Ξυπνάς το πρωι, ποστάρεις στο facebook, φωτό της μάνας σου, μόνη της, τώρα ή στα νιάτα της, μαζί σου, τώρα ή όταν ήσουν βρέφος. Λεζάντα τύπου "Μάνα, μανούλα σ' αγαπώ". Πριν πας το μεσημέρι για φαγητό - είναι Κυριακή - πετάγεσαι από το ανθοπωλείο, παίρνεις μια ωραία ανθοδέσμη. Πας, σχεδόν συγκινημένος/η.
Φτάνεις στο πατρικο. Μπαίνεις σπιτι. Τη βλέπεις στην κουζίνα να ετοιμάζει το φαγητό. Συγκινείσαι. Της προσφέρεις την ανθοδέσμη. Την αγκαλιάζεις σφικτά. Σου χαμογελάει. Συγκρατημένα.
Σε ευχαριστεί για την ανθοδέσμη "αν και τα αγαπημένα της λουλούδια είναι τα κρινάκια". Χαμογελάς αμήχανα.
Τρώτε, σιωπηλά. "Ωραίο το φαγητό" σχολιάζεις. "Ναι, ναι" σιγοντάρει από απέναντι ο μπαμπάς σου.
Γνέφει καταφατικά.
Της λες ότι πόσταρες φωτό της στο facebook. "Ελπίζω να είμαι καλή, να μην έχω γίνει ρεζίλι".
Χαμογελάς. Αμήχανα.
Μπαίνει facebook, βλέπει, εγκρίνει τη φωτό. Κατεβαίνει, βλέπει τα ποστ των άλλων " όλες μου οι φίλες είναι μανάδες και γιαγιάδες", λεεί. Το προσπερνάς. Τι να πεις πια.
Πας να φύγεις. "Τελικά την πιο ωραία φωτό, την έβαλε η τάδε. Με την γιαγιά της. Την επισκέπτεται την γιαγιά της συχνά αυτή". Θες να πεις " πες τώρα τι σκέφτεσαι...είναι που αυτή έχει παιδιά και την εγκρίνεις. Και εγώ δεν έχω".
Φεύγεις πας στην γιαγιά σου. Ξαπλώνεις δίπλα της " Χρόνια πολλά δυο φορές μάνα μου". Σε αγκαλιάζει. Δεν σε κρίνει. Μένεις εκεί ακίνητη.
Φεύγεις μουδιασμένη.
Πας στο σπίτι σου. Εδώ ειναι το σπίτι ΣΟΥ. Εδώ ανήκεις.
Μόνη, ξεμόνη, αυτό είσαι.
Ναι ο αγώνας μάνας- κόρης είναι αρχέγονος και πάντα ξέρουμε ποιος χάνει το παιχνίδι.
πουσαιρετουλιπακι
ReplyDeleteκανωκαριερα.
Deleteεσυ? χχ
Τα κείμενα σου πάντα τα διαβάζω και μετά επανέρχομαι.
ReplyDeleteΟ αγώνας μάνας κόρης είναι αρχέγονος ναι αλλά δεν συμφωνώ ότι κερδίζει πάντα μια. Αλλάζουν τόσο πολύ οι ισορροπίες. Το κείμενο σου μου βγάζει θλίψη. Το θέμα είναι γιατί σε ενοχλεί τόσο η "επίκριση" της μάμας σου. Αφού σχεδόν ξέρεις τι και πότε θα το πει. Ίσως να είναι καιρός για μια κουβέντα ειλικρινή και ξεκάθαρη για το θέμα.
Μετά απο εκατοντάδες καυγάδες, μετά από μηνες που δεν μιλούσαμε, μετά απο μεγααααλη κουβεντα που εκανα εγω περσι που τα ειπα ολα για ολα ( δεν την ξανακανω αυτη τη κουβεντα) διαπιστωνω οτι παντα θα ανηκω στην κατηγορια εκεινων που ποτε δεν θα ειναι "αρκετες" για τη μανα τους.
DeleteΑρα ναι, μαθαινεις να μην σε νοιαζει.
Και μετα ερχεται εκεινη η μερα της μανας και βλεπεις φωτογραφίες που εισα μικρη και της κρατας το χερι με το τοσο δα μικρο δικο σου και με πιανει.
Θα περασει. Και θα ξαναρθει. Και θα ξαναπερασει.
Ok καταλαβαίνω, έχω κάτι ανάλογο υπόψη και το θέμα νομίζω (αν και δεν λύνεται με 2-3 σχόλια εδώ) είναι να αποδεκτείς την κατάσταση. Ξέρω ότι και 60 να γίνεις κι αυτή 85 ακόμα θα σε πληγώνει αυτό όμως όσο πιο γρήγορα μάθεις να το διαχειρίζεσαι (αφού πρώτα αποδεκτείς ότι τέτοιου είδους σχέση θα έχετε) τόσο λιγότερο θα σε πληγώνει. Τα έχω πει και σε πολύ κοντινό μου άνθρωπο αυτά, γι' αυτό σου τα λέω κι ελπίζω να βρεις μια άκρη. Για σένα.
