Μακριά, πολύ μακριά

Αυτά τα τετραήμερα μακριά από τη δουλειά είναι ένα δίκοπο μαχαίρι.

Από τη μια κοιμάσαι ( oh yes), ξεκουράζεσαι, βλέπεις την οικογένεια και τους φίλους σου και - το κυριότερο για μένα- μένεις μακριά από την οθόνη του υπολογιστή. Πας και καμιά εκδρομούλα, να χορτάσει το μάτι σου θάλασσα και πράσινο. Ωραία πράγματα. Εκεί συνειδητοποιείς τι παίζει πραγματικά ρόλο σε αυτή τη ζωή. Και δεν έχει καμία σχέση με το παραμύθι που μας ταϊζουν στο γραφείο και τα τάχαμου λαϊφσταλάδικα media.

Από την άλλη, έρχεται η μέρα που επιστρέφεις. Και ξανά πρέπει να προσαρμοστείς στη συμβίωση με συναδέλφους. Που μιλάνε με τις ώρες στο τηλέφωνο με τις φιλενάδες τους λέγοντας για δέκα φορές μέσα στη μέρα, τα ίδια και τα ίδια. Για τα παιδιά, τα πεθερικά κλπ. Οκ πες με μονόχνωτη. Αλλά βαριέμαι. Μια φορά να τα ακούσω. Όχι να είναι ήδη 12 και να είμαι στο 3ο repeat.

Μετά είναι το άλλο. Ο οργανισμός σου δεν μπορεί να αποδεκτεί το γεγονός ότι σε διατάζει κάποιος ή ότι πρέπει να βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα για μαλακίες άλλων. Είναι πολύ σκληρό.

Χθες πήγα Υφαντουργείο. Καλή φάση. Χαλαρά, όλοι στην καρακοσμάρα τους. Μουσική έθνικ και τζαζ, όμορφη ατμόσφαιρα. Εδώ θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια στην κοπέλα που καθόταν κάπου μόνη της με το apple της.

Μ' αρέσει έτσι όπως εξελίσσεται η παλιά Λευκωσία. Μικρά μπαράκια ξεπηδάνε από το πουθενά, τίποτα στημένο. Και ας μου έλεγε ο φίλος ότι η "μόδα" του να στέκεσαι έξω στα πεζοδρόμια υπήρχε στην Αθήνα πριν 2-3 χρόνια. Πρέπει ντε και καλά όλα να ανήκουν στην κατηγορία "hot τάσεις";

Καλό υπόλοιπο της μέρας να 'χουμε. Αναίμακτο. Όσο γίνεται.

Υ.Γ1 Αξίζει να πάω σήμερα να ακούσω Παυλίδη στο Εναλλάξ;

Υ.Γ2 Προέκυψε ταξιδάκι της δουλειάς σήμερα και είμαι τόσο happy!

No-Mad

Έχω να κάνω μια παραδοχή. Are you ready?

Ζηλεύω τα ζευγάρια.

Για τον εξής, πολύ απλό - και προς το παρόν, μοναδικό - λόγο:

Πάνε ταξίδια. Μαζί.

Θα μου πεις, εσύ δεν πας;

Πάω. Όταν το οργανώσω και όταν βρω την σωστή παρέα και αν τη βρω. Αυτό το είπαμε και σε άλλο post. Και όταν συνωμοτήσει το σύμπαν και δεν καταρρεύσουν τα σχέδια σαν τραπουλόχαρτα γίνεται το ταξίδι.

Όμως, όταν είσαι ζευγάρι ρίχνεις μια ιδέα και το πιο πιθανόν να πραγματοποιηθεί.

Θες το Πάσχα να πάτε π.χ Βερολίνο; Δεν θα δεις αν μπορούν οι φίλοι σου και αν συντονιστείς και αν βρεις τη σωστή παρέα.

Απλά συμφωνείς και πας.

Το καλοκαίρι, δεν κάθεσαι να σκέφτεσαι ποιος από τους φίλους σου έχει λεφτά για το Μπαλί και ποιος μπορεί να ξενυκτήσει μαζί σου στα μπαράκια της Μυκόνου.

