Τι φθινόπωρο κι αυτό...
Πήξιμο. Τρέξιμο.΄Άγχος. Επιβίωση ( αυτή την τελευταία λέξη την ξέρουν πολύ καλά όσοι έχουν δικές τους δουλειές).
Πεθυμώ καλοκαίρι. Έστω εκείνες τις τελευταίες 4 μέρες του Αυγούστου, που την έβγαζα με κολλητούς στο αγαπημένο μου beach bar. Έστω και αν την τελευταία μέρα, η μάνα μου κατάφερε να τα κάνει όλα σκατά. Συνηθισμένες ιστορίες, αρχαίας τραγωδίας. Τι να λέμε τώρα..
Ξέρεις όμως τι πεθυμώ περισσότερο απ όλα;
Εμένα.
Όπως ήμουν πριν 4-5 χρόνια.
Που μπορεί να γκρίνιαζα, αλλά δεν ένιωθα συνέχεια αυτό.
Το τέλμα. Το άχρωμο. Το ανούσιο.
Η ζωή μου είναι ανούσια.
Για μένα. Για τους άλλους, που την παρακολουθούν ως θεατές, έχει ενδιαφέρον.
Όμως εμένα μου λείπουν πράγματα.
Επί της ουσίας, μου λείπω εγώ. Τα χρώματά μου.
Δεν είναι γκρίνια, δεν είναι απαισιοδοξία.
Είναι μια βαθιά ανάγκη για μια ηλιακτίδα φωτός. Που ξαφνικά θα έρθει στη ζωή μου, θα φωτίσει εκείνες τις γωνιές. Όπως έλεγε και ο Λέοναρντ Κοέν, όλα τα πράγματα έχουν σχισμές και χαραμάδες. Γιατί μόνο έτσι μπαινει το φως μέσα.
Θέλω να ανοίξουν μαγικά οι χαραμάδες μου. Να μπει φως μέσα. Αρκετό. Όχι λίγο, όχι ψίχουλα.
Ποιος ανοίγει τις χαραμάδες; Εμείς;
Ή μόνες τους, καρμικά και με το χρόνο τους;
Δεν ξέρω, ξέρεις;
Δεν τα γράφω για να μου πει κάποιος κάτι. Έτσι κι αλλιώς, ξέρω πως σε κάποια φάση θα έρθουν και καλές στιγμές. Ελπίζω όμως πως σε κάποια φάση μια ηλιακτίδα φωτός θα έρθει και θα μείνει.
Αυτό ελπίζω. Αυτό φοβάμαι μην γίνει. Αυτό θέλω.
Προς το παρόν....αμηχανία. Σιωπή.
Νομίζω πως όταν το κομμάτι της επιβίωσης πάψει να είναι τέτοιο, κοινώς πάνε πολύ καλύτερα ή ευκολότερα τα πράγματα με την δουλειά, θα έρθουν και τα άλλα, θα ξαναβρούμε τους εαυτούς μας.
ReplyDeleteΠοσο τα διαλυει ολα η επιβιωση...πραγματικα. και οσο μεγαλωνεις γινεται πιο εντονο αυτο...
DeleteΖω κάτι παρόμοιο.
ReplyDeleteΜου λείπω εγώ! Πολύ!
Υπομονή! Έρχεται η νέα χρονιά! Σύντομα! Ελπίζω...
Την 1η Ιανουαρίου θα αλλαξουν όλα; ¨
DeleteΤο θέμα ειναι πως για μένα η νέα χρονιά αρχίζει από Σεπτέμβρη - και ως τωρα προκύπτει πολύ δύσκολη.
Η ζωή δεν είναι ποτέ στατική ακόμα και αν έτσι φαίνεται.
ReplyDeleteΚαι δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια γιατί ούτε κι εμείς παραμένουμε ίδιοι.
Αυτό θα ήταν τρομακτικό.
Ακόμα κι όταν φαινομενικά είναι στάσιμη, πόσες διεργασίες γίνονται μέσα μας;
Αυτό από μόνο του δεν μας αλλάζει νομίζεις;
Αυτός ο αγώνας επιβίωσης, δεν αλλάζει τις προτεραιότητές μας;
Ναι, μας λείπουν πράγματα, καταστάσεις, ακόμα και άνθρωποι.
Πάντα θα υπάρχει αυτό. Γιατί και όλα τα χρήματα του κόσμου να αποκτήσω κάποια πράγματα δεν αγοράζονται, ούτε επιστρέφουν... Άρα, που καταλήγουμε;
Η ασφάλεια και η ειρήνη δεν πηγάζει από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά από μέσα μας.
Αυτό εξασκω τα τελευταία χρόνια, μετά από τόσα που πέρασα, αλλά και μια μακρόχρονη ανεργία. Και ο αγώνας επιβίωσης γίνεται χωρίς δουλειά στο προσκήνιο. Και όμως, έχω τόσα πράγματα που με κάνουν να νοιώθω καλά, χορτασμένη. Και είμαι ευγνώμων γι αυτό (και για την υγεία που έχω πάνω απ όλα)
Θα έρθουν και οι καλύτερες μέρες. Όλοι το περιμένουμε αυτο.
