Thursday, September 05, 2013

How to be free ( any hints?)

Η τρίτη απόπειρα να γράψω ένα ποστ, ελπίζω να είναι και η τελευταία.
Δεν ξέρω και γω πλέον τι να γράψω και να το πιστεύω.
Είναι το σύνδρομο του Σεπτέμβρη ή είναι ένα γενικότερο σύνδρομο των τελευταίων 15 μηνών.
Δεν ξέρω.

Άκου. Σου έτυχε να μην έχεις τίποτα να πεις στον άλλο; Ειδικά σε φάσεις που θα ήταν καλή ιδέα να τον βάλεις στη θέση του;
Για να μην μιλάω αόριστα, χθες για ακόμα μια φορά με ρώτησε η μάνα μου πότε σκοπεύω να ωριμάσω και να κάνω οικογένεια. Μάλιστα δεν το θεωρεί φυσιολογικό πως στα 36 δεν δείχνω καμία πρόθεση. Φώναζε εκεί διάφορα, τα περισσότερα τα ξανάπε, είπε και καινούρια, κάπως άγρια και βίαια.
Εγώ απαντούσα, χωρίς να σηκώσω τον τόνο της φωνής μου, ούτε και μια φορά. Όχι γιατί φοβήθηκα να της απαντήσω. 
Απλά δεν μπορούσα να απαντήσω σε ερωτήσεις που ούτε και γω δεν ξέρω την απάντηση.
Και τι να έλεγα;

- Θα παντρευτείς;
- Ναι στις 6: 11 την Κυριακή, 8 του Σεπτέμβρη του 2014. Μπορεί και να αργήσουμε κανένα δεκαλεπτάκι αν αποφασίσω να το παίξω ντίβα, σόρι ε;

- Γιατί δεν σοβαρεύεσαι; Δεν είσαι 18 πια.
- Αλήθεια δεν είμαι 18; Τι λες!

- Το ξέρεις ότι έχεις πολλά ελαττώματα και δεν είναι εύκολο να βρεις άντρα;
- Βεβαίως και το ξέρω, και το ξέρουν και επίσης οι αναγνώστες του μπλογκ μου και φρίττουν που μέσα σε 7 χρόνια ξεπηδάνε κάθημερινά, από παντού, ελαττώματα.

- Γιατί όλοι σου σχεδόν οι φίλοι είναι γκεί;
- Γιατί έχουμε το ίδιο αγαπημένο χρώμα.

- Το ξέρεις ότι δεν κοιμάμαι τα βράδια; Το ξέρεις ότι μας καταστρέφεις τη κοινωνική μας ζωή;
- Το ξέρεις ότι υπάρχουν χάπια κατάλληλα στην αγορά; Το ξέρεις ότι μπορεί να έχουν βαρεθεί οι φίλοι σας τη μιζέρια σου;

Να μην στα πολυλογώ. Βεβαίως και με ενόχλησε η κουβέντα αυτή. Όχι τίποτε άλλο, αλλά πάλι δεν θα μιλάμε και εννοείται πως θα είμαι καλύτερα ψυχολογικά όταν νιώθω ότι δεν έχω οικογένεια.
Έτσι σε καταντούν σε αυτό το νησί. Απεγνωσμένο να βρεις τρόπο να ζήσεις τη ζωή σου όπως εσύ τη θες.
Σου προκαλούν φοβίες όταν για οποιοδήποτε λόγο δεν ζεις το Cyprus Dream.

Λέω να πάω στην Επίτροπο Διοικήσεως να παραπονεθώ για τα δικαιώματα των single 35+ που καταπατούνται καθημερινά.

53 comments:

  1. just get out of the closet

    ReplyDelete
    Replies
    1. αμ το άλλο που το πας;
      Οχι δεν γινεται να εισαι single και πανω απο 30 στην Κυπρο και να εισαι στρεητ.
      Οχι δεν γινεται. Έτσι λενε οι νόμοι του κυπριακού σύμπαντος.

      Delete
  2. Απλά μεν διάς σημασία! Πραγματικά δεν έχει άλλον τρόπο να επιβιώσεις!