Λες στον γκόμενο : "Αγάπη μου, δεν πάμε Μπαλί; Έχω βρει ένα τέλειο ξενοδοχείο, το μασαζ είναι φθηνο" και τον έπεισες.

Φέτος θέλω να πάω Κούβα το καλοκαίρι. Θέλω να πάω γενικά σε ένα εξωτικό προορισμό.

Σκατά που θα βρω παρέα. Και η λέξη "βρω" μου σπάει τα νεύρα πια.

Κάθομαι σαν μαλάκας και βλέπω κάτι ξενοδοχειάρες, κάτι παραλίες, κάτι απίστευτα τοπία και νευριάζω που δεν μπορώ να πάω. Και δεν είναι προορισμοί που πας με κολλητούς. Επίσης, εκείνα τα υπέροχα διπλά κρεβάτια δεν τα μοιράζεσαι με κολλητούς.

Αν διανοηθείς να μου πεις ότι ως το καλοκαίρι θα έχω γκόμενο, θα σε δείρω.

Σιγά μην μου συμβεί κάτι καλό σε αυτή τη ζωή.

Let's drink to that!

Θυμάσαι που σου είπα ότι έκοψα το αλκοόλ;

Αυτό έγινε την 1η του Δεκέμβρη με ένα μικρό διάλειμμα τις μέρες της Πρωτοχρονιάς όταν ήμουν Αθήνα.

Λοιπόν ο σκοπός επιτεύχθη, η αποτοξίνωση έγινε και προφανώς έχασα και 2-3 κιλά. Αυτό φυσικά σημαίνει πως ανήκω στην κατηγορία αυτών που τους "φουσκώνει" το ποτό. Damn it.

Σκέφτομαι να το ξαναρχίσω. Αλλά προβληματίζομαι. Και αν ξαναμπούν τα 2-3 κιλά; Δεν θέλω.

Από την άλλη πόσο μου έχουν λείψει οι στιγμές με κρασί και φίλους. Έχει άλλη χάρη, πως να το κάνουμε. Δημιουργεί μια ατμόσφαιρα.

Έχω πεθυμήσει τις μεθυσμένες στιγμές, εκείνα τα κυριακάτικα μεσημέρια. Που έχεις πιει τόσο όσο να μπεις σε χαλαρή διάθεση, να πεις ανάλαφρες αλήθειες, να μην παραπατάς αλλά να πέφτεις έτσι λίγο τυχαία πάνω στους φίλους σου.

Και εκείνες τις βραδιές στην μπάρα της Plato's που παίρνουμε την μικρή μπουκάλα κρασί, τόσο όσο να βγάλει 3 ποτήρια.

Και εκείνα τα βράδια σπίτι του Σ. και της Τ. που δοκιμάζουμε νέα κυπριακά κρασιά και τα αναλύουμε.

Μήπως να περιμένω ακόμα λίγο, όταν θα αρχίσω γυμναστήριο σε λίγες μέρες; Έτσι για να σώσω καμιά θερμίδα;

Δεν έχω και μέτρο βλέπεις. Όταν το κρασί είναι καλό, δεν θα αρκεστώ σε ένα ποτήρι. Επίσης όταν η παρέα είναι καλή, το κρασί κυλάει πιο εύκολα και πιο γρήγορα.

Αχ διλήμματα!

Υ.Γ1 Το πιο λατρεμένο ροζέ είναι ο Βυσσινόκηπος. Ειδικά που σε λίγες μέρες θα ανοίξει ο καιρός θα είναι τέλειο.

Υ.Γ2 Άντε κύριε Σεραφείμ...περιμένω πως και πως τον τρίτο σου δίσκο!

I know what you do every single minute

Έχω μια απορία.

Έχεις προσέξει στο wall του facebook που κάτι φίλοι σου γράφουν " X is at..." και βάζουν είτε ένα μπαράκι, cafe, γυμναστήριο ή ακόμα και τη διεύθυνση του σπιτιού τους;

Αυτό είναι ένα app, το facebook places που το κατεβάζεις στο κινητό σου.

