Monday, August 10, 2015

Παράξενες μέρες του Αυγούστου

Το ξέρω, ακούγεται κάπως λογοτεχνικός, να μην πω και βαρετός, ο τίτλος. Αλλά είπα, ας το πάρω κάπως στα "μαλακά" το θέμα.
Λοιπόν, άκου τι παίζει. Τον Ιούλιο δούλευα ατελείωτα, έκανα μητιγκ, προσπαθούσα να οργανώσω τη ζωή μου. Επίσης κοιμόμουν πολύ, λόγω κούρασης σωματικής και ψυχολογικής, λόγω ζέστης ή και μεταξύ μας, επειδή δεν γούσταρα την καθημερινότητα μου.
Αυτό το καλοκαίρι είναι παράξενο πολύ. Η χρονιά ήταν παράξενη όπως σου είπα τα τελευταία χίλια ποστ.
Έχω πάει θάλασσα επιτέλους, αλλά έμεινα μέσα για 10 λεπτά. Ήταν και χάλια ο βυθός , δεν μπορούσες να πατήσεις κάπου χωρίς να σκέφτεσαι συνέχεια ότι μπορεί να ξεπηδήσει κανένα πλάσμα από τα βράχια και τα κοράλια.
Από την άλλη έλεγα και σε ένα φίλο "Ρε συ, με σκέφτεσαι μετά από όλα αυτά που συνέβηκαν αυτή τη χρονιά, ξαφνικά να είμαι στον Πρωταρά, στο άσχετο, να ξαπλώνω στην παραλία, σαν να μην συμβαίνει τίποτα;  Είναι πιο λογικό να πάρω φόρα και να βουτήξω από βράχια στον Πωμό".

Σε αυτή τη φάση είμαι, αν μπορείς να το πιάσεις.

Επίσης, βαριέμαι το καλοκαίρι, βαριέμαι τη ζέστη, βαρέθηκα κόσμο να βγάζει σέλφι από παραλία. Φτάνει πια. Αν είσαι στην παραλία στο Μπαλί, σε απάτητο ελληνικό νησί, βγάλε να δω το τοπίο να το χαρώ. Πόσες φορές ο Κόννος, το Μακένζι και το έρμο το Σειρήνα; Βαριέμαι. Οχι, δεν ζηλεύω.
Εξάλλου, μετά από όλα που έγιναν φέτος, έγινε και μια αναδιάρθωση σε παρέες, κάτσε οργανώσου τώρα, ανάμεσα σε παραιτήσεις και τα διάφορα, να "εμφανιστείς" ξανά σε ζωές φίλων με τους οποίους χάθηκες ή να δημιουργήσεις νέους κύκλους. Δεν είχα το σθένος. Έγιναν και κάποια ξεκαθαρίσματα, έγιναν και κάποιες νέες γνωριμίες. Με τη νέα σχολική σεζόν θα δούμε.

Επίσης, έχουμε οικογενειακά θέματα. Δεν μπορώ να χειριστώ εντάσεις. Είναι ζέστη. Έχω και εγώ τα δικά μου, πνίγομαι.

Το άλλο, την "είπα" σε μια φίλη που επιμένει να κολλά στο παρελθόν, ενώ είχε την τύχη να έχει τώρα ένα όμορφο παρόν. Μην το κάνεις ούτε εσύ αυτό. Αν θες να μείνεις στο παρελθόν,μείνε. Μην πάρεις όμως στο λαιμό σου άλλο κόσμο. Φυσικά, το ότι χάνεις τον καιρό σου, όταν ασχολείσαι με το παρελθόν, είναι δεδομένο.

Και το άλλο. Πόσο θα ήθελα να ερωτευτώ. Αλλά να μην ξαναχωρίσω. Να βρω τον άνθρωπο μου. Να ξέρω ότι είναι αυτός. Να μην είναι απλά ένα "καλό παιδί" , μια "καλή κυπριακή περίπτωση". Και σκέφτομαι διάφορα, μήπως είναι αργά;, μήπως είναι πολύ να θέλω τον έρωτα; μήπως δεν μπορώ να ερωτευτώ, δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που φλέρταρα, έστω και για την πλάκα.....και γυρίζει ο νους μου και η ζέστη δεν βοηθά.

