Ξέρεις πως ενδεχομένως υπάρχει κόσμος σε αυτό τον πλανήτη που έχει όλα όσα ονειρεύεσαι;
Μια όμορφη πόλη, ένα μουσείο της προκοπής, ένα πάρκο να αράξεις, προκλήσεις που σε οδηγούν κάπου, περισσότερες πιθανότητες να γνωρίσεις ενδιαφέρον κόσμο, να γίνεις καλύτερος άνθρωπος μέσα από τη συναναστροφή με ανθρώπους που είναι εντελώς διαφορετικοί από σένα. Δουλειές που πραγματικά να αξίζουν το 12ωρο που χαλάς καθημερινά, που δεν απαιτούν να είσαι κολλημένος μπροστά από μια οθόνη τόσες ώρες και να σκέφτεσαι καθημερινά πως σπαταλάς τα καλύτερα σου χρόνια πίσω από ένα γραφείο.
Και αν δεν τα έχει "όλα", τουλάχιστον μερικά. Και ας θυσιάζεις την "οικειότητα" μιας πιο μικρής πόλης. Και που ξέρουμε 50 άτομα, τι καταλάβαμε; Και που πάμε σε ένα cafe και που χαιρετάμε δέκα γνωστούς τι σημαίνει; Τίποτα.
Πώς θα ήταν να μην χρειαζόταν να προσπαθείς να γεμίσεις τόσο πολύ τη μέρα σου για να μην πεθάνεις από πλήξη; Μπορεί απλά να μου κάνει μια ταράτσα, ένα gin tonic και ένα βλέμμα. Μόνο.
Ξέρεις πως ενδεχομένως υπάρχει κόσμος που δεν έχει τα κολλήματα που έχουμε εμείς σε αυτό το νησί; Που μπορεί να σε καρφώσει και να μην κωλώσει ή ακόμα χειρότερα, να γυρίσει από την άλλη λες και αυτός είναι τρόπος φλερτ. Που μπορεί να είσαι σε μια παρέα και να μην σε κάνουν να νιώθεις άλιεν γιατί απλά έχουν τόσες ανασφάλειες που νιώθουν πως το να μην σου μιλάνε είναι "cool".
Που μπορεί να μην κινείται μόνο σε ένα μικρόκοσμο 10 φίλων. Που μπορεί να είναι ανοικτός. Που μπορεί να έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει κόσμο από άλλες χώρες, με διαφορετικές ζωές από αυτό. Και που μπορεί να γίνεται καλύτερος άνθρωπος συνειδητοποιώντας πόσο διαφορετικοί άνθρωποι υπάρχουν πάνω στον πλανήτη.
Αυτά σκεφτόμουν την Παρασκευή. Κόσμο που "έχει όλα όσα ονειρεύομαι".
Και δεν είναι πολλά. Είναι πολύ πιο λίγα απ' ότι νομίζεις.
Αλλά εγώ δεν τα έχω.
Απλά ζω.
Ούτε καν ουσιαστικά.
Υ.Γ Να χαρείς μην μου πεις ατάκες του τύπου "μα έχει κόσμο που έχει και χειρότερα".
Ήμουν έτοιμη να πω για τον κόσμο και τα χειρότερα, το ΥΓ με αποστόμωσε :) Όσο για τον κόσμο που έχει όλα όσα ονειρεύεται, μου είναι εξαιρετικά αντιπαθής. Και νοιώθω φριχτές τύψεις γι αυτό :) Το δουλεύω όμως και πρέπει να μου αναγνωριστεί η προσπάθεια.
ReplyDeleteαν ειχα όλα οσα ονειρευόμουνα τοτε μαλλον θα ονειρευομουνα κατι αλλο.. κατι που δεν θα είχα
ReplyDeleteκαι τοτε παλι δεν θα είχα όσα ονειρευομαι
ποτε δεν θα εχουμε οτι ονειρευομαστε γιατι απλουστατα το ονειρευομαστε γιατι δεν το εχουμε
Homo, Σήμερα είναι Δευτέρα και δεν θέλω να καταβάλω καν την προσπάθεια που λες :)
ReplyDeleteVanilla, και αυτό είναι το δεύτερο υστερόγραφο που θα ήθελα να βάλω :P
ReplyDeleteΔεν εχω το ανικανοποίητο. ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΛΩ>
htan na postarw sto diko mou blog gia to 8ema touto alla profanws eprolaves me.
ReplyDeleteΟπότε τι κάνεις για αυτό?
ReplyDeleteraincheck: akoua to touto j 8ymisen m to post:
ReplyDeleteΕν λεφκώ - Μποφίλιου
evro, ποσταρε. Με ενδιαφέρει να δω τι θα πείς!
ReplyDelete( το Εν Λευκώ της Μποφίλιου είναι η ιστορία της ζωής μου)_
Ινα, υπομονή για να μην κάνω απόπειρα.