    Εν μπορείς να τσακώνεσαι συνέχεια με τον άλλο, εν ψυχοφθόρο, ούτε να τον αλλάξεις μπορείς (μετά τα -ήντα εν αλλάσσει σχεδόν κανένας)

    Αν δεν αντέχεις να τους καθησυχάζεις (και καλά) κάθε φορά μείωσε τις επαφές ή μεν τους διάς ευκαιρία να ανοίγουν έτσι θέμα.

    Σε νιώθω... Εγώ πιστεύκω ότι οι γονιοί μας έχουν κάποιου είδους πρόβλημα με τούτο το θέμα που τους εφυτεύτηκε που μωρά τζαι δεν μπορούν να το ξεπεράσουν ότι τζαι να τους πεις.

    Έχε υπόψιν ότι το πιο πιθανόν όταν παντρευτείς να αρκέψουν να κλαίουνται που αρκείς να κάμεις μωρό.

    Γι αυτό σου λέω, αν θεωρήσουμε ότι έχουν "θέμα" (για να μεν πω πρόβλημα), μπορούμε να το δούμε πιο ψύχραιμα τζαι να μεν μας ενοχλεί ό,τι λαλούν πλέον. (ξέρω, στην πράξη όμως...?)

    hang in there

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτο με το να μειώσω τις επαφές μου το παν χθες και 2-3 φιλες που το συζητησα. Τι κριμα να πρεπει να μενεις μακρια απο τους δικους σου για να εισαι καλα....

      Γενικα νομιζω οτι δεν μαθαμε να βαζουμε ορια στους γονεις μας εδω στην Κυπρο. Μπαινοβγαινουν στη ζωη μας, δινοντας μας φυσικα σπιτια και αυτοκινητα ( δεν το αρνουμαι) αλλά ποτέ δεν μας συμπεριφέρονται σαν να έχουμε και εμείς ένα δικό μας δρόμο να πάρουμε.

      Η πράξη, γίνεται πράξη, όταν εμπεδώσουμε τη θεωρία. Οπότε ναι, το να το δούμε πιο ψύχραιμα είναι θεωρητικό αλλά άμα το εμπεδώσουμε γίνεται πράξη.

      ευχαριστω :)

      Delete
  3. Την μάμα μου την λατρεύω. Μολις επαναπατριστικα αρχισεν λιγο η μουρμουρα οτι το επομενο σταδιο ειναι να καμω οικογνεια. Πιστευει οτι για να ολοκληρωθω σαν γυναίκα πρέπει να κάνω ενα παιδί. Μιλησαμε και της ειπα οτι αν ερθει ο "σωστός" για μένα αντρας τοτε θα καμω και οικογένεια και παιδί. Αν δεν ομως τυχει, ενεν το τελος του κόσμου. Τουτα τα πραματα εν μπορείς να τα προγραμματισεις. Επειδη ειχαμε παντα μια πάρα πολλα καλη σχεση σχεση και συζητουμε (σχεδόν) τα παντα εμιλησαμε τζαι απο τοτε δεν μουρμουρα. Εν αλλαξεν τα πιστευω της, ουτε εγω τα δικα μου και απλα η ζωή συνεχίζεται :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κάναμε ακριβώς την ίδια συζήτηση πριν 2 μήνες. Και ήταν όλα οκ. Πίστευα ότι συνεννοηθηκαμε, μαλιστα μου ειχε πει ποσο περηφανη ηταν για μενα.
      Και τελικα χθες, ξέσπασε πάλι με δηλώσεις που ούτε να θυμάμαι δεν θέλω.
      Πρασιναδα μου ποσο χρονών εισαι;

      Delete
    2. Ειμαι 31 :)

      Για τα αλλα τι να σου πω....ελπιζω να βρεις συντομα τις ισορροποιες :)

      Delete
    3. Α είσαι και συ στην ηλικια που αν δεν εισαι παντρεμενη εισαι γκει :)

      Delete
    4. Πρώτο ράφι πίστα!

      Delete
    5. Μια πρόταση. Γιατί δεν ρίχνετε ένα μεγάλο "αι στο διάολο θα παντρευτώ όταν και αν γουστάρω" στις μανάδες σας;

      Μην φτάσω σε πιο τρολιάρικες απαντήσεις τύπου, "δεν γουστάρω τους άντρες, τι να κάνουμε, αν μου βρείτε καμιά καλή κορούα".

      Delete
  4. ασπούμε ποιός εν έχει ελαττώματα?