Σήμερα έλεγα σε έναν φίλο μου πως θέλω να πάω λίγους μήνες σε μια πόλη ευρωπαϊκή. "Που φοράνε μαύρα" του έλεγα, και είμαι σίγουρη ότι με πήρε για τρελλή. Το μάυρο το εννούσα, απλό, πρακτικό, πολιτισμένο, κατευθείαν στο θέμα. Με κούρασε αυτό το νησί, που σχεδόν όλα πάνε λάθος, που η κοινωνία δεν σέβεται κόσμο, ζώα, δικαιώματα. Που ο καθένας παρκαρει όπου θέλει, που ή έννοια μας είναι η σούβλα και να κάνουμε και το σόου μας. Βαρέθηκα. 38 χρόνια, μείον κάποια των σπουδών, είναι πολλά. Αλλά κολώνω να φύγω.

Τί άλλο;
Θέλω να ερωτευτώ, στο πα;


14 comments:

  1. Ωραία ανάρτηση, Τουλίπα. Δεν έχω να σου σχολιάσω τίποτα άλλο, πέρα από το ότι ήταν σαν αεράκι δροσερό η ειλικρίνειά της. Νομίζω, ότι κάποια κομμάτια της τα έγραψες με μια ανάσα. Σαν να είχες απέναντι δικό σου άτομο και να του μιλάς. Μου άρεσε αυτό, με έκανε να αισθανθώ προνομιούχα για την παρέα σου. :-)
    Ελπίζω να ερωτευθείς. Δυνατά. Και να νιώσεις τους χυμούς της ζωής να κυλάνε ορμητικά μέσα σου, να ξυπνήσεις - αν τυχόν με τη ζέστη και τις παραξενιές της χρονιάς κινείσαι ίσως σαν σε λήθαργο, υποτονικά. Μου αρέσει να βλέπω αιτήματα των ανθρώπων να ζήσουν.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η αληθεια ειναι οτι αυτο το εγραψα με μια ανασα και προβλεπονται πολλές ανάσες παρόμοιε, αυτές τις μέρες...
      Τιμή δική μου που με διαβαζετε :)

      Ο ερωτας....δεν ξερω....

      Delete
  2. Κόννος, Σειρήνα, Sunrise, Vrissiana, εμετός!

    ReplyDelete
  3. Ξέρεις τι κατάλαβα; Τα προβλήματα δεν τελειώνουν ποτέ. Και τα πράγματα που βαριόμαστε επίσης. Και τα πράγματα που πιθανόν μάς λείπουν. Μπορούμε να χάνουμε το παρόν εστιάζοντας κάθε μέρα σ'αυτά. Αρνούμαι!
    Κάθε μέρα για μένα, ακόμα και όταν κάθομαι στον καναπέ μου, είναι όμορφη. Γιατί έτσι επιλέγω να την βλέπω. Έχω την υγεία μου, όσο κλισέ κι αν ακούγεται -αλλά όταν την χάσεις εννοείς κάθε γράμμα των λέξεων αυτών- κι αυτό μου δίνει την προοπτική η ζωή μου να γίνει ακόμα καλύτερη στο μέλλον. Τώρα ζω το παρόν. Στη φωτεινή του πλευρά: )

    Κάνε αυτό που πραγματικά θα σε ξεκουράσει βρε Τουλίπα. Εσένα. Όχι αυτό που κάνουν οι περισσότεροι.Ούτε αυτό που σου επιβάλλεται από τον περίγυρο και τα "πρέπει".
    Pamper yourself που λένε. Σου το χρωστάς: ))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εχεις δικιο με αυτο με την υγεια, ειδικα και εσυ που περασες και από μια περιπέτεια. Απόλυτο δίκιο και κάθε φορά που γκρινιάζω προσπαθώ να βάλω τα πράγματα σε προοπτική.
      Δεν γκρινιάζω όμως τώρα.