Πας π.χ στο Little Buddha, κάθεσαι, παίρνεις το κινητό σου, μπαίνεις στο places, εντοπίζει από μόνο του σε ποια περιοχή βρίσκεσαι, εμφανίζεται το Little Buddha και κάνεις check in. Μετά αυτό παρουσιάζεται στο wall σου και των φίλων σου.

Υπάρχε κάτι παρόμοιο στο twitter, μπορεί και να είναι το places, μπορεί και κάτι άλλο πχ το Four Square, ένα παρόμοιο πρόγραμμα.

Η απορία μου είναι η εξής: Γιατί να με ενδιαφέρει που είσαι; Γιατί έχεις την ανάγκη να μαθαίνει όλος ο κόσμος την κάθε σου κίνηση.

Μπορώ να σκεφτώ τα εξής σενάρια:

1. Θέλω να σε δω και άρα θα σου κάνω "έκπληξη" αν έρθω εκεί που είσαι.

2. Βρίσκομαι στον ίδιο τόπο και θα πετακτώ να σου πω ένα γεια.

3. Έχεις γκόμενο/α και δίνεις ηλεκτρονική αναφορά.

4. Ευελπιστείς να το δει κάποιος/α που σ' αρέσει και θα έρθει να σε βρει.

5. Θέλεις να ξέρει όλος ο κόσμος πόσο κοινωνικό άτομο είσαι και πως κάθε βράδι είσαι και σε διαφορετικό cool μέρος. Ή ότι πας κάθε μέρα επιμελώς στο τάδε γυμναστήριο.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την τάση του Big Brother. Ή μάλλον την ανάγκη του καθενός να μας δίνει αναφορά για το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής του.

Ζήσε τη ζωή σου για να περνάς εσύ καλά, όχι για να σου πούμε εμείς μπράβο που περνάς "τέλεια".

Jagged Little Pill

Μα να θέλει ο άνθρωπος να αρρωστήσει και να μην τον αφήνουν;

Αν αυτό δεν είναι σημάδι ότι οι προτεραιότητες στη ζωή μου είναι λάθος τότε δεν ξέρω και γω τι.

Είμαι ψιλοάρρωστη τον τελευταίο μήνα. Πρησμένη κοιλιά, που το απέδωσα σε άγχος, βήχας που πάλι θεώρησα πως έφταιγε το γεγονός ότι έκλεισα την θέρμανση σπίτι ενώ τα βράδια κάνει ακόμα κρύο και το τελευταίο...κόκκινα μάτια που μου το λέγανε οι φίλοι μου και τους απαντούσα πως "είναι από το 24ωρο σεξ".

Και τελικά αρρώστησα για τα καλά. Ξυπνάω Τετάρτη πρωί, με βήχα έντονο και τα μάτια κλειστά σαν κολλημένα με γόμα. Αποφασίζω ότι πρέπει να πάω γιατρό - δεν τους αντέχω, όπως και τα χάπια.

Πάω στην οικογενειακή μας γιατρό η οποία με βλέπει κάθε 2 χρόνια, όποτε δηλαδή είμαι του θανατά.

Μου ανοίγει την πόρτα, μου λέει ότι έχω το μαύρο μου το χάλι και με βάζει κάτω.

Λαρυγγοφαρυγγίτιδα - δεν ξερω τι σημαίνει, μόνο ότι το κεφάλι μου είναι γεμάτο υγρά.

Επίσης σοβαρή μόλυνση στα μάτια.

Σε κάποιο σημείο σταματά και όπως έχει το στηθοσκόπιο πάνω στο βυζί μου, σκύβει και μου λέει: " Ξέρεις, τουλίπα....η ζωή δεν είναι μόνο καριέρα".

Την κοιτάζω. Περιμένω τι έχει να μου πει. Συνεχίζει.

" Πρέπει να κάνεις οικογένεια. Η ηλικία σου είναι η σωστή. Δεν πρέπει να δουλεύεις μόνο".