    εν πολλά ψυχοφθόρο η αλήθκεια, εν μπορείς να γλιτώσεις, μόνο αν μεταναστεύεις, δυστυχώς εν τελειώνει ποττέ, συνέχεια εχουν κάτι να πουν

    ReplyDelete
    Replies
    1. Για τη μεταναστευση εισαι η δευτερη που μου το ειπες - το σκεφτηκα . Αλλα δεν ειναι κριμα; Να χεις τους φιλους σου, να φτιαχνεις σιγα σιγα την καθημερινοτητα σου οπως τη θες για να πρπειε να φευγεις σαν κατατρεγμενος λογω της καταδιωξης της μανας σου!

      Delete
  5. Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!! Πρέπει να δίνω καθημερινά ένα αγώνα στο να δίνω εξηγήσεις γιατί στα 30 μου δεν έχω ακόμα παντρευτεί. Η συνεχής απορία-περιέργεια όλων: Πώς γίνεται όλοι οι φίλοι κι οι γνωστοί μου να είναι παντρεμένοι κι εγώ όχι ακόμα; Με έχουν φτάσει στο σημείο να νιώθω πως έχω κάποιο πρόβλημα. Δεν περνά από το μυαλό τους πως μπορεί να μη νιώθω έτοιμη ακόμα για γάμο, ίσως να μην έχει βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος για να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί του. Για τον Κυπραίο, όλα είναι θέμα prestige. Μα να μην παντρέψω την κόρη μου ενώ όλοι οι φίλοι/συγγενείς/συνάδελφοι έχουν παντρέψει τα δικά τους παιδιά; Εν αντροπή! Όλοι βλέπουν το περιτύλιγμα, κανένας όμως δεν ξέρει την πραγματική σχέση τούτων ούλλων των ζευγαριών! Δε λέω, πολύ θα ήθελα να παντρευτώ κάποιον που θα αγαπώ και θα με αγαπά! Αλλά, πόσο εύκολο είναι τούτο στις μέρες μας; Σήμερα παντρεύεσαι και είσαι τρισευτυχισμένος κι αύριο χωρίζεις απογοητευμένος από το πόσο έξω έπεσες απ’ εκείνο που νόμιζες πως είχες με τον «άνθρωπό» σου!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κοίτα, το εχεις πει ηδη. Οταν βρεις εναν ανθρωπο που θα σου ταιριαζει , τότε μπορεί να σκεφτεις να κανεις οικογενεια μαζι του. Ολα παιζουν. Η ζωη ειναι γεματη ανατροπές, ειδικά αν είσαι άνθρωπος που ψάχνεσαι.

      Δεν έχεις πρόβλημα. Ζεις απλά τη ζωή σου, ως 30αρα που στις κοινωνίες τις άλλες ο κόσμος παντρεύεται στα 40, αλλά στην Κύπρο αυτό τώρα άρχισε να γίνεται και είναι πιο δύσκολο να το δεκτούν.

      Delete
    2. Πάντως και εγώ πρόσφατα πέρασα μια τέτοια κρίση, όταν ώντας τριαντάρης, έμαθα ότι μια δύο κοπέλες που γούσταρα στο λύκειο, άλλες δύο καλαμαρούδες που γούσταρα-έκανα παρέα στο πανεπιστήμιο, και μια συνομίλικη με εμένα πρώην μου (και μιλάμε για ελληνίδες) παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά (μην πω για φίλη Σουηδέζα που στα 27 έχει ήδη τρια, ή για φίλη Ισπανίδα (παλιό φλερτ) που παντρεύτηκε έκανε παιδί και το πήρε μαζί με το σακίδιο για ταξίδι στο Περού).

      Όλα αυτά είναι περισσότερο στο μυαλό. Απλά θέλει να χαλαρώσεις, να έχεις τα μάτια ανοιχτά για ευκαιρίες και για κόσμο που θα σε ενδιαφέρει, και γενικά να μην αφήνεις την peer and parent pressure να σου γαμάει τα μυαλά, και όλα θα γίνουν (περίπου) όπως τα θες

      Delete
    3. Καλά, τα 30 ούτε και που τα συζητώ. Αλλά παθαίνεις και συ τώρα την κρίση που αλλάζουν ζωή εκείνοι που ήξερες ως φοιτητής. Και που να σαι, όταν κάνουν παιδιά και όταν είσαι καλεσμένος κάπου που όλοι οι συνομίληκοι σου έχουν παιδιά και σύ όχι.

