Σεπτέμβρη στο καλό ( και να μην μας γράφεις)

Τελειώνει και αυτός ο μήνας. Ενδόμυχα θα ήθελα να πιστεύω ότι θα τελειώσουν και όλα τα κακά του και ότι από την 1η. Από τις αρχές του Σεπτέμβρη, μόνο αναποδιές.  Δεν θυμάμαι να έχω περάσει πιο παράξενο και μάλλον κακό Σεπτέμβρη. Λες και ένα υπέροχο καλοκαίρι ( ή μάλλον υπέροχες διακοπές), έπρεπε να έρθει στα «ίσια» του με έναν όχι και τόσο καλό Σεπτέμβρη.

Ο μήνας αυτός ήταν δύσκολος πολύ. Ακόμα δεν μιλάω με τη μάνα μου. Νιώθω ότι δεν έχω οικογένεια. Αλλά αυτό δεν είναι το κύριο πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι εγώ διερωτώμαι τι είναι ευτυχία, τι είναι μάλλον η δική μου ευτυχία. Ο καθένας μας την ορίζει διαφορετικά.

Πού πάω; Υπάρχει απάντηση σε αυτό; Καμιά φορά διερωτώμαι αν υπάρχει λόγος να τίθεται αυτή η ερώτηση.

Επισης, απλα για να το ξερεις. Μετά τα 35 αν δεν παντρευτηκες ,το σοι σου, σου κανει τη ζωη σου ΚΟΛΑΣΗ. Θα διαλυθεις μαζι τους, θα απομακρυνθεις, θα σου πουνε εξωπραγματικα πραγματα,  θα διερωτασαι εσυ αν εχεις χολέρα, πανούκλα και αν τελικά είσαι ένα άχρηστο μέλος της κοινωνίας ( στα πολύ down σου). Το επόμενο βήμα είναι να μας απομονώσουν όλους τους 35 + σε ένα ερημικό νησί και να μας πετάνε τρόφιμα με το ελικόπτερο.

Η δουλεια μου, είναι κατι που με ενοχλει παρα πολύ πλέον. Παρα πολύ όμως.

Άμα σε νοιάζει , σε πειράζει. Είμαι σε σκέψεις. Το CV θα το κάνω το σαββατοκύριακο. Τώρα τι θα το κάνω αυτό το CV , δεν έχω ιδέα. Λες να ειμαι παλαβή που έχω δουλειά αλλά ψάχνομαι;

Δεν μου ξανατυχε να νιωθω ότι ειμαι σε αδιέξοδο με όλα. Να μην σου τύχει.

Υ.Γ Για να μην τα μαυρίσω όλα, αυτός είναι ο μήνας που έμαθα ότι θα αποκτήσω και δεύτερη βαφτιστίρα και επίσης, είμαι πολύ περήφανη που προσέχω πια τον εαυτό μου, δηλαδή πηγαίνω ευλαβικά γυμναστήριο, προσέχω τι τρώω και δεν κατεβάζω άπειρο αλκοόλ.