Έχε χάρη που ήμουν γεμάτη μύξες και δεν έβλεπα καλά. Ήθελα να της πω " χρυσή μου, νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες; Ότι δεν θέλω ένα πλάσμα να είναι εκεί για σεξ όποτε θέλω; Να το κουβαλώ από εκεί και από δω και να μην αναγκάζομαι να το παίζω ελεύθερη κι ωραία 24/7; Να το αγαπώ, να μ' αγαπά, να κάνουμε και παιδάκια; Ένα πλάσμα που να είναι ο άνθρωπος μου και που όταν κοιμόμαστε μαζί το βράδυ να σκέφτομαι πως δεν έχει σημασία τίποτε άλλο;"

Αλλά δεν μίλησα. Που να εξηγάς τώρα...

Άσε που κατά βάθος είμαι single φύση θέση ( αυτό για την Praktor και το τελευταίο της κείμενο).

Δηλαδή οι δύο μέρες, που πήρα αναρρωτική και που έμεινα σπίτι, ανενόχλητη, να βλέπω noon-stop Dexter, τυλιγμένη με κουβέρτα στον καναπέ, ήταν απλά θεσπέσιες! Η μόνη μου έννοια ήταν η ώρα που έπρεπε να πιω τα χάπια μου (ένας κουβάς χάπια).

Μιλούσα λίγο στο τηλέφωνο, απέφευγα ένα φίλο που ήθελε να μου πει το πρόβλημά του (εγωιστικό, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν έπιασε την σπόντα ότι βουίζουν τα αυτιά μου;), είχα παράθυρα ανοικτά και έβλεπα έξω και κοιμόμουν πολύ. Είχα να ξεκουραστώ τόσο χρόνια.

Αλλά ρε φίλε, να μην μ' αφήνουν ήσυχη από τη δουλειά. Αυτό με νευριάζει. Ούτε γιατρός είμαι, ούτε ο πλανητάρχης. Αλλά όχι...έπρεπε και να μιλήσω και να κάτσω μπροστά από την οθόνη 2 ώρες για να τους στείλω κάτι επειδή δεν υπήρχε επιλογή.

Και μετά μου λες καριέρα. Όχι, ευχαριστώ.

Υ.Γ1 Επιμένω, τα opening titles του Dexter είναι τα καλύτερα που έχω δει ως τώρα σε σειρά.

Υ.Γ2 Έχω πεθυμήσει ταξίδια και νέες εικόνες. Έχω πεθυμήσει εκείνο το συναίσθημα που ανυπομονείς τόσο για κάτι που νιώθεις μια σουβλιά στο στήθος.

Υ.Γ3 Το περίπτερο στην Αρμενίας, έχει την καλύτερη συλλογή από Cadbury's.

Tell me lies....

Σήμερα επειδή το 'χει και η μέρα, ας πούμε λίγα ψέματα.

Ή σύμφωνα με την αγαπημένη μου Paloma Faith "Do you want the truth or something beautiful?"

Ας πούμε λοιπόν όμορφα - και άλλων ειδών - ψέματα.

1. "Θα σ' αγαπώ για πάντα".

Δεν ισχύει. Είναι ένα τεράστιο ψέμα. Καμιά φορά, αυτός που αγαπάμε, μας τη δίνει σε σημείο που σκεφτόμαστε σενάρια εξόντωσης του. Όμως, είναι ένα όμορφο ψέμα και όταν το ακούμε θέλουμε να το πιστέψουμε. Το λάθος φυσικά είναι τελικά να το πιστεύουμε.

2. "Όλα γίνονται για κάποιο λόγο".

Αυτή την ατάκα την πιπιλάω εδώ και μερικά χρόνια στους φίλους μου. Μου λένε κάτι πολύ κακό που τους έχει συμβεί, παίρνω ένα πολύ περισπούδαστο ύφος, κοιτάω λίγο το κενό, για να δώσω έμφαση στην παύση και μετά...το ρίχνω. Επειδή κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι απλά τους έχει τύχει μια ηλίθια αναποδιά και ότι η ζωή τις περισσότερες φορές , χέστηκε αν περνάμε καλά, συμφωνούν πως "όλα συμβαίνουν για ένα ΚΑΛΟ λόγο". Σε αυτή την κατηγορία πέφτει και η φράση "τροχός είναι και γυρίζει". Ξέρεις πόσους γαμημένους τροχούς περιμένω να γυρίσουν;

3. " Σ' αγαπώ, αλλά δεν θέλω σχέση".