Εν τω μεταξύ όμως, είναι καλές οι μέρες Τουλαπάκι, απλά θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες.
Αγκαλιά μεγάλη κοριτσάκι :)
Ξερεις τι σκεφτομαι; Μηπως και ολα αυτα ειναι και μεταβατικα σταδια; Παντα θα υπαρχει η επιβιωση. Απλα τώρα νιώθω πολύ εντονο το Στατικό στοιχείο. Καταλβαινεις;
DeleteΜου λεει και ενας φιλος μου, παντα θα εχουμε θεμα με λεφτα, παντα θα τρεχουμε πολυ πια...
άρα; ναι θα μπορουσαν να ηταν και καλυτερες καποιες μερες. Γιατι ξερεις τι σου λειπει για να γινουν καλυτερες.
Κανει νοημα;
Ανταποδιδω αγκαλια! ΧΧ
"...Ξέρεις όμως τι πεθυμώ περισσότερο απ όλα;
ReplyDeleteΕμένα.
Όπως ήμουν πριν 4-5 χρόνια..."
And the older guy goes "mouahahahahaaaahaaaa..."
χα χα δεν ειναι τοσο ηλικιακο...οσο...μπορει να ειναι λες;
Deleteτυπου μγαλωσαμε και μαζευονται πραματα που διαλυουν τα ανεμελα.
ουφ!
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteΤουλιπούδι Τουλιπάκι είσαι Τριανταφυλλάκι...! Διαφωνώ όμως με σημεία του κειμένου σου. Θα σου φέρω λοιπόν το προσωπικό μου παράδειγμα με βάση κάτι που είχα πει παλιά σε συνμπλογκερ και πλέον νομίζω αυτή είναι μία πραγματικότητα που πρέπει να αλλάξει (Μιλάς για τη δουλειά σου και λες η ζωή μου είναι ανούσια, δεν περιμένω να μου πει κάποιος κάτι). Της είχα πει παλιά με ειρωνικό τρόπο. "Νομίζεις πως από μία διάγνωση αλλάζουν τα οικονομικά;" Κάτι που αφορά και εσένα απότι βλέπω. Συμπέρασμα, κάνω κάτι, πχ, παράδειγμα φέρνω, "εγώ", στο οποίο κανένας δεν μπορεί να επέμβει. Κάτι στο οποίο δεν υπάρχουν εύκολες συμβουλές. Επόμενο συμπέρασμα, το να είσαι 2 ταχυτήτων δεν βοηθάει, είναι μάλιστα αρνητικό. Επιβιώνεις, τρέχεις, βγάζεις κάποια συμπεράσματα, ζωή ανούσια γιατί πεθυμάς τον εαυτό σου. Έχεις διαχωρίσει τα μεν από τα δε. Είναι ίσως κάποια πράγματα που και δεν είχες σκεφτεί και είναι πράγματα που τα νοιώθω κι εγώ. Πάντρεψε, συνδύασε, συσχέτισε, απλοποίησε, κοινωνικοποίησε. Όταν κάνεις ένα επάγγελμα πχ, όχι εσύ, παράδειγμα φέρνω, και ο άλλος βλέπει ή αισθάνεται ότι στο διαδίκτυο έχεις φτιάξει μία ούτε λίγο ούτε πολύ δεύτερη ζώνη την οποία χρησιμοποιείς κατάλληλα μάλιστα, αυτό είναι αρνητικό. Δεν σου σχολιάζω απαραίτητα το ημερολόγιο. Σου σχολιάζω το διακριτό διαχωρισμό. Επόμενο. Υπάρχουν κανόνες. Όταν ο άλλος αισθάνεται ότι πας να κάνεις μία δουλειά και επειδή χίλια δύο επειδή, συσχετίζεις τα προσωπικά σου, κοινωνικά σου, φιλικά σου, με τη δουλειά, ΕΠΕΣΕΣ. Μπορείς να είσαι φίλη και κολλητή με όποιον θες, χρειάζεται διαχωρισμός. Φαντάσου να βγεις με κάποιον πχ από το γραφείο και μετά από μέρες, ξανά στο γραφείο, να επηρεάζεται η δουλειά σου από τα κρασιά, ή να τα μπλέκεις με επιχειρήματα. Ισορροπία προσωπικής επαγγελματικής ζωής; λέει μία ερώτηση συνέντευξης. Χρειάζεται διαχωρισμός. Χρειάζεται όμως και ενοποίηση. Το πως και το γιατί είναι θέμα προσωπικότητας, χαρακτήρα, βιογραφικού ίσως και πραγμάτων που φαντάζομαι γνωρίζεις άριστα μιας και γράφεις όπως γράφεις. Προσπάθησε απλά να αλλάξεις και θα προσπαθήσω να αλλάξω κι εγώ στο μέλλον, το ότι από μία διάγνωση δεν αλλάζουν τα οικονομικά. Αλλάζουν. Δεν αλλάζουν όταν κάνεις κάτι το οποίο δεν είναι καν ανθρώπινο, δεν απευθύνεται καν σε ανθρώπους. Καλό σου βραδάκι και καλή εβδομάδα!!!
