνουν τα βιολετιά βλέφαρά τους
    και τον γλυκοκοιτάζουν.
    Νιώθει τόσο χαρούμενος που ξεχνιέται.
    Και το νερό του τις θρέφει, τις μεγαλώνει,
    τις κάνει τόσο σαγηνευτικές.

    Ικανοποιημένες, του στείλουν ένα φιλί με τον άνεμο.
    Φτάνει στα βλέφαρά του και τον νανουρίζει.

    Είναι έτοιμος να πάει για ύπνο.
    Μα εγώ του φωνάζω:
    «Πού πας! Σε περιμένω! Θέλω ν’ ανθίσω! Μη με αφήνεις!»
    Μα η φωνούλα μου είναι τόσο αδύναμη που δε με ακούει.

    Αυτό γίνεται κάθε φορά.
    Και εγώ κουλουριάζομαι χαμηλά,
    στη ρίζα εκείνης της τουλίπας που έχω διαλέξει.
    Τα δάκρυά μου την ποτίζουν, τη θρέφουν.
    Η αγάπη μου κάνει το χρώμα της πορφυρό.
    Ο μίσχος της έχει πάρει το δρόμο για την κορυφή.
    Και εγώ έχω μείνει μόνη και περιμένω.

    Και κάποια βράδια που δεν κοιμάμαι,
    σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να αλλάξω σκούφια.
    Να φύγω επιτέλους από τη ρίζα της ερωτικής τουλίπας
    και να πιαστώ σε μια ξέγνοιαστη ναζιάρα μωβ καμπανούλα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μου άρεσε το τελευταιο τετράστιχο πολύ :) Γιατί αυτό είναι η θετική πλευρά των πραγμάτων.
      Σε ευχαριστώ πολύ Νεράϊδά μου

      Delete
  3. Ούτε εγώ ξέρω πιο σίνγκολ σίνγκολ από μένα! Όλα αυτά που λες τα σκέφτομαι και τα αισθάνομαι κι εγώ. Και έχω αποφασίσει πλέον ότι δεν μπορώ να συμβιβαστώ με μαλακίες και πραγματικά το pool of candidates εν ανύπαρκτο, και αν δεν είναι, τότε είναι αόρατο προς εμένα. Δεν λέω ότι είμαι εύκολος άνθρωπος, αλλά δεν είχα και λόγο να δείξω τι τύπος είμαι τα τελευταία χρόνια, έτσι κι αλλιώς.
    Στο μεταξύ, παρομοίως, δεν κοιτάω γύρω μου, ΑΝ περάσει πό το μυαλό μου να εκδηλώσω κάτι σε κάποιον γνωστό φίλο φίλων δεν θα το κάνω, και δεν κυκλοφορώ σε μέρη που δεν με ενδιαφέρουν επειδή δεν με ενδιαφέρει και να γνωρίσω κάποιον που να του αρέσουν αυτά τα μέρη που δεν μου αρέσουν. Fuck this shit, ας μείνω μόνη μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε κανένα δεν αξίζει να μείνει μόνος του. Ειναι ωραία να μοιράζεσαι.
      Από την αλλη, η ζωή ειναι πολύ μικρή για συμβιβασμούς.

      Ας μας ευχηθώ οτι κάτι θα γίνει, κάτι μαγικό και θα αλλάξει το παιχνίδι

      Delete
  4. Εκανα 10 χρονια μονη μου. Θελει ψυχη κ νευρο να αντεχεις τη μοναξια. Δοξα το θεο βρηκα εναν ανθρωπο κ σμιξαμε τις μοναξιες μας. Κρατουσα μικρο καλαθι απο ενα σημειο κ μετα, δηλαδη ελεγα οτι πιθανο να μεινω μονη μου για παντα. Κ μετα μεσα στη σχεση για καιρο ημουν ετοιμη να μεινω μονη μου ξανα... Σου ευχομαι να εισαι τυχερη κ να βρεις εναν ανθρωπο για σενα. Ελενη χχ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν νιωθω μοναξιά. Νιωθω νευριασμένη. Νιωθω οτι πνιγηκα σε αυτο το νησι.
      Να περνάς όμορφα με τον άνθρωπό σου, Ελένη μου!

      Delete
  5. Δεν είσαι μόνη... χχχ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Προφανως. Είμαστε πολλές οι γυναίκες σε αυτό το νησί, που ζούμε αυτή τη μαλακία.

      Delete