      Σωστό το peer and parent pressure. Είναι γμτ και σε ποια κοινωνία ζεις.
      νομίζω το αμέσως χειρότερο από δω είναι η Ινδία και το Πακιστάν.

      Delete
    4. Όχι απαραίτητα. Ας πούμε η μάνα του Raj από το Big Bang Theory θα μπορούσε να είναι άνετα το αρχέτυπο της Ελληνιδάς μάνας. Το ίδιο και η Ισραηλινή/Εβραία μάνα του πρωταγωνιστή στο Γρανίτα από Λεμόνι

      Delete
    5. Εσυ μιλας για εξαιρεσεις που ζουν Αμερικη. Νομιζω αμα ζεις και στην συντηρητικη σου κοινωνία επηρεάζεσαι αρνητικά ως γονιός

      Delete
  6. Ούτε με τη μετανάστευση αλλάζει η επικοινωνία-εκτός ίσως από το μέσο.
    Όσο μοντέρνοι και να είναι οι γονείς μας,μετά από κάποια ηλικία (τους) ίσως αλλάζουν τα πράγματα και βλέπεις προσδοκίες τους,που δεν έχουν καμία σχέση με τον τρόπο και τη φιλοσοφία που σε μεγάλωσαν.

    Αν θες να ζεις τη ζωή σου,δεν λογοδοτείς σε κανένα. Σε κανένα όμως.
    Εύκολο στη θεωρία,δύσκολο στην πράξη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο.
      Είναι θέμα χειρισμού των σκέψεων μας ( οχι των αλλων) και των χειρισμών μας.
      Θελει δουλεια. Αν ήταν τόσο εύκολο, δεν θα ήταν πρόβλημα ε :)

      Delete
  7. - Γιατί όλοι σου σχεδόν οι φίλοι είναι γκεί;
    - Γιατί έχουμε το ίδιο αγαπημένο χρώμα.

    This made my morning.

    Κατά τα άλλα αγαπητή, δεν μπορώ να σου πω κάτι που δεν ξανάκουσες ήδη. Δυστυχώς εν μπορείς να ανοίξεις το κεφάλι της και να τα βάλεις μέσα. Υπομονή και να ελπίζεις ότι θα βαρεθεί μετά από τόσα χρόνια.

    ReplyDelete
    Replies
    1. χε χε χαιρομαι που σ αρεσε!

      Ναι το ξερω οτι ειναι τα ιδια και τα ιδια.
      Δεν θα βαρεθει. Έχει αντοχές duracel!

      Delete
  8. ουφφουυυυυυυ........αν μετρησω τα ποστ που εγραψες τελευταιως για τουτο το θεμα σιουρα η μητερα επηρεν φοραν -κατηφοραν!μπορει ομως τζιαι ...ανηφοραν!τι να σου πω?δαμε που πατε ουτε υπομονη εν μπορω να σου συστησω.λυπαμαι...

    ReplyDelete
  9. :) "Οχι δεν γινεται να εισαι single και πανω απο 30 στην Κυπρο και να εισαι στρεητ"..εδώ εγώ, που χώρισα από γάμο, και όταν τρία χρόνια αργότερα, ήμουν ακόμα single (τι ντροπή)έφτασε στα αυτιά μου, ότι μάλλον έγινα γκέι...πόσο μάλλον αυτοί που δεν έκαναν κανένα γάμο...αντιλαμβάνεσαι τη κατάσταση μας σ΄αυτόν τον τόπο έννεν; Υπομονή, πραγματικά σε καταλαβαίνω.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ο τοπος, το χωριο που βρισκεται ακομα στον 19ο αιώνα.
      Αυτό μόνο έχω να πω

