The Stockholm Diaries

Έλειψα μερικές μέρες από την Κύπρο και το ίντερνετ και έχουν γίνει πράματα και θαύματα. Το ΔΗΚΟ έχει νέο αρχηγό, ένας γάτος βρέθηκε κρεμασμένος σε κάγκελο στο ΡΙΚ, έγινε μπαμπάς και σύζυγος ο Σεργουλόπουλος κλπ.

Καθώς γίνονταν όλα αυτά, εγώ βρισκόμουν στη Σουηδία και ζούσα κάτι το εξωπραγματικό, κάτι που τον τελευταίο χρόνο δεν διανοούμουν ότι υπήρχε: Μια πολιτισμένη χώρα.

Η Στοκχόλμη είναι μια πανέμορφη πόλη - με 1/3 νερό, 1/3 φύση και 1/3 αστικό περιβάλλον. Ο τέλειος συνδυασμός. Δεν είναι ούτε μεγάλη, ούτε μικρή. Έχει απλά το σωστό μέγεθος. Χωρίζεται σε νησάκια που το καθένα, έχει το δικό του χαρακτήρα. Μείναμε στο Sodermalm, που είναι σαν το Soho τους.

Έχει απίστευτη καλλιτεχνική σκηνή - οι ξένοι καλλιτέχνες λατρεύουν να είναι εκεί επειδή οι Σουηδοί τους δίνουν έδαφος για δημιουργία. Ακόμα και το πιο mainstream, Fotografiska Μουσειο, με εκθέσεις φωτογραφικής ήταν πανέμορφο.

Οι Σουηδοί είναι κούκλοι. Συγκεκριμένα, οι 9.5/10 είναι πανέμορφοι. Δεν νομίζω να το συνειδητοποιούν φυσικά. Τυχερές Σουηδές, αχ. Υποθέτω και οι Σουηδές ήταν ωραίες - δεν τις είδα, ήμουν πολύ απασχολημένη να ξεροσταλιάζω στη θέα των ξανθών θεών με την τέλεια κουπ.

Επίσης είναι πολύ φιλικοί, πολύ εξυπηρετικοί ( μύθος ότι οι μεσογειακοί είμαστε φιλικοί ) και μιλάνε τέλεια αγγλικά.

Δεν είδα ούτε ένα σπασμένο πεζοδρόμιο, ούτε ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο με τρόπο που να μην μπορώ να περπατήσω. Οι κάλαθοι δεν ξεχείλιζαν σκουπίδια και οι τοίχοι δεν ήταν γεμάτοι πανό και άσχημες αφίσες ( υπήρχαν αλλά ήταν συγυρισμένες και σε ένα μοναδικό σχήμα , Α3).

Το φαγητό είναι πολύ ωραίο, ακόμα και για μένα που είμαι κρεατοφάγος. Το ψάρι, ιδιαίτερα η ρέγγα και ο σολομός, είναι θεϊκά. Μόνο αυτά να τρως δεν θες τίποτα άλλο. Έχουν απίστευτα ψωμιά και τα ψωμάδικα τους είναι σαν να ξεπήδησαν από τις σελίδες του Wallpaper. Και να μην πω για τα μούρα - σε γλυκά, σε μαρμελάδες, σε κουπάκια για να συνοδεύουν το κρέας. Τα δε κρουασάν και τα γλυκά, ήταν σούπερ ενώ καθώς περπάταγες στου δρόμους, υπήρχε παντού μια μυρωδιά κανέλας. 

Οι καφέδες πολύ καλοί, τα μπαρ όμορφα, από τα πιο παραδοσιακά μέχρι τα πιο μοντέρνα.

Το αλκοόλ είναι πανάκριβο και αυτό θα ήταν ένας από τους δύο λόγους που δεν θα έμενα ποτέ Στοκχόλμη. 10 ευρώ για ένα ποτήρι ( αδιάφορο) κρασί. Μάλιστα.

Ο αλλος λόγος που δεν θα έμενα, είναι ο καιρός. Συνηθίζεις σε κάποια φάση να φοράς 100άδες ρούχα, σάρπες, γάντια, σκουφιά, κάλτσες, καλσόν κλπ αλλά το να νυκτώνει στις 3, ήταν κάτι που δεν μπορούσα να χωνέψω. Ακόμα και τις ηλιόλουστες μέρες, κατά τις 230 ο ουρανός έπαιρνε ένα πορτοκαλόκόκκινο χρώμα και πολύ σύντομα σκοτείνιαζε.

Οι Σουηδοί μιλάνε χαριτωμένα. Η γλώσσα τους, πανδύσκολη, με πολλά σύμφωνα , είναι μελωδική. Δεν είναι σαν τα γερμανικά που μου ακούγονται βάρβαρα. Αλλά μια βδομάδα εκεί και δεν ξέρω ακόμα πως είναι το "ναι" και το "όχι".

Το κράτος φροντίζει να ζεσταίνονται καλά, να έχουν δωρεάν νερό και ηλεκτρισμό Με ψηλή φορολογία μεν, αλλά με πολλές παροχές δε. Κατάλοιπα του σοσιαλιστικού παρελθόντος της χώρας.

Το Scandinavian Design είναι παντού. Στο δρόμο, στα σπίτια, στα καταστήματα, στο τρόπο που ντύνονται. Απλό, σικάτο, λειτουργικό. Έτσι όπως είναι η χώρα και οι κάτοικοι.

Η φύση είναι υπέροχη, ακόμα και για μένα που λατρεύω το τσιμέντο. Πανύψηλα δέντρα, φύλλα σε όλες τις αποχρώσεις του πορτοκαλί, λίμνες, ποτάμια. Ωραία! Θα ήθελα να έμενα ακόμα μια βδομάδα και να την έβγαζα σε σπίτι στην σουηδική εξοχή, δίπλα από μια λίμνη.

Αυτές τις μέρες θα δω το The Girl with the Dragon Tattoo , και το σουηδικό και το αγγλικό, θα ξανακατεβάσω ABBA στο ipod μου και θα πηγαίνω τακτικές επισκέψεις στο ΙΚΕΑ ( παρεπιμπτόντως το food section του ΙΚΕΑ έχει ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό δείγμα των φαγητών της χώρας).