ReplyDeletene, xero...uf...
ReplyDeleteΘα ήθελα να γνωρίζω γιατί στην Κύπρο το φυσιολογικό επίπεδο εγωκεντρικότητας ταυτίζεται με την αναισθησία.. Αν δεν σε προβληματίσει η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι και επαναπαυθείς στο "υπάρχουν και χειρότερα" τότε πως θα βρεις λύσεις..
ReplyDeleteμακραν το πιο ωραιο σου ποστ τη τελευταια περιοδο.
ReplyDeleteετσι πρεπει να ζουμε τζαι για μενα,καμνωντας ενδιαφεροντα πραματα,γνωριζοντας νεα ατομα τζαι νεες καταστασεις.το κακο στην κυπρο θελει τζαι μια ιδιαιτερη προσπαθεια αφου η νοοτροπια εν διαφορετικη αλλα ατε.στη τελικη που μας εξαρταται αφου εν εντελως προσωπικη επιλογη.
τώρα θα σου πω κάτι που νομίζω το έχω μάθει. όταν προοδεύεις κάτω από αρκετά σκληρές συνθήκες, μπορεί να φτάσεις σε οριακό σημείο και σε πολύ μεγάλη ανάγκη, καταστάσεις στις οποίες και ένα απλό βλέμμα όπως λες ή χάδι στον ώμο έχει θεοποιηθεί. θα πρέπει το σκληρό να το κάνεις μαλακό. για να το κάνεις αυτό οφείλεις να γνωρίζεις τον εξωτερικό παράγοντα που σε έκανε τόσο σκληρή και χάρη σε αυτόν γλυτώνεις τη διάλυση ή την κατάρρευση με βλέμματα. είναι όλα πολύ γλυκά και πολύ όμορφα και μπράβο σου που σου αρέσουν και τα απολαμβάνεις. όμως όταν λες δεν τα έχω νομίζω ότι λες δικαιολογίες ή ότι αναζητάς τον κύκλο που θα σε κρύψει πράγμα το οποίο φαίνεται στις πολύ δυνατές περιγραφές σου. τέτοια ταύτιση όμως σημαίνει ότι δεν είσαι πρωτάρα. δεν ξέρουν όλοι τόσο αριστοτεχνικά να προσαρμόζουν το λόγο στις καταστάσεις. στα λεω αυτά γιατί αυτή η παραμυθένια μονοκατοικία που έχεις φτιάξει στο ημερολόγιό σου, με πάρτυ και με εκδηλώσεις, θα σε κάνει να πικραθείς αν δεν φτάσεις γρήγορα στην απέναντι όχθη. δεν σε ρωτάω ποιο είναι το επάγγελμά σου ή το κοινωνικό σου προφίλ, σου λέω απλά ότι χρειάζεσαι φάρο και όχι φανάρι...
ReplyDeleteΑφού ξέρεις τι θέλεις τότε το μόνο που μένει είναι να το ψάξεις...
ReplyDeletemarcella, ε ναι
ReplyDeletemrlonely, συμφωνώ απόλυτα. Η ζωή είναι πολύ μικρή για βόλεμα.
ReplyDeleteAnonymous,σε ευχαριστώ :)
ReplyDeleteΧρειάζεται πολλή προσπάθεια για να αγνοείς μια συγκεκριμένη νοοτροπία, αν και έχουν γίνει καλύτερα τα πράγματα τα τελευταία χρόνια.
Όντως πολλά πράγματα είναι πάνω μας.
Μενέλαε,
ReplyDelete1. Είσαι διπλή προσωπικότητα. Ξέρεις εσύ.
2. Τα λες πολύ ωραία
3. Χρειάστηκε να διαβάσω 4 φορές το σχόλιό σου ώσπου να το εμπεδώσω.
4. Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου για τη χρήση του λόγου μου.
5. Φάρο....Αυτό θα το σκεφτώ γιατί είπες πολύ μεγάλη και τολμηρή κουβέντα.
(Kou)nelly, Εύκολο να το λες. Αλλά ναι. I should.
ReplyDelete@(kou)nelly:
ReplyDeleteΑν το βρείς - Διάφανα Κρίνα
α ρε τουλίπα πόσο δίκιο έχεις..
ReplyDeleteώρες ώρες δε μας χωρά τούτος ο τόπος δε μας χωρά καθόλου!
Daisy, ο τόπος, οι συνθήκες, ο κόσμος ο κολλημένος. Τόσα πολλά και τόσο λίγα.
ReplyDelete@daisy pou akouei R.E.M: an den se xwraei o kosmos autos ftiaxneis diko sou...
ReplyDeletena 'sai kala pou mesw tou blog sou mathenw pws einai h zwh sthn kypro. ligo eparxia akougetai, k egw pou nomiza oti h leukwsia tha einai perissotero polh astwn. anyway, toulaxisto exete wrea thalassa!
ReplyDeleteilias/gl
xx