      Delete
  10. Τα στερεοτυπα στην Κυπρο εν οπως την θρησκεία. Πιστευκουμεν τα, no matter what.
    Είσαι γκευ νομιζουν εισαι στρειτ, εισαι στρειτ νομιζουν είσαι γκευ.
    ΕΙμαι σινγκλ οι γιατι ειμαι γκευ αλλα επειδη εν ηβρα την γυναικα ακομα που θελω να παντρευτω.
    Πε οτι ειπα της γιαγιας μου για να αποφυγω τα γνωστα μουρμουρκα.
    Νταξει γιαγια αμα θελεις να παντρευτω οποιον να'ναι, αφου εν σημαντικο οτι επερασα μιαν αλφα ηλικια. Να καμω 2-3 κοπελλουθκια, να μεν αγαπιουμαστε, να με απατα, να τον χωρίσω, να βουρω στο γραφειο ευημερίας , να μεν τα φκαλω περα, να ειμαι δυστυχισμενη για να σε καμω εσενα ευτυχισμενη. Αμα τουτο εν το ονειρο σου για μενα εν ξερω τι να πω.
    Νομιζω πρεπει να τους μιλας με την γλωσσα που καταλαβουν, γιατι τα πιο φιλελευθερα στυλ ζωής,ειτε γιατι ετσι θελεις ειτε γιατι ετσι ετυχε, εν ανυπαρκτα για τζεινους.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αντιλαμβανεσαι οτι συνειδητοποιησα πια οτι δεν μπορεις να κανεις κουβεντα επί ίσοις όροις με τους γονεις σου, σε αυτον τον τόπο ( υπάρχουν εξαιρεσεις φυσικα).
      Αλλα από την άλλη να τους λες αυτό που θέλουν να ακούσουν αλλά εσύ να ξέρεις πόσο άδικο για σένα είναι...ε τι να πω.

      Delete
  11. αχ αχ αυτές οι μάνες. έτσι κι η μάνα μου με την αδελφή μου που είναι 33 και όλο της φωνάζει ότι έμεινε στο ράφι. σε ποιο αιώνα ζει;!!
    να πας στην επιτροπο διοικησεως αφού είναι και επιτροπος ισοόστητας και να της γράψεις αν ήμουν άντρας δε θα τα άκουγα αυτά κάνε κάτι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Διαπιστώνω πως οι μανάδες της Μεσογείου, το ίδιο πράγμα λένε. τις ίδιες ατάκες, πιστεύουν τα ίδια πράγματα. απλά η δική μου είναι από τις hardcore καταστάσεις. Κάτι σαν Kill bill.

      Χα χα αν ημουν άντρας...πλάκα πλάκα...!

      Delete
  12. Μια φίλη ψυχολόγα είπε (και συμφώνησα)
    "όλα αρχίζουν όταν αισθανθείς ότι οι γονείς σου δεν χρειάζεται να καταλάβουν, δεν είναι απαραίτητο. Τότε τελειώνει οοοολο το drama"

    Εγώ ακόμα το παλεύω... αλλά νικάω ξαδέρφη :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σωστή η φίλη η ψυχολόγα! Θα αρχίσω να επεξεργάζομαι στο μυαλό μου την ατάκα της.
      Και τις ενοχές του να μην συνεννοάσαι με τους γονείς σου.

      Χαίρομαι πολύ που νικάς ξαδέλφη!
      Μπορεί να μην ξέρω το σκορ μου, αλλά πιστεύω ότι η συνειδητοποίηση της πιο πάνω ατάκας είναι μεγάλη υπόθεση!

      Delete
  13. sigh sigh kai ksana sigh

    ούφφου με τούντο φίρσιμο των μανάων δαμέσα
    έκαμα γκούκολ "overcome parents freaking out because you are single" τζιαι... εννοείται ότι εν παίζει τέθκοιο θέμα σε άλλη γλώσσα!! Τα αποτελέσματα ήταν για overcoming stress by SINGLE PARENTS... πόσο αλλού...

    εμένα εν ο Θεός που με λυπήθηκεν τζι εγλύππαρα την στο τσακ (30 επαντρεύτηκα)

    μιας φίλης μου η παραληρημένη μάνα της είπεν της "ασσέν τζιαι γαούρι φέρμου!!!"

    νομίζω δύο εν οι επιλογές: ή δεν αντιδράς καθόλου, ούτε καν απαντάς, έως και χαμογελάς και είσαι πεπεισμένη στο μυαλό σου ότι εν κρίμα και άρρωστοι, ή τους δηλώνεις ότι ενόσω η προταιρεότητά τους είναι το τι λέει ο καθένας από τη δική σου ευτυχία τότε δεν θα τους συναναστρέφεσαι και πολύ - και τέλος.

