Για μια χούφτα δολλάρια

Τα λεφτά δεν είναι το παν. Αν είχα όμως ένα καλό μισθό δεν θα έλεγα όχι. Γιατί αυτό θα σήμαινε περισσότερα ταξίδια - και ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι είναι ίσως το ωραιότερο πράγμα σε αυτή τη ζωή - , shopping therapy, αν αρρωστήσω δεν θα αγχώνομαι πως θα πληρώσω το γιατρό και τα χάπια και στην τελική, θα μπορούσα να δώσω κάποια λεφτά σε συγγενείς και φίλους που έχουν ανάγκη.

Αλλά αυτά τα λεφτά δεν τα έχω. Γράφει και η Beatrix ότι μειώθηκε ο μισθός της στο 40-50%, είμαι σίγουρη ότι και σε σένα μειώθηκε. Και ο δικός μου έπεσε, τόσο πολύ, που στα 26 έπαιρνα περισσότερα. Άσε που δουλεύω περισσότερο και όσο πάει χειροτερεύει η κατάσταση.

Το σκέφτομαι και με πιάνει το παράπονο μερικές φορές. Και κάποιες άλλες σκέφτομαι, ότι ευτυχώς  που οι φίλοι μου και οι άνθρωποι μου, δεν αγοράζονται με λεφτά. Είναι δωρεάν.
Όπως έγραψα και στο προηγούμενο ποστ, ένα κρασί των 10 ευρώ μπορεί να κάνει 3-4 ανθρώπους πολύ ευτυχισμένους, όταν μαζευτούν ένα βράδι γύρω από ένα τραπέζι.
Και οκ, ένας καφές των 2 ευρώ, είναι μια έξοδος και μια αφορμή να βρεθείς μια ωραία μέρα να αράζεις στην παλιά πόλη.
Άσε που με 50 ευρώ το μήνα συνδρομή στο ίντερνετ, μπορώ να δω άπειρες ταινίες, φιλμ, καλωδιακή, να ακούσω μουσική και να σερφάρω στα αγαπημένα μου site.

Έτσι τα μετρώ πολλές φορές, για να παρηγοριέμαι, που τόσα χρόνια δούλευα αμέτρητες ώρες με τη σκέψη ότι η συνέπεια στη δουλειά μου, θα μου έφερνε προαγωγή και η προαγωγή θα οδηγούσε σε αύξηση. Και με τη σειρά της η αύξηση θα μεταφραζόταν σε πιο πολλά αεροπορικά ταξίδια.

Ναι οκ, έχει κόσμο σε πιο δυσμενή θέση, που δεν έχει μόνιμη δουλειά και τρέχει να ξετρυπώσει δουλειές ως freelancer. Ναι , αυτό είναι εντελώς διαφορετικό, χρειάζεται μια ηρεμία και μια επιμονή.

Τέλοσπαντων, για να μην αναμασάω τα ίδια και τα ίδια, το point είναι πως είναι Παρασκευή, επιτέλους! Κάνε πολλές βόλτες, είναι δωρεάν!