Αυτό κι αν είναι πρωταπριλιάτικο ψέμα. Αν με αγαπούσες καλέ μου, θα ήθελες να είμαι στη ζωή σου 24/7. Δεν θα μπορούσες να φανταστείς τον κόσμο σου χωρίς εμένα. Άρα δεν είναι ότι δεν θες σχέση. Είναι επειδή δεν μ' αγαπάς αρκετά ώστε να ξεβολέψεις το 'εγώ' σου.

4. "Καριέρα".

Ναι καλά. Άκου με κι εμένα που το παραμύθι αυτό αποφάσισα να το πιστέψω. Δέκα χρόνια δουλειάς μετά και οκ, με μια ψηλή θέση ας πούμε, σου δηλώνω πως δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Είναι ένας μεγάλος αστικός μύθος. Καριέρα κάνεις σε μεγάλες χώρες, όπου δουλεύεις σαν σκυλί, κάνεις προσωπικές θυσίες αλλά κάτι γίνεται. Μπορεί να αλλάξεις πόστο, να αλλάξεις χώρα, να μεγαλώσει ο μισθός σου. Εδώ - δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα - αυτό είναι μια μπούρδα και μια πρόφαση για να μην μπεις στη διαδικασία να ασχοληθείς με την προσωπική σου ζωή.

5. " Ο σκοπός της γυναίκας είναι να γίνει μάνα".

Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα που δεν ξέρω ποιος το πρωτάρχισε αλλά το έχει ενισχύσει η θρησκεία μας. Δηλαδή ρε φίλε, μεγαλώνω στην κοινωνία σου, μου λες να πάω να σπουδάσω, μου λες να βρω μια καλή δουλειά - αλλά όχι τόσο καλή ώστε να μην έχω ώρα να κάνω οικογένεια - ΑΛΛΑ ότι και να γίνει πρέπει να γίνω μάνα. Γιατί; Στο κάτω κάτω δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για να είναι γονείς. Και δεν είναι όλες οι γυναίκες ικανές ή πρόθυμες να γίνουν μάνες.

6. "Η εταιρεία βασίζεται πάνω σου. Είσαι στέλεχος".

Κατακρίβειαν αν δεν είχα να πληρώσω τις δόσεις και τα ταξίδια μου, δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι εδώ. Γιατί η εταιρεία με έχει χεσμένη και απλά με "αγαπά" γιατί δεν τα ξύνω όλη μέρα. Α, και στέλεχος δεν είμαι. Δεν υπάρχει αυτή η λέξη, ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον μύθο "καριέρα".

7. "Η Κύπρος είναι ευρωπαϊκή χώρα".

Η Κύπρος καταρχάς είναι με το ένα πόδι στη Μέση Ανατολή. Σκέψου απλά πως οδηγάμε στους δρόμους. Δεν σου θυμίζει εικόνες από Κάϊρο και Λίβανο; Επίσης, σκέψου την πολιτική μας για μετανάστες, ομοφυλοφιλία, εμπόριο γυναικών κλπ. Σκατά σκατά. Δεύτερο, η Κύπρος είναι νησί. Δεν μπορώ να τη φανταστώ ως χώρα.

8. " Το κάνω για το καλό σου".

Αφού είναι για το καλό μου, γιατί πονάει τόσο πολύ; Δηλαδή μετά που θα πάθω ότι πάθω, νομίζεις πως θα έχω και την όρεξη να απολαύσω το "καλό;"

9. "Σοκολάτα fat free"

Αν είναι fat free δεν είναι calorie-free. Μύθος παιδί μου όλο αυτό. Άσε που είναι και άγευστα αυτά τα προϊόντα. Είναι σαν να κάνεις σεξ και σου απαγορεύεται να μιλάς. Δεν λέει.

10. " Κανείς δεν μένει μόνος του/ Δεν χρειάζεται να το κυνηγήσεις, θα ρθει να σε βρει".

Ναι καλά!