DeleteΝομιζω η λυση Brenda βρισκεται σε ενα combo που λες εσυ και πιο κατω ο Chris. Να μην σε νοιαζει, να λυπασαι λιγο ( μα ειναι λογικο, υπαρχει και ένας ομφάλιος λώρος) και να προχωράς. Και καμιά φορά να σκεφτεσαι "αν μόνο δεχόσουν εμένα και όχι αυτό που θα ήθελες να γίνω..." και να το διώχνεις με gin n tonic.
DeleteΤο λάθος σου αγαπημένη μου είναι που ανέβασες φωτογραφία της στο Facebook και της πήρες λουλούδια. Τέτοια χωρκάτικα πράματα δεν τα περίμενα από σένα που είσαι και πιο ψαγμένη, για να πω την πλήρη αλήθεια μου. Αν η μάνα σου σε έσπασεν τόσα χρόνια με το θέμα του γάμου και της τεκνοποίησης, δεν αξίζει ούτε την αφιέρωση, ούτε τα λουλούδια, γιατί αν σε αγαπούσε με τη σωστή έννοια της λέξης θα συστρατεύοταν με τα θέλω σου και όχι με τα δικά της. Πολλές μανάδες απλά αγαπούν την προβολή του εαυτού τους, πάνω στα παιδιά τους. Έγω έχω προ πολλού κόψει τις ευχές της μάνας μου. Όποιος θέλει ευχές τις κερδίζει. Αυτές τις μαλακίες "μητέρα της μάνας", "μέρα του πατέρα", "μέρα του μαλάκα" δεν ξέρω ποιος τις σκαρφίστηκε και το μόνο που καταφέρνουν είναι να τρίβουν στη μούρη όσων δεν έχουν αγαστές σχέσεις με τη μάνα τους τις γλυκανάλατες παπάρες (λες και δεν ξέρουμε ότι κατά βάθος σφάζονται με τη μάνα τους, αλλά μια φορά τον χρόνο θυμούνται ότι πρέπει να της γράψουν διθύραμβους στο facebook). Συμφωνώ ότι οι γιαγιάδες είναι εκατόν φορές καλύτερες, αγαπούν ουσιαστικά και προ πάντων δεν επικρίνουν. Όποιος πλησιάζει στον Χάρο, αντιλαμβάνεται ευκολότερα το νόημα της ζωής και της αγάπης. Αυτά.
ReplyDeleteMIA φορα το εκανα! Και είδες τι εγινε. Δεν ειναι θέμα ψαξιματος. ΚΑμια φορα παιζεις το παιχνίδι τους, μπας και συμμαχησουν μαζι σου έστω και λιγο ( ομφαλιος).
DeleteΔεν διαφωνω καθολου με οσα λες.
Απλα μου προκαλουν μια μικρη λυπη - σαν ενα τραγουδι των Πυξ Λαξ :)
Narcissistic personality disorder
ReplyDeletehttp://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/narcissistic-personality-disorder/basics/definition/con-20025568
Mothers with Narcissistic Personality Disorder
http://www.daughtersofnarcissisticmothers.com/mothers-with-narcissistic-personality-disorder/
Characteristics of Narcissistic Mothers
http://www.daughtersofnarcissisticmothers.com/characteristics-of-narcissistic-mothers/
Ναι ναι τα διαβασα αυτα :)
DeleteΝομιζω ειναι αυτη η περιπτωση
Σε ευχαριστω πολυ ανωνυμε/η ψυχολογε/α
Καλωσόρισες Τουλιπακι
ReplyDeleteΕίναι πολύ ψυχοφθόρο να αντιμετωπίζεσαι έτσι από την μαμμα σου.
Να πηγαίνεις κάθε φορά με τη χαρά του μικρού παιδιού που κουβαλάς μέσα σου και να τρως στα μούτρα την ματαίωση.
Να προφυλάξεις τον εαυτό σου λέω εγώ... Να βρεις τον τρόπο και τη δύναμη.
Κάποιες σχέσεις ανθρώπων, συγγενείας ή μη, δεν είναι οι παραμυθένιες των κοινωνικών προτύπων.
This is real life.
Πάρε κι από μένα ένα λινκ, όσο διδακτισμό κι αν βγάζει σαν κίνηση, αλλά εγώ το βρήκα πολύ βοηθητικό σε κάποια φάση της ζωής μου.
https://www.webtherapy.gr/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/117-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%AD%CF%87%CF%89-%CF%80%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC-2.html
Αγκαλιά κοριτσάκι.
Γεια σου ruth_less μου :)
DeleteΠάντα όσο χρονων και να ειναι μια γυναικα....ειναι ενα κοριτσακι και η μανα της ειναι η μανα της.
Αλλα και αυτη η μανα ειναι ενα κοριτσακι μπροστα στη δικη της μανα ( τη γιαγια).
Ενας κυκλος.
Αυτό το φυλο...αδιστακτο :)