Lost on you

Για να διαβάσεις τις πιο κάτω γραμμές, θέλω να βάλεις στο Youtube ή στο Spotify να ακούς αυτό:
LP -LOST ON YOU.

Το έβαλες; Ωραία, άκου.

Αχ....!
Αυτό το τραγούδι το ακούω και θέλω να το αφιερώσω σε αυτόν που μου αρέσει.
Και να του πω :
'Πόσο μου αρέσεις, μα πόσο! Θέλω να στο πω, θέλω να στο δείξω. Αχ'.

Με πιάνεις σε τί φάση είμαι;
Αυτή τη ρομαντική, ηλίθια, καθόλου κυνική, εντελώς εφηβική.

Αλλά. Υπάρχει πάντα ένα αλλά.

Άκου. Κολώνω να πω κάτι, να δέιξω κάτι. Δεν βγάζω άκρη με αυτά που λέει, κατάντησα να αποκωδικοποιώ τελείες, κόμματα, ατάκες, βλέμματα ( που νομίζω ότι δεν υπάρχουν αλλά δεν έχω πλέον και καθαρή οπτική). Πετάγεται στο messenger του facebook, πιάνεται το στήθος μου.
Όταν δεν μιλάμε 2-3 μέρες, πέφτω σε μαρασμό, γίνομαι η πιο τραγική ηρωίδα σε σεξπιρικό έργο. Ανόητη λέμε. Τώρα το λέω και χαμογελώ. Εκείνες τις στιγμές όμως που συμβαίνουν τα πιο πάνω, αυθεντικά ειμαι για κλάματα. Ειμαι ένας κλασικός Λέων : Μια υπερβολή όσο δεν πάει.

Και ξέρεις ποιο είναι το πιο αστείο;
Νομίζω δεν έχει καταλάβει ΤΙΠΟΤΕ. Άρα δεν ξέρω αν του αρέσω.
Νομίζω πως όχι. Αλλά από την άλλη...χμ δεν ξέρω. Με πιάνεις;

( Μην διανοηθείς να μου πεις να του το πω - θέλω ένα γαμημένο σημάδι. Ένα moment, ένα βλέμμα. Να μην πάω ξεβράκωτη στα αγγούρια).

Είναι η εντελώς λάθος περίπτωση. Δεν είναι ο άντρας, που θα κάνω παιδιά μαζί του. Δεν είναι το καλό παιδί με την καλή δουλειά, δεν είναι σε ηλικία γάμου. Δεν είναι τίποτε από όλα αυτά.
Είναι απλά αυτός που μου έκανε κλικ.

Θέλω να κάνω πικ νικ μαζί σου. Με ροζέ κρασί, με τυριά, με φράουλες.
Θέλω άπειρες βόλτες. Από αυτές που κάνουμε ήδη. Αλλά να μου κρατάς το χέρι, συνέχεια.
Θέλω να μάθω πως φιλάς.
Αχ...Lost on you.