ReplyDeleteη σιωπή χρειάζεται, είναι αναγκαία για να μπορέσεις να ακούσεις εσένα. όταν δεν την έχεις σου λείπει.
ReplyDeleteυγ. πάει καιρός που διάβασα αυτό το ποστ αλλά μόνο σήμερα αποφάσισα να αφήσω σχόλιο όπως παλιά.
Τουλιπούδι τουλιπάκι ανθισμένο λουλουδάκι! Χεχ, χρυσό μου, νομίζω διαβάζοντάς σε τόσο καιρό και όχι μόνο με το από πάνω σου κείμενο, ότι πρέπει να πάρω θέση και να μπούνε κάποια πράγματα στη θέση τους μιας και καλή. Γράφεις ως κοινωνικό διαδίκτυο και αρκετές φορές θίγεις θέματα όπως ψυχαγωγία, φλέρτ, έρωτας, στιγμές απόλαυσης και άλλα. Τι έγινε σήμερα και το έστριψες έτσι; Σήμερα, την ημερομηνία του άρθρου εννοώ. Λοιπόν, έπεσες με τα μούτρα στη δουλειά αυτό έγινε. Όταν γνωρίζουμε, επικοινωνούμε με ανθρώπους, εσύ πχ με άντρες, εγώ ή ο οποιοσδήποτε με μια κοπέλα, ειδικά στην αρχή, δεν γνωρίζεις το φιλικό ή το ερωτικό. Θα μου πεις πρώτα έρχονται οι φίλοι, όμως όταν κάποιος αρχικά σαρέσει και μόλις τον έχεις δει, το τι θα προκύψει ή αν θα είναι έρωτας με την πρώτη ματιά, αρχίζει να διαμορφώνεται από τα επόμενα λεπτά. Σύντομα, ή αρκετά αργότερα μπορείς να δεις ανακολουθίες ή το όποιο συναισθηματικό αδιέξοδο, όχι στην αρχή που όλα φαντάζουν ιδανικά. Αν αυτό είναι κάτι που το συνειδητοποιήσεις όπως πολλές φορές έχεις γράψει για γκομενοδουλειές μέσα σε 2 εβδομάδες, εννοείται είσαι προετοιμασμένη. Όμως θα σου πω τι είναι αυτό που έχω καταλάβει από τα γραπτά σου και διαφωνώ και εν προκειμένω να σε βοηθήσω στο όταν λες η ζωή μου είναι ανούσια. Σου είχα πει κάτι κάποτε, μου θυμίζεις μία ψεύτικη κούκλα. Αν αυτό το συνδέσεις με το συλλεκτικό σου ασυνείδητο δηλαδή το χώρο στον οποίο θάβεις πράγματα που δεν μπορείς να διαχειριστείς αλλά καλείσαι να ξεθάψεις, είναι στην ουσία σαν να κρύβεις κάτι που σου φαντάζει τρομακτικό. Λες και έγινε κάτι κάποτε και προσπαθείς να το σκοτώσεις. Ο άνθρωπος για να ζήσει, να θεωρήσει και να χαρεί έχει μία συνείδηση η οποία στο κοσμικό γίγνεσθαι αποδίδεται μέσα από 4 εκφάνσεις: Φιλοσοφία, θρησκεία, τέχνη, επιστήμη. Δεν το λέω για να σε προσυλητίσω επαγγελματικά, το λέω για να ξεχωρίσει η αλήθεια από το ψέμα. Τι σημαίνουν αυτά θα μου πεις. Στο δια ταύτα λοιπόν. Είπες, η ζωή μου είναι ανούσια. Και πως θα ξαναγίνει ουσιώδης; Θα γίνει ουσιώδης σε ένα μήνα ή σε 2 χρόνια; Μήπως γίνεται ουσιώδης μέσα σε μία απόφαση 2 λεπτών που λέει και ο Τριαντάφυλλος; Προσπάθησε θέλω να πω, μιας και δεν γνωρίζω το επάγγελμά σου, να μοντελοποιηθείς, αλλάξεις, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεις βαρύτητα στη σημασία και στη στιγμή. Έχεις και εσύ δικαίωμα με 3 μέρες να γυρίσεις σελίδα, εκτός και αν έχεις θάψει κάτι βαθειά μέσα σου. Βάλε τα πράγματα στα κουτάκια τους αλλά για να το κάνεις αυτό πρέπει να αντιμετωπίσεις το φόβο σου και την ανασφάλειά σου face to face. Όχι συμπτώματα και παραλλαγές αλλά να πεις. Το πρόβλημά μου είναι αυτό, αυτή, αυτός. Βάλε το μαχαίρι στο κόκαλο. Είναι κάποια πράγματα που φαντάζουν τρομακτικά για αρχή. Είναι όμως το τίμημα για να βγεις από το σκοτάδι και να φθάσεις στο φως. Ξαναλέω, Τριαντάφυλλος, σε 2 λεπτά και μόνο. Καλό σου βραδάκι αγαπητό Τουλιπάκι!!
ReplyDelete