    ούφφου, i know.

    κρεμμάστου τζειμέσα*

    ReplyDelete
    Replies
    1. χα χα χα η μανα της φιλης σου!

      Σωστές οι επιλογές. Το δεύτερο μάλλον παίζει.

      * κρεμάστου;

      Delete
    2. HANG IN THERE
      tsk.

      telika tzeinto prwto, mono emena mou perna? :P

      Delete
    3. χα μεταφραση :)

      Μα ποιο πρώτο;

      Delete
  14. ...ε.... ....αν έδινες το λινκ του μπλογκ στη μαμά σου;! :)))) (οκ οκ!! το παίρνω πίσω!!! δεν είπα τίποτα!!)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φανταστηκες; Κοίτα, ξέρει τι άνθρωπος είμαι, ξέρει το χαρακτήρα μου και μετά από όλα αυτά τα χρόνια με αποκαλεί ελαττωματική. Αντιλαμβάνεσαι ότι και Νόμπελ να κέρδιζα δεν θα είχε καμία απολύτως σημασία για εκείνη.

      Delete
    2. ελαττωματική = δεν λειτουργείς ακριβώς οπως θα λειτουργούσε η μαμά σου με τα δικά σου δεδομένα.
      νομπελ = ωραίο το αγαλματάκι (βγαίνει σε τέτοιο, ή μονο το όσκαρ;!), αλλά δεν μπορείς να το πας βόλτα στο πάρκο όπως τα εγγόνια :)

      Delete
    3. Νομιζω δεν υπαρχει αγαλματάκι!
      Αχ τα εγγόνια...αν αυτός ηταν ο προορισμός μας, τι κάτσαμε και σπουδάσαμε και κάναμε όνειρα.
      Σόρι για τη σκληροπυρηνική δήλωση αλλά είπαμε, φτάνει τα πολίτικαλι κορέκτ :)

      Delete
  15. Και μετά γνωρίζεις έναν άνθρωπο που με σένα ταιριάζει αλλά δεν αρέσει στην μαμά, για όποιους λόγους, (είναι ξένος, είναι μεγάλος, είναι αλλόθρησκος, είναι χωρισμένος, έχει παιδιά από προηγούμενο γάμο, whatever)και αρχίζει η γκρίνια "γιατί αυτόν και γιατί όχι κάποιον άλλο".
    Γενικά με τις μαμάδες δεν κερδίζεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ε γιατι να παίξεις ένα παιχνίδι αφού δεν υπαρχει πιθανότητα να κερδίσεις; Υποθετική ερώτηση , δεν ξέρω αν υπάρχει η απάντηση

      Delete
    2. Οι μαμάδες κερδίζουν επειδή παίζουν βρώμικα, (δηλαδή, παίζουν με τις ενοχές μας). Και επειδή εκείνες μας μεγαλώνουν να είμαστε ενοχικές είναι λίγο φαύλος κύκλος. Υποθέτω μια επιλογή είναι συνειδητά να μην παίζουμε. Το προσπαθώ με αμφίβολα αποτελέσματα.

      Delete
    3. Αυτό σκεφτόμουν και γω μόλις τώρα. Δεν παίζω, δηλαδή δεν μιλάμε ακόμα. Είναι όμως αυτή η λύση.Μπορεί ναι, από τη στιγμή που , ναι παίζουν το παιχνίδι των ενοχών και συ αν είσαι "σωστή" κόρη δεν θα παίξεις με τα ίδια όπλα.

      Delete
  16. Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι αυτά που λέει η μάμα σου. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ενδόμυχα θα ήθελες να έχεις μια σχέση, ένα παιδί, έναν έρωτα, μία οικογένεια και μιαν απάντηση να της δώσεις. Την επόμενη φορά που θα εγείρει αυτά τα ζητήματα πες της "έχεις δίκαιο μάμα, πολύ θα ήθελα έναν έρωτα, έναν άντρα, μία σοβαρή σχέση, ένα παιδί, δυστυχώς δεν βρίσκω τίποτε, έχω τον ανθρωποδιώχτη. Ως μάνα, πώς θα βοηθήσεις;"

    Μην συμπεριφέρεσαι, λοιπόν, σαν να μην υπάρχει πρόβλημα, κάνε τη μάνα σου μέρος του προβλήματός σου. Και όταν θα δει ότι δεν μπορεί επί της ουσίας να κάνει τίποτα (αν σου φέρει κάποιον για προξενιό, βγάλτον σκάρτο και αν επιμένει πες της να κοιμηθεί εκείνη μαζί του να δούμε αν θα της αρέσει), θα σταματήσει.

