Μια ώριμη...λίστα!

Καταλαβαίνεις ότι έχεις μεγαλώσει/ωριμάσει/γεράσει/όπως θες πες το όταν:

Δεν σου βγαίνει πολύ συχνά να ξενυκτάς μέχρι τις 5 το πρωί. Ναι, στα 20+ μπορούσα να το κάνω 2-3 φορές τη βδομάδα και να πηγαίνω δουλειά ΚΑΙ να μην σερνόμουν όλη μέρα.

Βαριέσαι να πίνεις σφηνάκια. Έτσι κι αλλιώς έχεις μάθει ότι μπορεί να αντέχεις ακόμα τα 4-5 gin n tonic/ vodka + κάτι άλλο/ ποτήρια κρασί αλλά όταν προσθέσεις το ένα και μοναδικό σφηνάκι, αμέσως αρχίζει η κατηφόρα.

Τη βρίσκεις περισσότερο σε εστιατόρια και wine bar παρά σε κλάμπ και μπουζούκια ( ναι, ακόμα και όταν δεν ακούς λαϊκά, απλά πας για το "χάζι"). Να μπορείς να πεις μια κουβέντα ρε παιδί μου, να δεις τους φίλους σου! Αλλιώς τι; Να βγεις έξω απλά για να βγεις; ( "ε , ναι" θα απαντούσες πιο παλιά).

Κάνεις δηλώσεις του τύπου " εγώ την παλιά Λευκωσία, την έχω ζήσει πιο ρομαντικά και τα Καλά Καθούμενα ήταν προορισμός , όχι παρεπιμπτόντως, βρίσκω καρέκλα άδεια και κάθομαι, επειδή δεν υπάρχει πουθενά άλλου στα άλλα καφενεία της πλατείας".

Σκέφτεσαι και σκέφτεσαι και σκέφτεσαι και ζυγίζεις και ζυγίζεις και ζυγίζεις. Ώσπου τελικά να καταλήξεις στο "μπα δεν θα το ρισκάρω". 

Όταν επιτέλους ρισκάρεις, κάνεις τεράστιες αλλαγές στη ζωή σου. Ή έτσι νομίζεις δηλαδή.

Έχεις το στομάχι σου συχνά πυκνά και γνωρίζεις ολοένα και περισσότερο κόσμο που έχει παρόμοια θέματα. Εμ ναι, όλο αυτό το άγχος της δουλειάς, της καθημερινότητας σε κάποια φάση, θα αρχίσει να σου "μιλάει".

Λες φράσεις του τύπου " αυτοί οι μικροί σήμερα πως ντύνονται έτσι" και " τι σκατά γράφει το sms αυτό; γιατί λείπουν τα μισά σύμφωνα;". Ναι, τις λέω και ν-τ-ρ-ε-π-ο-μ-α-ι!

Κρατάς παιδιά των φίλων σου και συνειδητοποιείς ότι ναι θα μπορούσες να είχες και εσύ ως τώρα 1-2 από αυτά τα μικρά τα ανθρωπάκια.

Καταλαβαίνεις πια γιατί σκέφτεσαι με τον τρόπο που σκέφτεσαι, γιατί έχεις συγκεκριμένες φοβίες, γιατί συμπεριφέρεσαι με συγκεκριμένο τρόπο. Από την μια χαίρεσαι που άρχισες και σε μαθαίνεις, από την άλλη, ψιλοχαλιέσαι που τώρα ξέρεις το "γιατί" και άρα πρέπει να κάνεις κάτι γι' αυτό.

Το παιδικό σου δωμάτιο, δεν υπάρχει πια. Έχει γίνει δεύτερο γραφείο, το δωμάτιο για σιδέρωμα ρούχων, αποθήκη και ότι άλλο έχει αποφασίσει η μάνα σου. 

Σκυλοβαριέσαι να κάνεις chat στο facebook, να μιλάς στα τηλέφωνα, να ανταλλάζεις sms. Έχουμε και δουλειές λέμε!

Σου φεύγει και λες και καμιά λέξη στην καθαρεύουσα. ( αλήθεια το κάνω!)

Μιλάς για κάποιον που είναι 60 χρονών και λες "νέος είναι". Και έχεις δίπλα σου κάτι 20χρονα που λένε για κάποιους " ναι βγαίνει με έναν σχεδόν γέρο...είναι 40", και φρικάρεις.

Δεν πιστεύεις στα ζώδια, ούτε στους ωροσκόπους, ούτε στο σύμπαν. It is what it is!

Σπάνια κάνεις τέτοιες λίστες, αλλά όταν τις κάνεις, γελάς από μέσα σου!

Υ.Γ Το φθινοπωρινό header είναι μια δημιουργία του φίλου μου unshaved bastard!