      Έχω ένα κενο. Δεν μου κάνει κλικ η χώρα μου, δεν ξέρω πως να το αλλάξω αυτό. Θα με ξεκούραζαν οι εντελώς διαφορετικές εικόνες, αλλά μάλλον για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από απλά μια βδομάδα διακοπές. Θα με ξεκούραζε κάτι ανάλαφρο ( ίσως όχι έρωτας, ίσως κάτι που θα δεν θα είχε προσδοκίες), να σταματήσει ο χρόνος. Πόσο γκρινιάρα είαμι και ανικανοποίητη ρε συ Ruth_less μου....

      Delete
    2. Δεν είσαι γκρινιάρα αγαπημένη. Έχεις μπουχτησει!
      Ψάξε εξωτερικό για δουλειά. Πέταξε τα όλα στον αέρα. Μηδενισε τα. Άρχισε από την αρχή.
      Γιατί όχι δηλαδή; Αφού εδώ δεν τραβάς πια. Μπορεί να σε τρομάζει αλλά θα είναι όλα νέα. Ουαο που έλεγε και ο Βαρουφακης: )))

      Delete
    3. Ουτε που να παω δεν ξερω....
      Και αν ειναι ολα οκ εδω και εγω απλα δεν δίνω άλλες ευκαιρίες;
      Εχω το σπιτακι μου, οικογενεια ( αν και η ιδεα οτι πρεπιε να κανω οικογενεια για να ειναι καλα με κανει να μην αναπνεω), φιλους, 2 στεκια ( οχι πιο πολλά). Και παλι, ενα τεραστιο κενο.

      Delete
  4. Και για μένα, παράξενος μήνας ο Αύγουστος και μάλλον όχι ευχάριστος.
    Θα'ρθουν καλύτερες μέρες, στάνταρ. Να δεις που ο Σεπτέμβρης θα'ναι καλύτερος.. νεα εποχή, καινούρια πράγματα που λένε ;)

    Καλώς σε βρήκα! Όμορφο το μπλογκ σου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς σε βρήκα και σένα Δανάη μου :)

      Ναι ο Σεπτέμβρης που είναι νέα αρχή θα φέρει καλύτερες μέρες. Δεν είναι ευχή, έτσι θα γίνει !

      Delete
  5. κράτα γερά τουλίπα. Η Κύπρος δεν είναι μόνο αυτα.

    ReplyDelete
  6. Να έρτεις να σε πάρω με το διπλοκάμπινο ακάμα να δούμε πού θα βουττήσουμε κόρη! Αλλά πάλε καταφέρνουν να σε νευριάσουν κι εκεί. Τούτα που λες με τα σκουπίδια και το μηδενικό σεβασμό. Σε 6 τετραγωνικά μέτρα είδα μια σπασμένη σαγιονάρα (ασπούμε την άλλη έπιασε την αλλά τη σπασμένη άφησε την;;;), ένα ζευγάρι κάλτσες (ήταν βαριές να τες ανεβάσει πάνω στο αυτοκίνητο μάλλον), και κάμποσες σακούλες νάυλον (ποιες χελώνες σιόρ;)
    Αν θέλεις να φύγεις φύγε, αλλά ένα πράμα που έμαθα είναι ότι αν δεν έχεις με ποιον να μοιραστείς τα καλά και τα άσχημα, όπου και να'σαι όλα αυτά θα συμβαίνουν και δεν θα περνάς καλά. Διάλεξε απλά τον κόσμο σου εδώ, και δες πώς θα πάει το πράγμα. Αν δεν, άλλαξε ουρανό. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σαγιοναρα : Πήγε κουτσή/κουτσός; Και πετάω την σαγιονάρα κια ξαφνικά θα την ανακυκλώσει η φύση;
      Κάλτσες : Μπορεί να βρωμούσαν
      Σακούλες: Ποια φύση σιόρ; Μα ζουν και χελώνες; Fuck nature!

      Συμφωνω. Το μοιρασμα παιζει ρολο. Αν ειχα ενα άνθρωπο εδώ ενδεχομένως να μην ηθελα να φυγω τοσο πολύ. Ή να έπαιζα "πελλόν".

      Διπλοκάμπινο: Είμαι μέσα!

      Delete