    Κι εγώ ήμουν σινκγλ πολλά χρόνια και άκουσα τα άπειρα και όταν άρχισα να τους λέω "έχετε δίκαιο, δεν μπορώ να βρω γκόμενα, βρείτε μου εσείς" άρχισε η πραγματική τους κόλαση. Συνειδητοποίησαν ότι το πρόβλημα είναι πραγματικό και όχι ένα τσαλίμι για να τους σπάζω απλά τα νεύρα. Και κάπου εκεί άρχισαν τις προσευχές, τις φανουρόπιτες και με άφησαν ήσυχο.

    ReplyDelete
  17. Σιγουρα και η δικη μου κανει φανουροπιτες δεν το συζητω.

    εννοειται πως μου έστειλαν 2-3 προξένια . Και το χειρότερο είναι πως όταν δεν μ αρεσουν ( όταν δεν εχω επιλογή παρά να τους δω αφου μου τους φέρνουν στα μούτρα μου), μου το "φακκά" η μάνα μου χρόνια μετά, όταν πχ παντρεύονται! Ελεος δηλαδη.

    Αλλα δεν ειναι προβλημα αυτο που λες με το οτι θελω σχεση, γιατί κατά καιρούς είχα και σχέσεις και φλερτ και τα διάφορα - δεν μπορω να πω οτι στερηθηκα κατι, ειδικα μετα τα 30.

    Σκεψου να της πω " κανει χαλια σεξ ο τυπος, να μου φέρεις άλλον" χα χα !

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να της το πεις, να νιώσει άβολα, να το καταλάβει από μόνη της. Αφού δεν αντιλαμβάνεται πόσό την παίρνει να έχει άποψη, πιάστην στο περιπάιξιμο.

      Delete
    2. Χρησιμοποίησα και το όπλο του "σεξ". ΤΙΠΟΤΑ.

      Τελικα, θελουν ψεματα δυστυχως για να σκασουν. δυστυχως.

      Delete
  18. Ολοι οι Κυπριοι ή Κυπροποιημενοι γονείς έχουν τις ίδιες έγνοιες.Πηγάζουν πραγματικά από την έγνοια τους να μην εισαι μόνη στη ζωή και να έχεις κάποιο να μοιράζεσαι τις χαρες και τις λυπες. Τουλαχιστον αυτό καταλαβα, τώρα, μετα από χρόνια πρίξιμο! Πρεπει να το αποδεκτείς και να μαθεις να το χειρίζεσαι χωρίς να σε παιρνει από κάτω. Όταν μου τα έπριξαν,είπα της μαμας πως έχει δίκαιο, πως πρέπει να αποκατασταθώ και της ειπα να μου κανονισει κανενα single φιλο του παπα μου! Στην αρχή εμεινε κόκκαλο, μετά με "στόλισε" κανονικά αλλά βασικα δεν με ξαναενοχλησε... I feel you girl! Και αν σε κανει να νιωσεις καλύτερα, ουτε η πρώτη είσαι ουτε και η τελευταια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Που σαι gnapp!

      Και γω της λεω διαφορα αλλα δεν γελαει δυστυχως. Α ναι και μενα με "στολιζει", ειδικα αυτη τη φορα έδωσε ρεστα. Εμενα δεν πτοειται, παρολο που καθε φορα κανουμε 1 μηνα να μιλησουμε. Συνεχιζει την ιδια επιθεση, ωσπου να με στειλει νοσοκομειο νομιζω.

      Το ξερω οτι δεν ειμαι η τελευταια και το ξερω οτι το ζουν πολλες.

      ( εσύ πόσο είσαι αν επιτρέπεται;)

      Delete
  19. Ποσο ζηλευω αυτους που εχουν χαλαρους γονεις...δεν το καταλαβαινουν ποσο τυχεροι είναι.

    ReplyDelete